ช่วงนี้ในใจมันเศร้าตลอดเวลา เหมือนคนใจเเตกสลายตลอดเวลา เราไม่มีได้เเฟนหรือพึ่งอกหัก เราทำงานเวลากลับจากทำงานรู้สึกดิ่งมาก ต้องกลั้นน้ำตาตลอดไม่ให้ไหล เหนื่อยมากหน้าชาตัวชาไปหมด
ใจเต้นเเรงมาก กลัวไปหมด พยายามใช้ชีวิตคนเดียวให้ไหว นอนร้องไห้ตลอด บางวันก็แทบจะไม่ไหวเหนื่อยจนไม่อยากมีชีวิตอยู่ต่อไป เราไม่ชอบอาการแบบนี้เลย ดึงตัวเองกลับมาไม่ได้เลยเวลาดิ่ง เราจะจมอยู่กับความคิดอะไรก็ไม่รู้เต็มหัวไปหมด ต่อสู้กับตัวเองตลอด เวลาไปทำเวลาไปทำงานเราเป็นคนหัวเราะร่าเริงมาก เเต่พอ
กลับมาห้อง เเค่ถึงประตูหน้าห้อง น้ำตาเราก็ไหลออกมาทันที บอกตัวเองทกวันว่าห้ามร้องไห้ เหนื่อยมาก เหนื่อยมากจริงๆ เราเเทบจะไม่ไหวเเล้ว เราไม่มีใครอยู่ข้างๆเลย เจอเเต่ความว่างป่าว ชีวิตโครตว่างป่าว รู้เเต่ต้องใช้ชีวิตไปวันๆเเค่นั้น ไม่มีเป้าหมาย ไม่มีปลายทาง รู้เเค่ว่าถ้าสักวันหนึ่งเราป่วยรึเป็นอะไรไป ก็ตายไปสะดีกว่า