หากใครต้องการสรุปอิ้งจากเกาหลีโดย jeeswag เจ้าเดิม
https://www.reddit.com/r/Kingdom/comments/w0fs58/kingdom_727_spoilers/
ส่วนท่านใดที่จะอ่านแปลไทยจาก 4chan (ไม่ฝัง) โดยผมเอง เชิญอ่านที่ช่อง สปอย ได้เลยครับ(แบบมีประกอบภาพเป็นหน้าๆสามารถชมได้ที่กลุ่ม Kingdom ไทย) หากใครที่จะนำไปฝังซับโดยใช้การแปลของผมรบกวนให้ credit ชื่อ Banzai_man ด้วยนะครับ
ปล.ตอนต่อไปสัปดาห์หน้ามีต่อ
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ปก.
ชื่อตอน(ดำ) ขวานศึกของหวนฉี
ชื่อตอนนี้ แน่นอนว่าจะสื่อถึงหน่อยสือนั่วที่เป็นดั่งขวานศึกอันทรงพลังของทัพหวนฉี

1.
รี้พลจ้าวที่เห็นหวนฉีทำการบุกฝ่าแนวของตนต่างกล่าวกันจึ้น
: "อะไรของพวกมันกัน"
: "ขยี้พวกมันซะ"
: "อย่าปล่อยให้พวกมันไปได้"
: "ฆ่ามัน"
แต่มีฤาที่ทัพจ้าวจะหยุดการบุกทะลวงอย่างบ้าคลั่งของตระกูลสือนั่วและหลุนอี้ว์

2.
ทางด้านหมอหลุนก็ตระโกนในใจว่า
: "เราทำได้ พวกเราทำได้เว้ย"
หวนฉีนั้นสัมพัสได้ถึงบางสิ่งเบื้องหน้า
ทันใดนั้นเองตระกูลสือนั่วต่างก็รับคมศรจำนวนมากมาย
เหล่าตรีขุนของทัพหวนฉีต่างตกตะลึงที่ได้เห็นเช่นนั้น

นายกองพลเกาทัณฑ์ของจ้าว
: "เยี่ยม เล็งศรของพวกเจ้าไปยังพวกอสูรกายตรงหน้า"
: "สอยมันให้ร่วง ยืงได้"

3.
แล้วลูกเกาทัณฑ์ก็พุ่งตรงปักเข้ายังตระกูลสือนั่วอีกครา
เหล่าตระกูลสือนั่วต่างพากันต้องคมศร
ทันใดนั้นเองหวนฉีก็ยิ้มมุมปาก

4.
ตระกูลสือนั่วฮึดขึ้นฟาดฟันพลเกาทัณฑ์จ้าว
โห่ร้องดุจสัตว์เดรัจฉาน
สร้างความหวาดวิตกแก่พลจ้าว

5.
สือนั่วฉุดร่างที่กำลังใกล้ตายของพวกตนตีฝ่าต่อไป

หมอหลุน
: "กะ กำลังใจของพวกนั้น..."
: "ยังมิร่วงสูญ"
: "ท่านสือนั่ว"
หลุนอี้ว์
: "ตามพวกเขาไป!"
: "ตามตระกูลสือนั่วปายยยย!!!"

หวนฉีชำเลืองมองทหารตระกูลสือนั่วที่ต่างเริ่มพากันทอดร่างสู่พื้นพสุธา

6.
ไปหน้าของหวนฉีแปลเปลี่ยนเป็นไปหน้าที่เงียบครึม

ข้อความกล่าวขึ้นว่า
: "อันหวนฉีนั้น"

7.
: "ทำการบุกฝ่าการปิดล้อมมาได้"

หมอหลุน
: "เราออกมาได้"
: "เยี่ยมเว้ย"
: "เราออกมาได้แล้ว"
: "เราทำได้"
: "เราทำการหนีจากไอ้การปิดล้อมนั้นได้"
: "เราทำมันได้แล้ว"

