น่าน นานนานที
สวัสดี วันนี้เรามาลงเครื่องที่สนามบินน่าน
สนามบินเล็กๆ ที่มองด้วยตาทีเดียวก็เห็นทั่ว รายล้อมด้วยภูเขาอยู่ไกลๆ
ออกจากประตูสนามบินโดยรถสองแถวรอบเมืองที่มารอผู้คนตามรอบเครื่องบิน ณป้ายรับส่งที่อยู่ตรงข้ามประตู รถสองแถวนี้จะมาจอดรถคนตามเวลาที่มาเที่ยวบินมาลงอัตโนมัติ ราคาก็ขึ้นอยู่กับไปที่ไหน ฉันนั่งไปลงจุดมีชื่อเสียงอย่างวัดภูมินทร์ ลุงคิด 30 บาท นั่งรถเพียงไม่นานก็ถึง ฉันเดินไปฝากกระเป๋ายังโรงแรมที่พักซึ่งอยู่ใกล้ๆ ก่อน ชื่อเวียงภูมินทร์ (ร่วมเราเที่ยวด้วยกัน)
มีที่จอดรถเยอะพอสมควรเป็นตัวตึกสีชมพูสองชั้น ฝากกระเป๋าแล้วไปท่องเที่ยวโดยยืมจักรยานที่พักปั่นไป
เริ่มจากเติมท้องด้วยข้าวซอยร้านป้าวันดา เครื่องเทศหอม รสกลมกล่อมดี มีข้าวแกงอื่นๆ ด้วย ราคาไม่แรง ส่วนไส้อั่วค่อนข้างร่วนหน่อยยังไม่ค่อยโดนใจนัก
ฝนตกแรงสลับปรอยเป็นระยะ ฝนซาสักหน่อยก็ปั่นเลียบริมน่านไปเติมคาเฟอินกันต่อที่ร้านเอราบิก้าคอฟฟี่ที่เป็น speciality coffee หอมกาแฟทั้งร้าน เมนูเยอะมาก จะดริปหรือไซฟ่อน เลือกเมล็ดได้เลย
ร้านสองชั้น เรือนไม้บรรยากาศดี มีชั้น2 แสดงผลงานศิลปะให้เสพอีกด้วย
เมนูสมุนไพร + กาแฟ หวานน้ำเชื่อม ปะแล่มกาแฟ กินแล้วชื่นใจเหมาะสำหรับทีมกาแฟสร้างสรรค์
ชิลมากก
จากนั้นก็ปั่นจักรยานกลับไปพิพิธภัณฑ์สถานน่าน เรือนสองชั้นที่เคยเป็นที่ว่าการเมืองมาก่อนถูกรีโนเวทและมาเป็นพิพิธภัณฑ์
น่านมีของคู่เมืองเป็นงาช้างดำซึ่งจัดแสดงในโถงว่าการเดิม อยากดูประวัติศาสตร์-ก่อนปวศ ก็มีโบราณวัตถุให้ชม
ด้านหน้ามีทางเดินที่ปลูกลีลาวดีไว้สองข้างทางเป็นซุ้มที่ผู้คนชอบมาถ่ายภาพ ฤดูนี้จะหาดอกขาวๆ ก็แทบจะไม่มีล่ะนะ
ตรงข้ามเป็นวัดพระธาตุช้างค้ำวรวิหาร วัดหลวงกลางเวียง ชื่อมาจากเจดีย์ที่มีรูปปั้นช้างค้ำไว้นั่นเอง
ยามเย็นศ -อ มีถนนคนเดินกาดข่วงเมืองน่าน มีการปิดการจราจรถนนหน้าวัดภูมินทร์ ของที่มาขายมีตั้งแต่เสื้อผ้า เครื่องประดับ ของกิน อาหารรสชาติคนพื้นเมืองหาทานได้มากมาย แถมยังจัดโซนโต๊ะขันโตกเอาไว้นั่งทาน พร้อมดนตรีสด รวมทั้งมีจุดแยกขยะ และที่ล้างมือไว้ปากทาง
แกงโฮะ
ฮังเลหมูสามชั้น
นั่งทานขันโตก ลานข่วงเมืองน่านหน้าวัดภูมินทร์
การจัดการที่จริงจังตั้งใจกับเรื่องขยะ ไม่คิดไม่ฝันว่ามีระบบนี้ดีมากๆ
ฉันรู้สึกประทับใจมากกับการจัดการของทางงาน บรรยากาศดีๆ หน้าวัดภูมินทร์อาหารพื้นเมืองราคาย่อมเยา ซื้อสินค้าพื้นถิ่นได้ นั่งฟังดนตรีสด แบบopen air โต๊ะหนึ่งตัว เสื่อหนึ่งผืน ดีงามจริงๆ
ฝนตก จึงเดินกลับไปนอนหลับสนิทมากกกก ตื่นเช้ามาทานอาหารเช้าอย่างอิ่ม
รถที่ติดต่อไว้มารับ เพื่อเริ่มออกทริปกัน เดินทางด้วยรถพร้อมคนขับก่อนจะมุ่งหน้าไปปัว เราได้แวะวัดพระธาตุเขาน้อย ซึ่งตั้งอยู่บนดอยเขาน้อย ซึ่งจะเห็นพระพุทธรูปองค์ใหญ่และวิวเมืองน่านได้ชัดเจน
