ออกมาใช้ชีวิตคนเดียวน่ากลัวไหม

บอกก่อนว่าเราโตมากับพี่สาว เพราะตอนเราเกิด พ่อกับเเม่เราอายุมาพอสมควร พี่เราเลยเอาเรามาเลื้ยงเหมือนลูก เราเป็นเด็กขี้น้อยใจพอเราอายุ15เเม่เราเสียเราเหลือเเค่พ่อกับพี่สาวพี่สาวก็สะเหมือนเเม่เราอีกคนเเต่พอเราพี่สาวเราจะค่อยทำทุกอย่างให้ไม่ให้เราลำบากเลย จนเราเรียนอนุพี่สาวเปิดร้านเสื้อผ้าให้เราดูเเล โดยที่เราอายุน้อยด้วยเเละประสบการณ์อะไรไม่มีเลย เเล้วยิ่งไม่มีหัวด้านเเบบอะไรเเบบนี้เลย  โครตกดดัน พอทำงสนตรงนี้เรื่อยๆ มันมีปัญหาเยอะมากปัญหาเดิมๆช้ำๆ ทั้งเรื่องคนรอบข้าง คนในครอบครัว ยิ่งคำบางคำที่ออกจากปากพี่เรา เรายิ่งน้อยเขาพูดว่าเขารักเราเหมือนลูก เเต่ทำไหมเรารู้สึกว่าเขาทำกับเราเหมือนน้อง เราน้อยใจเขาจนเราหลุดปากว่าเราไม่เเคร์ใครเลยเพราะเวลาเราเเคร์ใครก็ไม่รู่สึกว่าเขาเเคร์คงามรู้สึกเราเลย เราว่าพี่สาวเราเป็นเเค่พี่เราจะไม่เเคร์ความรู้สึกอะไรเเล้วเเล้วเราก็บอกว่าถ้าจะเซ้งร้านก็เซ้งเพราะยังไงก็เป็นของพี่อยู่พี่จะทำอะไรก็เเล้วพี่ เรายังไม่รู้เลยว่าพอออกจากร้านนี้เราจะเป็นไงต่อ ต้องออกมาใช้ชีวิตที่ไม่เคยเดินเองด้วย เพราะโดนทุกทำให้ทุกอย่าง  มันน่ากลัวมากไหมกับการออกมาใช้ชีวิตคนเดียว