คือเรารู้จักเขาได้ไม่นานโดยเราเจอเขาที่ทำงานเพราะเขามาถ่ายรูปเราก็อยากรู้จักเขาเพราะเขาน่ารักดีอยากติดตามผลงาน
เเต่หลังจากนั้นเราก็ไม่ค่อยเจอเเต่พอเจอเราเองก็ไม่กล้าทักกลัวเขาจำไม่ได้จนเขาให้รุ้นพี่มาตามเราไปหาเเล้วเขาก็ขอไอจีเรา

เราก็ได้คุยกันสักพักเราก็คุยกันดีนะ เขาก็ชอบเรา เราก็ชอบเขา เพราะเราสองคนตรงไทป์กันมาก
เราสองคนเข้าใจกัน จนมาหนึ่งตอนเช้าก็คุยกันปกติจนถึงเวลาเลิกเรียนเราก็ทักไปเขาไม่ตอบเราก็คิดอยู่กับเพื่อนไม่เห็นเเชดมั้ง
เลยเว้นช่วงไปเเล้วทักอีกครั้งก็ยังไม่ตอบเราเว้นระยะไปอีกจนกระทั่งฝนตกหนักมากเลยทัดไปอีกรอบด้วยความเป็นห่วงเ้ต่ก็ไม่มี
การตอบกลับใดๆ จนเราเห็นเห็นเขาเเวบๆ ที่ทำงานเเต่เรายุ่งอยู่เลยไม่ได้ตามเขาไป ในขณะนั้นเราเองก็ไม่เเน่ใจว่าใช้เขาหรือเปล่า
พอฝนหยุดตกเลยทักไปอีกครั้งเธอก็บอกอยู่ที่ทำงานเราเเล้วตั้งเเต่ก่อนฝนตก พอเราเจอกันก็เลยถามไปด้วยความสงสียว่าทำไมไม่
ตอบเเชด เธอบอกไม่เห็นเราก็ยืนคุยกันสักพัดหยอกกันไปมา จนเราถามเรื่องก่อนหน้านี้ไปเเต่เขาก็หลบสายตาเหมือนจะกลัวเรา 
ทำให้เราต้องถอยจนเขาวิ่งหนี้เราไป สักแปบเราจึงตัดสินใจวิ่งตามไปตามหาอยู่นานมากเราก็ไปเจอที่จอดรถเราก็พายายามขอโทดไป
จนเขากลัวเราเขาไล่เรากลับเข้าที่ทำงาน เราก็เดินไปคิดไปว่าเราน่ากลัวขนาดนั้นเลยหรอจนนึกได้ว่าเขาไม่เคยเจอคนเเบบเราเลยที่ใส่ใจเขาเเบบนี้
เขาคงไม่ชินเเละกลัวเราไปเลย ประกอบกับเราเป็นคนจริงจังด้วยมั้ง ที่ทำให้เขากลัวเรา

😢😢😢😢😢