ตระกูลสือนั่วที่บาดเจ็บสาหัสสะบักสะบอม ก็เริ่มร่วงตกจากม้าตนดั่งใบไม้ร่วง

8.
หลุนอี้ว์
: "มารดามันเถอะ พวกเขาก็เอาแล้วหรา"
หมอหลุน
: "หัวหน้า... พวกตระกูลสือนั่วเขา"

ทหารทัพหวนฉี
: "อย่าตายจากเราไปสิ ตระกูลสือนั่ว"
: "อย่าตายนะเฟ้ย"

กองบก.หลี่มู่

เหล่าแม่ทัพต่างพากันตะลึงที่หวนฉีฝ่าไปได้
: "ท่านหลี่มู่"
: "มะ เหมือนว่า"
: "หวนฉีจักทำการ"
: "หนีไปได้..."

9.
หลี่มู่จึงออกคำสั่งว่า
: "ส่งสาส์นไปยังทัพของฮูไป่และซุนซุ่ยจู้

แม่ทัพจ้าว
: "..... ขอรับ"
: "เราจักบอกให้พวกเขาไล่กวดบดขยี้หวนฉี"
เหล่าแม่ทัพรับคำสั่งทันทีที่หลี่มู่ยังกล่าวไม่จบ
หลี่มู่ก็กล่าวขึ้นว่า
: "ไม่ต้อง"
: "ส่งพวกเขาทั้งสองเข้าเก็บกวาดรี้พลหวนฉีที่เหลืออยู่ยังใจกลาง"
: "บอกพวกเขาให้บดขยี้คนของหวนฉีที่เหลือให้สิ้นซาก"

แม่ทัพจ้าว
: "เอ่อ ขะ ขอรับ"
แม่ทัพจ้าวเอะใจจึงตระโกนถามว่า
: "แต่ว่า ท่านหลี่มู่"
: "แล้วหวนฉีล่ะขอรับ"

หลี่มู่เอ่ยขึ้นว่า
: "หวนฉีนั้นมี "ขวานศึก" ที่เรียกว่าตระกูลสือนั่ว"
: "ฤทธิ์เดชของพวกมันนั้น คงจะตีเสมอเหมือนกับทัพเหมิงอู่ก็ว่าได้"
: "มันเป็น กลยุทธ์ในการเอาชนะของหวนฉีที่เจ้านั้นเก็บไว้จนถึงที่สุด
: "แม้เราอาจหยุดพวกมันได้ หากส่งทัพหม่าหนานฉือไป"
: "แต่ก็มีสิทธิ์เป็นไปได้ที่หม่าหนานฉืออาจมีอันเป็นไป"
: "ข้ามิอาจเสียหม่าหนานฉือที่นี่ได้ ยังมิได้หรอก"
แม่ทัพจ้าว
: "งั้นรึขอรับ?"

10
หลี่มู่
: "แน่นอนว่า เราปล่อยให้หวนฉีหลุดจากวงล้อมนี้ได้"
: "แต่เราจักฝังทัพของพวกมันลง ณ ที่แห่งนี้"
: "ยังมีที่เหลืออย่างพวกของทัพเฟยซิ่นและเล่อหัวที่หลบหนีไปยังฝั่งขวา"
: "ทว่าพวกของหวนฉีที่หนีไปทางซ้ายก็มิมีอะไรนอกจากซากทัพ"
: "และนี่ ก็หมายถึง"

11.
: "อันแผนการของฉินที่จะพิชิตจ้าวอย่างสมบูรณ์และยุทธการอันยิ่งใหญ่ที่จะพิชิตชัยอุดรจ้าว ซึ่งพวกเขาทำให้เราประหวั่นในนั้น"
: "ต้องจับลงด้วยกับการ "คว้าน้ำเหลว"!"

