ท้องแต่ผู้ชายไม่เอาไหน???

สวัสดีค่ะเรามีเรื่องหนักใจที่อยากจะถามความเห็นของทุกคนเผื่อจะเป็นแนวทางในการตัดสินใจ เราขอย้อนกลับไปตอนที่เราเริ่มรู้จักผู้ชายคนนี้ก่อนเลยนะคะ  คือเราพึ่งเรียนจบปริญญาตรีและมีโอกาสได้มาทำงานที่จ.ชลบุรีเรามาเริ่มทำงานได้ประมาณ 2-3 อาทิตย์เราก็เจอเค้าทางแอปหาคู่แอปนึงเราพัฒนาความสัมพันธ์จนได้นัดเจอกันและคุยกันตลอดจนเราตกลงคบกันเป็นแฟนซึ่งเราไม่เคยมีแฟนมาก่อนเลย เราและเค้าอายุเท่ากันแต่เรื่องมี่เราหนักใจมันอยู่ตรงนี้ค่ะ!!!!!! เราคบกันจนกระทั่งได้ 8-9 เดือน และตลอดระยะเวลาที่คบกันค่าใช้จ่ายส่วนใหญ่เป็นเงินเราทั้งหมดก่อนคบกันเค้าก็ทำงานปกตินะคะแต่พอคบเราได้ไม่นานเค้าก็ออกจากงานด้วยเหตุผลที่ว่างานหนักและเหนื่อยจะหางานใหม่ทำเราก็ไม่ได้ซีเรียสอะไรเพราะพึ่งคบกันจนเค้าขอไปทำงานที่ต่างจังหวัดเราก็โอเคเพราะเราคิดว่าเรากับเค้าคงไปกันไม่ได้ในหลายๆเรื่องแต่การที่เค้าไปทำงานที่ต่างจังหวัดครั้งนี้มันทำให้เราทั้งคู่คิดถึงและอยากอยู่ด้วยกันมากขึ้นแต่ก็ต้องอดทนเพราะเราต่างก็มีหน้าที่ของตัวเอง จนกระทั่งเราทำงานได้ประมาณ 4 เดือนกว่าๆเราก็ได้ออกจากงานเนื่องจากเหตุผลหลายๆอย่างตอนนั่นเราเครียดมากจนไม่รู้จะปรึกษาใครและเราก็ไม่อยากอยู่คนเดียวซึ่งถ้าเราบอดพ่อกับแม่ในตอนนั้นว่าตกงานพ่อกับแม่ก็คงจะมารับเรากลับต่างจังหวัดทันทีซึ่งเรายังอยากหางานที่นี่ทำก่อนเราเลยโทรไปปรึกษาแฟนว่าเราตกงานเราเครียดเค้าเลยกลับมาอยู่เป็นเพื่อนเราในคืนนั้นและอยู่ต่ออาทิตย์กว่าๆเราเริ่มโอเคขึ้นแล้วเค้าก็กลับไปทำงานแต่ช่วงนั้นโควิดเยอะมากโรงงานติดเยอะเค้าเลยได้กักตัวแทบทุกอาทิตย์จนแทบไม่ได้ทำงานเค้าจึงตัดสินใจมาที่บ้านและมาอยู่กับเราที่หอถาวรซึ่งแน่นอนค่าใช้จ่ายเราจ่ายเองหมดเลยทั้งค่าหอ ของกิน ของใช้ทั่งของเค้าและของเรา เรารับผิดชอบหมดเลยตอนที่เราตกงานเรายังมีเงินเก็บอยู่ก้อนนึงในระหว่างนั้นเราก็หางานทำส่วนเค้าไม่หางาน ไม่ทำอะไรเลยจนเรารู้สึกเหนื่อยกับการอยู่กับเค้า รักเค้าแล้ว เราคบกันได้แนะมาณ5-6เดือนก็มีเรื่องทพเลาะกันตลอดบางครั้งเราร้องไห้เค้าก็เดินหนี หลับบ้าง เราก็คิดว่าไปไม่ได้แน่นอนได้เลิกกันแน่ๆในระหว่างนั้นมีงานติดต่อเข้ามาเราได้เริ่มทำงานประมาณ2 อาทิตย์เค้าก็หางานและได้เริ่มงานเหมือนกัน มันทำให้เราคิดอีกมุมนึงว่าถ้าเราไม่ทำงานเค้าก็คงไม่ทำเหมือนกันเค้ากลัวได้เลี้ยงเรารึเปล่าอะไรแบบนี้แต่ก็ดีใจนะที่เค้าทำงานเราทำได้ 2 เดือนกว่าๆเค้าก็ออกจากงานบอกว่าโดนหักเงินเยอะเราก็บอกเค้าว่าให้รีบหางานทำซะ และช่วงที่เค้าตกงานอีกรอบนี่แหละค่ะประจำเดือนเราไม่มาได้ 1 เดือนเราเลยไปซื้อที่ตรวจครรภ์มาตรวจใช่ค่ะเราท้อง!!!!!!!เค้ารู้เป็นคนแรกเลยหลังจากที่รู้คืนนั้นเค้าไม่เข้าห้องแต่กลับห้องมาตอนตีห้าและบอกเราว่าจะกลับต่างจังหวัดให้ดูแลตัวเองดีๆกินข้าวเยอะๆและอย่าเอาเด็กออกเด็ดขาดเค้ากลับมาหาเราแน่ๆณ ตอนนั้นเราทำอะไรไม่ถูกเลยแต่เค้าเก็บเสื้อผ้าเสร็จแล้วเค้าก็ไปเลยเค้าบอกว่าเค้าจะโทรหาเราทุกวันเค้าไปวันที่ 4 เรายังติดต่อเค้าได้ปกติ พอวันที่ 5-6เราติดต่อเค้าไม่ได้ จนถึงวันที่ 8 เค้าบอกว่าเค้าจะกลับเย็นนี้ เราก็รอ และเราก็ติดต่อเค้าไม่ได้อีกเลยจนกระทั่งวันที่ 15เค้าโทรมาบอกให้เราโอนตังให้จะกลับพรุ่งนี้เราก็รีบหาแล้วก็โอนให้แต่เค้าก็ไม่กลับมาและก็ติดต่อไม่ได้อีกครั้งจนถึงวันที่ 22เราบอกแม่เค้าว่าเราท้องคือก่อนหน้านี้เราคุยกับแม่เค้าตลอดนะคะเพราะเค้าก็ติดต่อลูกเค้าไม่ได้เหมือนกันแล้วเราร้อนใจมากคือถ้าเราตัวคนเดียวเราสามารถรอเค้าได้แต่นี่เรามีอีกคนซึ่งเค้ารอไม่ได้ตลอดเวลาที่เราติดต่อเค้าไม่ได้เรานอนร้องไห้ทุกวันทุกคืนจนเราอยากเอาเด็กออกเพราะเราอยู่แบบนี้ไม่ไหวเราเข้าไปหาแม่เค้าที่บ้านได้คุยกันเรื่องเราท้องแม่เค้าบอกว่ายังไงเค้าก็กลับมาแน่ๆ ยังไงแม่จะรับผิดชอบจะพยายามติดต่อมันให้ได้จนกระทั่งแม่ได้ซื้อโทรศัพท์ส่งไปให้ยายเพราะเค้ากลับบ้านไปอยู่กับยายและได้โทรถามยายว่าเค้าอยู่บ้านมั้ยคำตอบที่เราได้คือเค้าไม่อยู่บ้านเป็นอาทิตย์แล้ว ไปนอนบ้านเพื่อน กินเหล้า มีเรื่องชกต่อยกัน ยายเลยให้เด็กแถวบ้านไปตามมาให้ก่อนหน้านี้ยายไม่รู้ว่าเราท้องจนเค้ากลับมาบ้านเราติดต่อเค้าได้อีกครั้งแล้วเค้าบอกเราว่าเค้าจะกลับอีก2-3วัน ซึ่งมันก็ต้องเป็นวันนี้แหละคือวันที่ 24ที่เค้าจะกลับแต่วันนี้เราคุยกันล่าสุดเค้าบอกจะกลับวันที่ 28 แล้วทุกครั้งที่เค้าโทรมาก็มีเรื่องตังมาเกี่ยวข้องตลอดเมื่อวานโทรมาขอตัง 300 เราโอนให้ วันนี้โทรมาขอ 500 เราโอนให้ เราบอกว่าเราไม่มีเค้าก็ไม่พอใจหาเครื่องทะเลาะอ้างว่าจะไม่กลับ จะทำอะไรก็ทำแล้วแต่ รำคาญ คำพูดพวกนี้มันวนอยู่ในหัวตลอดเลยหนักสุดเลยก็คือ ไปเอามันออกเลย อยากทำอะไรทำเลยกุไม่อยสกยุ่งกับแล้วเรารู้นะคะว่าการกระทำของเค้ามันโครตชัดเจนเลยว่าเค้ารักแค่ตัวเอง แต่เราอยู่แบบท้องไม่มีพ่อไม่ได้และเราก็ไม่พร้อมที่จะมียิ่งเค้าเป็นแบบนี้เรายิ่งไม่อยากมีถ้าให้เราอุ้มท้องไปทำงานเป็นคุณแม่เลี้ยงเดี่ยวเรายอมไม่ชีวิตอยู่บนโลกใบนี้ดีว่า ทุกคนคิดว่าถ้าเค้ากลับมาเค้าจะเปลี่ยนตัวเองได้มั้ยคะ????หรือเราควรทำยังไงดี