คืองี้ครับผมเป็นคนค่อนข้างมีโลกส่วนตัวสูง ไม่รู้ว่านิสัยนี้เรียก introvert รึเปล่า คือผมชอบทำอะไรคนเดียวมานานเเล้วเเละผมก็ไม่ได้เบื่อหรือเหงาขนาดนั้น ผมสามารถเล่นเกมคนเดียวได้เป็นชม.ๆโดยไม่รู้สึกเบื่อเลย หรือถ้าไม่มีอะไรทำผมก็ไปคุยกับยายเรื่องปัญหาในประเทศไทย ไปคุยหยอกเล่นคุยกับคนในครอบครัวตามปกติ
เเต่ในสังคมรร.นี้สิครับผม จะขอท้าวความก่อนว่าช่วงม.ต้นผมตอนย้ายมาใหม่ๆผมกะจะเปลี่ยนตนเองให้เฮฮากับสังคมเล่นมุกมากขึ้น เเต่ไปๆมาๆผมเหนื่อยมากเหมือนมันไม่ใช่ตัวเราอะครับ ผมเลยเลิกเเละไปสนิทกับเพื่อนคนนึงเขาก็เป็นคนเงียบๆ เเต่พอรู้จักจริงๆก็พูดมากมากเลยเป็นคนปั่นๆเฮฮากว่าที่ผมคิดไว้เราเลยเล่นเกมด้วยกันคุยกันบ่อยมาก พวกเราเองแทบจะตัวติดกันเลยครับตอนนั้น555
พอมาช่วงม.ปลายเพื่อนสนิทคนนี้ก็เริ่มจะเปลี่ยนไปซึ่งเป็นในทางที่ดีนะครับ เขาเริ่มเข้าหาคนอื่นมากขึ้นกลายเป็นคนเฮฮาในหมู่เพื่อนเลย ส่วนผมก็อยู่เหมือนเดิมครับจนวันนึงผมไม่พอใจเขาเรื่องที่เขาเเกล้งผมผมเลยบอกให้หยุด อยู่ดีๆเขาก็โมโหเเละบอกว่า "เพราะผมเงียบตลอด เป็นเขาที่ต้องเปิดบทสทนาทุกครั้งถ้าไม่มีอะไรผมก็จะเงียบ เขาโทษว่าพอผมที่เงียบมาตลอดอยู่ดีๆมาเเย้งเขา เขารู้สึกโมโหไม่อยากยอมรับผม" ตอนนั้นผมคิดว่าพอเขาที่พูดมากเหมือนเขาเหนือกว่าผมอะครับ พอคนเงียบๆมาเเย้งมันเลยไม่อยากยอมไอคนที่เเทบไม่พูดอะไรเลย
เเต่เรื่องนี้ก็ผ่านไปครับ บอกก่อนว่าผมเป็นคนที่ด่าคนไม่เก่งมันพูดได้นะครับเเต่ผมไม่ชิน เพราะทางครอบครัวปลูกฝังมา มันเลยทำให้ผมดูติ๋มๆบวกกับเป็นคนเงียบๆเเละไม่สุงสิงกับใครเป็นพิเศษ ไปๆมาๆเพื่อนคนนี้เริ่มตีตัวห่างไม่เล่นกับผม มีเเก็งค์มีพวกผมก็โอเคนะเเต่เวลาเจอหน้าผมเขากลับมองผมเเบบดูเคืองไม่อยากยุ่งกับผมอะครับ เเละจะเมินผมตลอด ไม่คิดจะคุยกับผมเลยด้วยซ้ำถ้าต้องเดินข้างๆกันเขาจะเดิมตามหลัง ในที่สุดผมก็ได้คำตอบจากปากเขาครับว่า ถ้าเขาต้องอยู่ข้างกับคนเเบบผมที่บุคลิกติ๋มเงียบๆเขาก็จะมีภาพลักษณ์ติ๋มๆ