เหล่าแม่ทัพต่างก็โห่ร้องดีอกดีใจ

12.
หลี่มู่ได้กล่าวต่ออีกว่า
: "หวนฉีที่หนีจากวงล้อมไปได้นั้นมิอาจหวนกลับฉินแบบมีชีวิตได้"
: "ทัพของเราจะยังไล่ล่าต่อไปตราบจนกระทั่งหัวของมันจะกลิ้งหลุดจากบ่า"
: "ต่อจากนี้ คนที่บาดเจ็บสาหัสจักเริ่มตายจาก ย่อมทำให้พวกนั้นอ่อนกำลังลง เช่นนั้นก็จักเผชิญกับจุดจบของตน ที่ล้อมไว้ยังที่ไหนสักแห่ง"
: "และเรายังมีการตั้งแนวปิดล้อมซึ่งคอยดักเส้นทางของหวนฉีเอาไว้แล้ว"
: "ตระกูลสือนั่ว ที่อันเป็นภัยคุกคาม เพลาก็ถูกล้างบางเกือบหมดหลังจากบุกฝ่า
: "มิมีฤทธิ์เดชอันเก่งกล้าเหลือไว้ให้ปกป้องหวนฉีแล้ว"
: "ถึงเจ้านั้นจะใช้ความมืดยามราตรีเพื่อหลบหนีได้สำเร็จก็ตาม ทว่า"
: "นั้นเป็นเพียงสถานการณ์ที่เป็นไปได้เมื่อเจ้านั้นยังคงมีกำลังขั้นต่ำเพียงพอต่อตนเอง"
: "ให้พูดแบบตรงไปตรงมาเลยคือ หวนฉีอยู่ในจุดที่ความแตกต่างที่เขาทำได้ก็คือตายวันนี้หรือวันพรุ่ง"

14
แม่ทัพจ้าว
: "แน่นอน มันเป็นดั่งที่ท่านหลี่มู่บอกกล่าว"
เหล่าแม่ทัพจ้าว ณ กองบก.เฝ้ามองการกวาดล้างทัพหวนฉีของฮูไป่
: "ดูสิ"
: "ทัพที่เหลือของหวนฉีกำลังตายจากทั้งซ้ายและขวา"
: "ทัพฮูไป๋จัดการอย่างเบ็ดเสร็จเลย"
: "พวกเขาจุดคบเพลิง ตั้งใจที่จะไม่ปล่อยให้เหลือรอดอยู่ข้างหลังสักคนเดียว"

แม่ทัพคนนึงเกิดความสงสัยจึงถามกลับหลี่มู่ขึ้นว่า
: "คือว่า"
: "ท่านหลี่มู่"
: "สิ่งนึงที่เราพึงกังวลจะเป็นพวกทัพเฟยซิ่นก่อนหน้านี้ซิ่งยังคงมีกำลังหลงเหลืออยู่ใช่ไหมขอรับ?"

หลี่มู่จึงเอ่ยว่า
: "ไม่หรอก"
: "แม้พวกนั้นจะยังคงมีกำลังเหลืออยู่ พวกนั้นก็คงตายอีกราย"
: "มิมีสิ่งใดที่พวกนั้นจักทำได้แล้วล่ะ"

15.
ภาพตัดมายังบริเวณชายป่ายามดึกที่ไหนสักแห่ง
ซิ่นและหน่วยของหน่ากุยสังเกตุการณ์อยู่ ณ ชายขอบป่า
ซื่นกล่าวขึ้นว่า
: "มารดามันเถอะ ขนาดเรามาไกลถึงเพียงนี้แล้วนะเนี่ย"
: "แต่วงล้อมด้านนอกยังมีอยู่อีก"
หน่ากุย
: "เราถอยกลับไปข้างในก่อนเถอะ นายกอง"
เหล่าทัพเฟยซิ่นกับเล่อหัวต่างพากันพักรักษาตัว และหลบซ่อนจากทัพจ้าว

16.
เหล่าแแม่ทัพและนายกองของทั้งสองต่างพากันประชุม
เตียวที่กำลังอ่านตำแหน่งแผนที่อยู่นั้น
: "เป็นไปได้ที่เราอาจจะอยู่บริเวณนี้
: "งั้นทิศทางนี้ก็เป็นจุดที่ซิ่นพบเห็นข้าศึก"
: "ให้ตายสิ หลี่มู่มันวางกำลังพลของตนไว้ไกลถึงไหนกันเนี่ย"
เหวยผิง
: "พวกมันจงใจที่จะไม่ปล่อยเราไปไม่ว่างจะยังไงก็ตามสินะ"
เถียนหยง
: "ที่สำคัญกว่าเลยคือ ทัพหวนฉีเป็นยังบ้างเนี่ยสิ"
หยวน
: "ลูกน้องของหน่ากุยที่ออกไปดูพวกเขา ทว่าตอนนี้ก็ยังไม่กลับมาเลย"

