กำเนิดเขี้ยวมรณะ
ล. วิลิศมาหรา
หมู่บ้านห้วยหินอยู่ถัดเข้าไปจากหมู่บ้านหินแผ่ ลึกเข้าไปในป่าบนเทือกเขาที่กั้นระหว่างไทยกับกัมพูชา บริเวณป่าแห่งนี้เกิดมีเสือสมิงอาละวาด เข้ามาลากเอาสัตว์เลี้ยงของชาวบ้านไปกินในป่าเป็นประจำ ไม่ว่าจะเป็นเป็ดไก่ หมูหมา หรือแม้กระทั่งวัวควาย มักจะเจอพวกมันถูกลากไปกินด้วยสภาพที่เนื้อตัวฉีกขาดแหว่งวิ่น เหมือนถูกสัตว์ขนาดใหญ่ขบกัด สร้างความหวาดผวาให้กับชาวบ้านเป็นอย่างมาก
หากสมิงร้ายจะย่างกรายเข้ามาลากสัตว์เลี้ยงเอาไปกิน มันจะแสดงอาเพศให้รับรู้ได้ ท้องฟ้าเหนือหมู่บ้านจะมืดครึ้มลงจนแทบจะมองไม่เห็น เหมือนเป็นเวลากลางคืน แม้ตอนนั้นจะเป็นยามอรุณเบิกฟ้าอยู่ก็ตาม ยิ่งถ้าเป็นในตอนกลางคืนด้วยแล้ว อาเพศจะเกิดหนัก มักมีลมพัดแรงกระหน่ำมา อย่างไม่รู้ต้นสายปลายเหตุ เป็ดไก่จะรีบขึ้นเล้า วัวควายก็จะถูกต้อนเข้าคอกอย่างเร่งด่วน และในวินาทีถัดมาก็มักมีเสียงพยัคฆ์ร้าย คำรามกึกก้องขึ้น ดังแทรกเสียงธรรมชาติเหล่านั้น
วันนี้อาเพศเช่นที่ว่าก็กำลังจะเกิดขึ้นอีกในเวลาฟ้าใกล้สว่าง ตาสมที่ปลูกบ้านอยู่ท้ายหมู่บ้าน กับลำเจียกผู้เป็นลูกสาว ก็รับรู้ได้ถึงเหตุร้ายที่กำลังจะเกิดขึ้น ทั้งคู่หน้าตื่นเริด ถลันออกมายืนดูอยู่ที่นอกชาน จ้องมองไปยังคอกวัวของตัวเองด้วยความเป็นห่วง
“อย่าลงไปนะพ่อ เมื่อกี้ได้ยินเสียงเสือ ไอ้เสือสมิงมันจะต้องเข้ามาในหมู่บ้านอีกแน่ ไม่รู้คราวนี้มันจะเข้าไปลากเหยื่อบ้านไหนไปกิน”
“ข้าเป็นห่วงวัวน้อยเกิดใหม่ของเรา”
ตาสมบอกลูกสาว แกเงี่ยหูฟังเสียงเสือ ที่ดูเหมือนเสียงมันจะเข้ามาใกล้หมู่บ้านทุกขณะ
"เอ็งอยู่บนบ้านนี่นะ อย่าตามไปให้พ่อต้องเป็นห่วง พ่อจะไปดูไอ้ดอกรักมันเสียหน่อย"
โดยไม่ยอมฟังเสียงทัดทานของลูกสาว ตาสมผละเข้าไปในบ้าน คว้าเอาปืนยาวออกมาถือ พรวดพราดลงจากบ้านไป ท่ามกลางสายตาหวาดวิตกของลำเจียกที่ยืนมองอยู่ อย่างใจคอไม่สู้ดีนัก สักพักเธอก็ได้ยินเสียงปืนดังขึ้นหลายนัด เสียงมันดังขึ้นทางคอกวัวของเธอเอง
"พ่อ" ลำเจียกร้องเรียกพ่อ เธออดรนทนไม่ไหว รีบวิ่งลงบันไดไปตามหาตาสมที่คอกวัวทันที
ที่คอกวัวของตัวเอง ขณะนั้นท้องฟ้าเริ่มสว่าง บรรยากาศกลับมาเป็นปกติ ลมแรงได้หยุดพัดกระหน่ำลงไปราวกับปลิดทิ้ง เสียงเสือร้ายได้ยินแผ่วเบาห่างไกลออกไปในราวป่า ลำเจียกเห็นตาสมยืนจังก้า ปืนในมือยังไม่ยอมลดลง จ้องปากกระบอกไปที่ชายป่า เธอรีบกวาดสายตามองไปทางคอกวัว พบวัวน้อยที่เพิ่งเกิดใหม่ของตน บัดนี้ได้หายตัวไป เหลือไว้แต่รอยเลือดหยดเป็นทางหายเข้าไปในป่า หญ้าคาตรงนั้นลู่ราบเป็นทาง
"ไอ้ดอกรักเสร็จมันไปแล้ว ข้ายิงตามมันไม่ทัน มันลากลูกวัวเข้าป่าไปเสียก่อน" ตาสมกัดกรามกรอด ดวงตาแดงก่ำด้วยความเคียดแค้น นับครั้งไม่ถ้วนแล้วที่เกิดเรื่องแบบนี้กับสัตว์เลี้ยงของชาวบ้าน
"ไปบ้านผู้ใหญ่แสนกัน วันนี้จะต้องไปพูดกับผู้ใหญ่ให้รู้เรื่องว่าจะเอายังไงกับไอ้เสือสมิงตัวนี้"
ทั้งตาสมกับลูกสาวพากันเดินตัวปลิวไปที่บ้านของผู้ใหญ่บ้านทันที
ติดตามเรื่องราวได้ที่ลิ้งค์ข้างล่างนี้ค่ะ ภาคนี้เป็นภาคก่อน เขี้ยวมรณะกลางดง นะคะ
ส่วนฟื้นขึ้นมาบอกลา เป็นงานเขียนของคุณเจ็ดค่ะ ชื่อเดิมคือ ปรารถนา ซึ่งขออนุญาตเปลี่ยนชื่อให้สอดคล้องกับช่อง
https://youtu.be/BOOlQwB8rBA
กำเนิดเขี้ยวมรณะ + ฟื้นขึ้นมาบอกลา
หากสมิงร้ายจะย่างกรายเข้ามาลากสัตว์เลี้ยงเอาไปกิน มันจะแสดงอาเพศให้รับรู้ได้ ท้องฟ้าเหนือหมู่บ้านจะมืดครึ้มลงจนแทบจะมองไม่เห็น เหมือนเป็นเวลากลางคืน แม้ตอนนั้นจะเป็นยามอรุณเบิกฟ้าอยู่ก็ตาม ยิ่งถ้าเป็นในตอนกลางคืนด้วยแล้ว อาเพศจะเกิดหนัก มักมีลมพัดแรงกระหน่ำมา อย่างไม่รู้ต้นสายปลายเหตุ เป็ดไก่จะรีบขึ้นเล้า วัวควายก็จะถูกต้อนเข้าคอกอย่างเร่งด่วน และในวินาทีถัดมาก็มักมีเสียงพยัคฆ์ร้าย คำรามกึกก้องขึ้น ดังแทรกเสียงธรรมชาติเหล่านั้น
วันนี้อาเพศเช่นที่ว่าก็กำลังจะเกิดขึ้นอีกในเวลาฟ้าใกล้สว่าง ตาสมที่ปลูกบ้านอยู่ท้ายหมู่บ้าน กับลำเจียกผู้เป็นลูกสาว ก็รับรู้ได้ถึงเหตุร้ายที่กำลังจะเกิดขึ้น ทั้งคู่หน้าตื่นเริด ถลันออกมายืนดูอยู่ที่นอกชาน จ้องมองไปยังคอกวัวของตัวเองด้วยความเป็นห่วง
“อย่าลงไปนะพ่อ เมื่อกี้ได้ยินเสียงเสือ ไอ้เสือสมิงมันจะต้องเข้ามาในหมู่บ้านอีกแน่ ไม่รู้คราวนี้มันจะเข้าไปลากเหยื่อบ้านไหนไปกิน”
“ข้าเป็นห่วงวัวน้อยเกิดใหม่ของเรา”
ตาสมบอกลูกสาว แกเงี่ยหูฟังเสียงเสือ ที่ดูเหมือนเสียงมันจะเข้ามาใกล้หมู่บ้านทุกขณะ
"เอ็งอยู่บนบ้านนี่นะ อย่าตามไปให้พ่อต้องเป็นห่วง พ่อจะไปดูไอ้ดอกรักมันเสียหน่อย"
โดยไม่ยอมฟังเสียงทัดทานของลูกสาว ตาสมผละเข้าไปในบ้าน คว้าเอาปืนยาวออกมาถือ พรวดพราดลงจากบ้านไป ท่ามกลางสายตาหวาดวิตกของลำเจียกที่ยืนมองอยู่ อย่างใจคอไม่สู้ดีนัก สักพักเธอก็ได้ยินเสียงปืนดังขึ้นหลายนัด เสียงมันดังขึ้นทางคอกวัวของเธอเอง
"พ่อ" ลำเจียกร้องเรียกพ่อ เธออดรนทนไม่ไหว รีบวิ่งลงบันไดไปตามหาตาสมที่คอกวัวทันที
ที่คอกวัวของตัวเอง ขณะนั้นท้องฟ้าเริ่มสว่าง บรรยากาศกลับมาเป็นปกติ ลมแรงได้หยุดพัดกระหน่ำลงไปราวกับปลิดทิ้ง เสียงเสือร้ายได้ยินแผ่วเบาห่างไกลออกไปในราวป่า ลำเจียกเห็นตาสมยืนจังก้า ปืนในมือยังไม่ยอมลดลง จ้องปากกระบอกไปที่ชายป่า เธอรีบกวาดสายตามองไปทางคอกวัว พบวัวน้อยที่เพิ่งเกิดใหม่ของตน บัดนี้ได้หายตัวไป เหลือไว้แต่รอยเลือดหยดเป็นทางหายเข้าไปในป่า หญ้าคาตรงนั้นลู่ราบเป็นทาง
"ไอ้ดอกรักเสร็จมันไปแล้ว ข้ายิงตามมันไม่ทัน มันลากลูกวัวเข้าป่าไปเสียก่อน" ตาสมกัดกรามกรอด ดวงตาแดงก่ำด้วยความเคียดแค้น นับครั้งไม่ถ้วนแล้วที่เกิดเรื่องแบบนี้กับสัตว์เลี้ยงของชาวบ้าน
"ไปบ้านผู้ใหญ่แสนกัน วันนี้จะต้องไปพูดกับผู้ใหญ่ให้รู้เรื่องว่าจะเอายังไงกับไอ้เสือสมิงตัวนี้"
ทั้งตาสมกับลูกสาวพากันเดินตัวปลิวไปที่บ้านของผู้ใหญ่บ้านทันที
ติดตามเรื่องราวได้ที่ลิ้งค์ข้างล่างนี้ค่ะ ภาคนี้เป็นภาคก่อน เขี้ยวมรณะกลางดง นะคะ
ส่วนฟื้นขึ้นมาบอกลา เป็นงานเขียนของคุณเจ็ดค่ะ ชื่อเดิมคือ ปรารถนา ซึ่งขออนุญาตเปลี่ยนชื่อให้สอดคล้องกับช่อง
https://youtu.be/BOOlQwB8rBA