เจดีย์ก่ออิฐถือปูนทั้งองค์ ศิลปะพม่าผสมล้านนา ภายในบรรจุพระเกศาธาตุขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า
ศาลพระนเรศวร
บันไดนาค 303ขั้น
มุ่งสู่เมืองปัว เริ่มตระเวนวัดต่างๆ ในเมืองซึ่งอยู่ในบริเวณใกล้ๆกัน
วัดปรางค์ ต้นดิกเดียมที่ลูบลำต้นแล้วยอดสั่นไหว แต่มาวันนี้ คนขับบอกเราว่ามันอายุมากแล้วไม่ค่อยสั่น มีอยู่ต้นเดียวเท่านั้น
ปู่ดิกเดียม
วัดพระธาตุเบ็งสกัด เรื่องเล่าว่า หลุมที่ชาวบ้านและสัตว์หายไป แหย่ไม้ลงไป เกิดขาด เลยเรียกว่าเบ็งสกัด
รั้ววัด
ธนาคารสาขาปัว
กำแพงเมืองเวียงวรนคร (สร้างจำลองจากฐานเดิม)
วัดร้องแง วิหารเก่าแก่ศิลปะไทลื้อ
วิวจากจุดชมวิวที่เลื่องชื่อ
ร้านลำดวนผ้าทอ ผ้าทอสวยๆ ราคาไม่แพง กาแฟรสเข้มๆ ขนาดคั่วอ่อนยังรสชัดจัดเต็ม กับร้านกาแฟไทลื้อที่ทุกคนรู้จักดี
ดื่มก็ดี
ฟาร์มเห็ดบ้านหัวน้ำ ปลูกเห็ดเองและสารพัดแปรรูป หลากหลายเมนูเห็ด พิซซ่าเห็ด แป้งบางชีสแน่น ซุปเห็ดเน้นเห็ดไม่เน้นครีม
นั่งดื่มจะมีระเบียงวิว
นั่งกินจะร่มเย็นในซุ้มหญ้าไผ่
เห็ดอร่อย
ใกล้ๆ มีวังศิลาแลงร่องหินและวังน้ำ ธรรมชาติที่มีเวลาก็อยากแวะ
มุ่งสู่บ่อเกลือโดยถนนหมายเลข3 ฟ้ามาครึ้มฝนโปรยปรายเป็นบางช่วง
จุดชมวิวได้ทำที่จอดรถตั้งป้ายชัดเจน ดีที่วันนี้ดูคนไม่มาก
ระหว่างนั้นไปต่อยังมีโค้งพับผ้า จุดชมวิวทางหลวงอีกแห่งสองแห่งกับถนนที่คดเคี้ยวบนทางที่เห็นวิวเชาอันสลับซับซ้อน แต่ก็เขียวชอุ่ม
เราตรงไปยังโรงเรียนบ้านขุนน้ำน่านจุดนัดพบที่จะขึ้นหมู่บ้านบนดอยเปียงซ้อณวันนี้ map ที่ปักว่าโรงเรียนขุนน้ำน่านอันนั้นทำเลเก่าจะไม่ใช่ ปัจจุบันคือรร อยู่บริเวณใกล้เคียงวัดบ้านเวร ซึ่งเลยบ่อเกลือเหนือ เลยบ้านเวรออกไป
ทางขึ้นบ้านเปียงซ้อ มีความเลี้ยว ความชันพอประมาณ ประเด็นอยู่ที่หน้าถนนเป็นหลุมบ่อ บางแห่งเป็นดิน ซึ่งในหน้าฝนแบบนี้ หล่นหลุมดินเหลวคงลำบาก มีทางที่หน้าถนนที่เป็นยางมะตอยลอกร่อนเสียหาย กรวดเลยหงึกๆ หงักๆ ช่วงดินแดงบ้างนิดหน่อย สำคัญคือ สัญญาณเน็ตโ ทรศัพท์ขาดๆ หายๆ ในที่สุดก็มาถึงบ้านเปียงซ้อ
[CR] น่านหน้าฝนน่าเยือน เราเที่ยวด้วยกัน 2022
ด้านหน้ามีทางเดินที่ปลูกลีลาวดีไว้สองข้างทางเป็นซุ้มที่ผู้คนชอบมาถ่ายภาพ ฤดูนี้จะหาดอกขาวๆ ก็แทบจะไม่มีล่ะนะ
วัดพระธาตุเบ็งสกัด เรื่องเล่าว่า หลุมที่ชาวบ้านและสัตว์หายไป แหย่ไม้ลงไป เกิดขาด เลยเรียกว่าเบ็งสกัด
กำแพงเมืองเวียงวรนคร (สร้างจำลองจากฐานเดิม)
วัดร้องแง วิหารเก่าแก่ศิลปะไทลื้อ
วัดภูเก็ต แปลว่า วัดบ้านเก็ต (ชื่อหมู่บ้าน) ที่อยู่บนภู หรือ ดอย
ช็อปก็เพลิน
ระหว่างนั้นไปต่อยังมีโค้งพับผ้า จุดชมวิวทางหลวงอีกแห่งสองแห่งกับถนนที่คดเคี้ยวบนทางที่เห็นวิวเชาอันสลับซับซ้อน แต่ก็เขียวชอุ่ม
CR - Consumer Review : กระทู้รีวิวนี้เป็นกระทู้ CR โดยที่เจ้าของกระทู้