อ้ายส่านได้เข้ามายังที่ประชุม
นายทหารเล่อหัวที่เห็นจึงเอ่ยถามว่า
: "! ท่านรองอ้ายส่าน ท่านเหมิงเถียนล่ะขอรับ..."
อ้ายส่านจึงตอบว่า
: "ตอนนี้เขาเขาผล็อยหลับไปแล้วล่ะ"
: "เขาไม่เป็นไรแล้ว พรุ่งนี้เขาคงจะสามารถขยับได้แล้วล่ะ"

ซิ่นถามอ้ายส่านกลับไปว่า
: "เจ้าเองก็ควรพักด้วยเหมือนกันนะ"
: "เพราะเจ้าเองก็สาหัสสากรรณ์"
อ้ายส่ายที่ได้ยินเช่นนั้นจึงกล่าวกลับไปว่า
: "พวกเจ้าเองก็มิต่างกันนิ"
สองแม่นางสกุลเชียงเอะใจที่อ้ายส่านหันมามอง
เชียงหลี่เหมือนนึกอะไรบางอย่างออกจึงกล่าวขึ้นว่า
: "โอ๊ะ? เจ้านะ ก่อนหน้านี้มันอะไรกัน? ถ้าเจ้ามีอะไรจะพูดกับพี่ฮุ่ย ต้องให้ข้ายินยอมก่อน"
อ้ายส่านจึงกล่าวกลับไปว่า
: "ไม่นิ ก็ข้าแค่ถูกนางช่วยไว้เมื่อยามเย็นก็เท่านั้น"
*ใครที่ไม่เข้าใจตรงนี้ให้ไปอ่านสรุปตอนที่ 718 ที่ผมเคยทำไว้แล้วจะเข้าใจเองว่า อ้ายส่านมันเป็นคนยังไงถึงได้มองเชียงฮุ่ย

ซิ่นที่เห็นหวอลี่ว์ทำหน้าอมทุกข์จึงเอ่ยถามจึ้นว่า
: "...หวอลี่ว์"
: "เป็นอะไรไหม"
: "ไปพักก่อนเถอะ"
หวอลี่ว์จึงกล่าวกลับไปว่า
: "ไม่ต้องสนใจข้าหรอก"
: "และข้าก็หลับไม่ลงด้วย"

อ้ายส่านได้เอ่ยถามถึงสถานการณ์
: "แล้ว มีความคืบหน้าว่าจะเอาไงต่อละทีนี้?"

17
ซิ่นตอบกลับไปว่า
: "ไม่มีเลยสักทาง"
: "ทุกที่ที่เราไป ก็จะมีทัพจ้าวดักอยู่"
เตียว
: "แม้เราจะอยู่ที่นี่"
: "พวกมันก็จะจับเราได้ในยามพรุ่งแล้วทัพเจ้าทัพจ้าวจะยาตราทัพมายังที่นี่"

เหวยผิง: "โธ่เว้ย แล้วเราควรจะไปที่ไหนและทำยังไงดีละเนี่ย...."
ชิง: "เจ้าบ้าเอ้ย เสียงนายมันดังเกินไปแล้วนะ"

จู่ๆก็มีทหารของทัพเฟยซิ่นเดินเข้ามา
ทำให้เหวยผิงตกใจลั่น
อัง: "น้าเหวยผิง เสียงดังไปแล้ว"

นายทหารได้กล่าวกับทุกคนว่า
: "ขะ ข้าน้อยต้องขออภัยด้วย แต่พวกท่านพอจะมาทางนี้สักประเดี๋ยวได้ไหมขอรับ"
ซิ่น
: "อะไรเหรอ"
นายทหาร
: "ขอรับ พวกเขากล่าวว่า พวกเขาไปเจอกลุ่มคนแปลกๆข้างในป่านะขอรับ!"
เหวยผิง
: "กลุ่มคนแปลกๆรึ"

