ผมอายุ 23 ส่วนอดีตแฟนอายุ 18 เราคบกันมาปีกว่าแล้วครับ จากที่คบกันที่ผ่านมาผมรักเต็มที่ ผมเป็นฝ่ายที่พยายามทำทุกอย่างให้เขาประทับใจ ทั้งความรัก เรื่องเงินผมให้เขาใช้บ้างเวลาที่เขาขอ เราคุยกันทุกวัน หยอกล้อเล่าเรื่องต่างๆนาๆ เราเจอกันอาทิตย์ละสองครั้ง เพราะผมต้องทำงาน
* เมื่อวานเราคุยกันปกติมาก แต่ผมเริ่มรู้สึกผิดปกติ เขาตอบแชทเย็นชามาก ผมเลยโทรไป แต่ก็ไม่รับ
เขากลับถามผมว่ามีอะไร ซึ่งมันแปลกมาก แต่เเล้วเขากลับบอกเลิกแบบที่ปมไม่ทันตั้งตัว เพียงเพราะว่าผมไม่ค่อยมีเวลาให้
ผมเลยยอมเชื่อ ปมไม่อยากถามหาเหตุผลให้มาทำร้ายจิตใจ และคิดว่าจะปล่อยเขาไป *จากที่ผมคบกับคนก่อนที่ผ่านมาผมพยายามทำทุกอย่างให้มันดี แต่ผมก็ไม่เคยได้อะไรจากการรักใคร ที่ได้ก็แค่ความสุขชั่วคราว แต่ผมก็เข้าใจความรักนะว่ามันไม่ได้ทำให้เรามีความสุขตลอด แต่ผมแค่รู้สึกไม่ได้ความรักจากคนที่คบมากพอ และทำไมต้องเป็นฝ่ายที่โดนบอกเลิกทุกครั้ง
*ทุกครั้งที่มีความรักมันทำให้ผมอ่อนแอ เสียสุขภาพจิต กลับมาคิดแล้วก็น้อยใจนะ สงสารตัวเองมากเลยครับ TT
ผมท้อกับการรักใครๆแล้วครับ
* เมื่อวานเราคุยกันปกติมาก แต่ผมเริ่มรู้สึกผิดปกติ เขาตอบแชทเย็นชามาก ผมเลยโทรไป แต่ก็ไม่รับ
เขากลับถามผมว่ามีอะไร ซึ่งมันแปลกมาก แต่เเล้วเขากลับบอกเลิกแบบที่ปมไม่ทันตั้งตัว เพียงเพราะว่าผมไม่ค่อยมีเวลาให้
ผมเลยยอมเชื่อ ปมไม่อยากถามหาเหตุผลให้มาทำร้ายจิตใจ และคิดว่าจะปล่อยเขาไป *จากที่ผมคบกับคนก่อนที่ผ่านมาผมพยายามทำทุกอย่างให้มันดี แต่ผมก็ไม่เคยได้อะไรจากการรักใคร ที่ได้ก็แค่ความสุขชั่วคราว แต่ผมก็เข้าใจความรักนะว่ามันไม่ได้ทำให้เรามีความสุขตลอด แต่ผมแค่รู้สึกไม่ได้ความรักจากคนที่คบมากพอ และทำไมต้องเป็นฝ่ายที่โดนบอกเลิกทุกครั้ง
*ทุกครั้งที่มีความรักมันทำให้ผมอ่อนแอ เสียสุขภาพจิต กลับมาคิดแล้วก็น้อยใจนะ สงสารตัวเองมากเลยครับ TT