ผมเลยเข้าใจเเต่เขาก็ขอโทษที่ต้องทำเเบบนี้เพราะเขาอยากเปลี่ยนชีวิตตัวเองที่คนอื่นมองเขาว่าเงียบๆ ต่อมาผมก็เจอกลุ่มเพื่อนใหม่ที่ชอบคอลเล่นเกมกัน ซึ่งผมโอเคนะผมชอบมากที่พวกเราได้เล่นกัน เเต่พักหลังๆผมเริ่มอยากเล่นเกม ทำการบ้าน ออกกำลังกาย อ่านเตรียมสอบเข้ามหาลัยเเบบชิวๆคนเดียวในโลกส่วนตัว พอผมไม่อยากจะคอลคุยกัน เพื่อนบางคนก็เริ่มด่าผมว่าไม่รักเพื่อนเป็นเพื่อนกันชวนเเต่ไม่เล่น บางคนเห็นผมเวลาว่างชอบเอาการบ้านมาทำให้เสร็จ ก็มาเเซะๆผมว่าขยันเนอะบอกไว้ก่อนครับว่าผมเป็นคนที่ถ้าว่าง มือกับสมองจะอยู่ไม่นิ่งผมเลยต้องหาอะไรทำไม่งั้นมันเหมือนหายใจทิ้งไปวันๆอะครับ
ทุกวันนี้ผมก็ยังอยู่ในกลุ่มนี้อยู่ครับบางวันก็ต้องฝืนๆมาคุยเล่นเกมบ้าง บางทีต้องคุยเล่นจนเเบตชีวิตผมจะหมดเลย บางวันก็ต้องหาข้ออ้างว่าไม่ว่าง จนบางคนมาบอกผมเลยครับว่า้ขาเห็นผมในตอนโตที่มีเเต่งานๆๆๆ จนไม่สนใจอย่างอื่น ผมเลยอยากจะไปเริ่มใหม่ตั้งเเต่ 0 ในมหาลัย ตอนนี้คงต้องทนไปก่อนครับ ปัจจุบันยังคิดอยู่ทุกวันเลยว่าจะไปใช้ชีวิตยังไงเมื่อนิสัยของผมมันเป็นปัญหากับคนอื่นขนาดนี้ ควรพูดยังไง ควรปรับบุคลิกตัวเองยังไง ควรเลือกคบใคร
ถ้าใครอ่านมาทั้งหมดถ้าผมมีอะไรต้องไปปรับในชีวิตเชิญเเนะนำผมเลยครับ ด่าผม สอนผมยังไงก็ได้เลยครับ เพราะผมอีกไม่นานต้องเตรียมตัวสู่รั้วมหาลัยเเล้วอยากรีบปรับปรุงครับ
การทีาเราเป็นคนโลกส่วนตัวสูง จะอยู่ในสังคมยังไง...
เเต่ในสังคมรร.นี้สิครับผม จะขอท้าวความก่อนว่าช่วงม.ต้นผมตอนย้ายมาใหม่ๆผมกะจะเปลี่ยนตนเองให้เฮฮากับสังคมเล่นมุกมากขึ้น เเต่ไปๆมาๆผมเหนื่อยมากเหมือนมันไม่ใช่ตัวเราอะครับ ผมเลยเลิกเเละไปสนิทกับเพื่อนคนนึงเขาก็เป็นคนเงียบๆ เเต่พอรู้จักจริงๆก็พูดมากมากเลยเป็นคนปั่นๆเฮฮากว่าที่ผมคิดไว้เราเลยเล่นเกมด้วยกันคุยกันบ่อยมาก พวกเราเองแทบจะตัวติดกันเลยครับตอนนั้น555
พอมาช่วงม.ปลายเพื่อนสนิทคนนี้ก็เริ่มจะเปลี่ยนไปซึ่งเป็นในทางที่ดีนะครับ เขาเริ่มเข้าหาคนอื่นมากขึ้นกลายเป็นคนเฮฮาในหมู่เพื่อนเลย ส่วนผมก็อยู่เหมือนเดิมครับจนวันนึงผมไม่พอใจเขาเรื่องที่เขาเเกล้งผมผมเลยบอกให้หยุด อยู่ดีๆเขาก็โมโหเเละบอกว่า "เพราะผมเงียบตลอด เป็นเขาที่ต้องเปิดบทสทนาทุกครั้งถ้าไม่มีอะไรผมก็จะเงียบ เขาโทษว่าพอผมที่เงียบมาตลอดอยู่ดีๆมาเเย้งเขา เขารู้สึกโมโหไม่อยากยอมรับผม" ตอนนั้นผมคิดว่าพอเขาที่พูดมากเหมือนเขาเหนือกว่าผมอะครับ พอคนเงียบๆมาเเย้งมันเลยไม่อยากยอมไอคนที่เเทบไม่พูดอะไรเลย
เเต่เรื่องนี้ก็ผ่านไปครับ บอกก่อนว่าผมเป็นคนที่ด่าคนไม่เก่งมันพูดได้นะครับเเต่ผมไม่ชิน เพราะทางครอบครัวปลูกฝังมา มันเลยทำให้ผมดูติ๋มๆบวกกับเป็นคนเงียบๆเเละไม่สุงสิงกับใครเป็นพิเศษ ไปๆมาๆเพื่อนคนนี้เริ่มตีตัวห่างไม่เล่นกับผม มีเเก็งค์มีพวกผมก็โอเคนะเเต่เวลาเจอหน้าผมเขากลับมองผมเเบบดูเคืองไม่อยากยุ่งกับผมอะครับ เเละจะเมินผมตลอด ไม่คิดจะคุยกับผมเลยด้วยซ้ำถ้าต้องเดินข้างๆกันเขาจะเดิมตามหลัง ในที่สุดผมก็ได้คำตอบจากปากเขาครับว่า ถ้าเขาต้องอยู่ข้างกับคนเเบบผมที่บุคลิกติ๋มเงียบๆเขาก็จะมีภาพลักษณ์ติ๋มๆ
ผมเลยเข้าใจเเต่เขาก็ขอโทษที่ต้องทำเเบบนี้เพราะเขาอยากเปลี่ยนชีวิตตัวเองที่คนอื่นมองเขาว่าเงียบๆ ต่อมาผมก็เจอกลุ่มเพื่อนใหม่ที่ชอบคอลเล่นเกมกัน ซึ่งผมโอเคนะผมชอบมากที่พวกเราได้เล่นกัน เเต่พักหลังๆผมเริ่มอยากเล่นเกม ทำการบ้าน ออกกำลังกาย อ่านเตรียมสอบเข้ามหาลัยเเบบชิวๆคนเดียวในโลกส่วนตัว พอผมไม่อยากจะคอลคุยกัน เพื่อนบางคนก็เริ่มด่าผมว่าไม่รักเพื่อนเป็นเพื่อนกันชวนเเต่ไม่เล่น บางคนเห็นผมเวลาว่างชอบเอาการบ้านมาทำให้เสร็จ ก็มาเเซะๆผมว่าขยันเนอะบอกไว้ก่อนครับว่าผมเป็นคนที่ถ้าว่าง มือกับสมองจะอยู่ไม่นิ่งผมเลยต้องหาอะไรทำไม่งั้นมันเหมือนหายใจทิ้งไปวันๆอะครับ
ทุกวันนี้ผมก็ยังอยู่ในกลุ่มนี้อยู่ครับบางวันก็ต้องฝืนๆมาคุยเล่นเกมบ้าง บางทีต้องคุยเล่นจนเเบตชีวิตผมจะหมดเลย บางวันก็ต้องหาข้ออ้างว่าไม่ว่าง จนบางคนมาบอกผมเลยครับว่า้ขาเห็นผมในตอนโตที่มีเเต่งานๆๆๆ จนไม่สนใจอย่างอื่น ผมเลยอยากจะไปเริ่มใหม่ตั้งเเต่ 0 ในมหาลัย ตอนนี้คงต้องทนไปก่อนครับ ปัจจุบันยังคิดอยู่ทุกวันเลยว่าจะไปใช้ชีวิตยังไงเมื่อนิสัยของผมมันเป็นปัญหากับคนอื่นขนาดนี้ ควรพูดยังไง ควรปรับบุคลิกตัวเองยังไง ควรเลือกคบใคร
ถ้าใครอ่านมาทั้งหมดถ้าผมมีอะไรต้องไปปรับในชีวิตเชิญเเนะนำผมเลยครับ ด่าผม สอนผมยังไงก็ได้เลยครับ เพราะผมอีกไม่นานต้องเตรียมตัวสู่รั้วมหาลัยเเล้วอยากรีบปรับปรุงครับ