?
: "ข้าศึกรึ!?"
นายทหาร
: "ไม่ใช่ขอรับ พวกเขาดูไม่เหมือนศัตรู แต่พวกเขานั้นน่าสงสัยด้วยกับเหตุผลบางอย่าง"
: "พวกนั่นกล่าวว่า ตนเป็นคนของทัพหวนฉี แต่นั่นก็น่าสงสัยอยู่ดี"
?
: "!? ทัพหวนฉี!?"
นายทหาร
: "อีกทั้งพวกเขากำลังขนย้ายบางสิ่งที่ใหญ่มาก"
?
: "ว่าไงนะ!?"
นายทหาร
: "ไงก็ตามเถอะ โปรดตามมาทางนี้ขอรับ"

18
ในระหว่างที่นายทหารกำลังนำทาง
ซิ่น: "ชักน่าสงสัยเล็กน้อยแล้วเฮะ"
นายทหาร: "ทางนี้ขอรับ"
ซิ่นก็เริ่มสังเกตุเห็นกลุ่มคนกำลังทำอะไรบางอย่างในป่าลึกคุยกันเสียงดัง
ซิ่น: "นั่นนะเหรอ?"
เตียว: "ประเดี๋ยวนะ"

กลุ่มปริศนา
: "เสียงเอ็งมันดังเกินไปแล้ว"
: "ไอพวกทัพเจ้าได้พบเราหรอก"

นายทหารลาดตระเวน
: "ชายผู้นี้แหละ ขอรับ ที่พูดบางอย่างที่ยากจะเข้าใจ"
ชายปริศนา
: "แกหมายความว่าไงกันที่ว่ายากจะเข้าใจนะ หา?"
เตียว: "ช้าก่อน"

เตียวเริ่มสงสัยถึงสิ่งที่อยู่ด้านหลังของชายผู้นั้นว่า
: "ด้านหลังเจ้ามันคือสิ่งใดกัน"
: "ประกอบ หอล้อมเมือง?"

บุคคลปริศนาที่ตระโกนเสียงดังจึงสวนกลับไปว่า
: "ผิดแล้วเฟ้ย"
: "นี่นะคือ "ฮงชวนที่หก" ต่างหากเล่า"
ผู้ช่วย: "ข้าก็บอกว่าเอ็งเสียงดังเกินไปแล้วเฟ้ย หก...ฮง...อะไรของมันนักหนาฟ่ะ"

ชายปริศนาคนนั้นคือ ฟ่านฉาน 范善 นายกองทัพหวนฉี ปรากฎออกมาครั้งแรกในตอน 702
มาพร้อมกับไอเจ้าฮงชวน 紅春 หรือแปลเป็นไทยคือ รฤดูใบไม้ผลิสีแดง หรือเรียกย่อๆว่า เจ้าแดงก่ำ
ซึ่งอันที่จริงมันคือหอรบใช้ตอนตีเมืองปิงหยางหอล้อมเมืองนั้นแหละ แต่ฟ่านฉานดูอินดี้ให้เรียกชื่อที่ตัวเองตั้ง 555+

ปล.อย่างที่ผมคาดการณ์ไว้ไม่มีผิดว่า ต้องมีกองรบแยกอีกกอง แต่ดูจะเป็นทัพเฟยซิ่นเล่อหัวนำกำลังบุกหลักอย่างที่บางคนกล่าวถึง ที่เหนือยิ่งกว่าคือ ฮงชวน นี่แหละ 555+ นึกว่ามันจะพังตั้งแต่ศึกตีปิงหยางแล้ว
ปล2 ทัพของหวนฉีนั้นจากรูปทรงกังหันได้ ได้ทิ้งกำลังพลทัพกึ่งนึงไว้ในวงล้อม ส่วนทางด้านปี้และเฟิ่งฝานนั้นเรายังไม่ทราบชะตากรรม แต่เป็นไปได้ที่จะตามหลังมาเนื่องจากในตอนที่ 725 ดูเหมือนจะออกคำสั่งให้รี้พลของตนรวมตัวหนีไปพร้อมกับหวนