สวัสดีค่า มีใครเศร้าตอนเดินทางไปเรียนหรือไปทำงานที่ห่างกับครอบครัวไหมคะ
เราเป็นนศ.นะคะ เป็นคนที่ติดบ้านมากๆๆ เป็นแบบนี่มาตั้งแต่ยังเด็ก ชอบอยู่กับพ่อกับแม่
ตอนม.ปลายก็เรียนโรงเรียนประจำไม่ได้กลับบ้านนี่ก็เศร้า เรียนสามปีเศร้าสามปี ดีหน่อยที่มีเพื่อนอยู่ด้วยเลยพอจะอยู่ได้
พอขึ้นมหาลัยก็ต้องเดินทางมาเรียนในกทม ห่างจากบ้านไป700-800km เศร้าทุกครั้ง ไม่มีคำว่าชิน ช่วงเวลาที่ผ่านมาโควิดทำให้ได้อยู่บ้านนานมากหลายเดือน ยิ่งทำให้ติดบ้านเข้าไปใหญ่
นี่ก็ไม่ใช่ครั้งแรกที่ต้องห่างจากครอบครัวด้วย เดินทางไปกทม.ก็หลายครั้งแล้ว แต่ไม่ชินสักที เศร้าทุกครั้งที่ต้องห่างครอบครัว
ยิ่งตอนเดินมาส่งขึ้นเครื่องบิน คือ ฮึบๆขั้นสุด น้ำตามันจะไหล
มีใครเป็นแบบนี้บ้างไหมคะ
และมีวิธีเจ๋งๆที่ทำให้ไม่เศร้าไหมคะ
สุดท้ายนี้ ขอกำลังใจสำหรับเดินทางในวันพรุ่งนี้หน่อยค่ะ ^^
ขอบคุณล่วงหน้านะค่า <3
รู้สึกเศร้าทุกครั้งที่ต้องเดินทางห่างครอบครัว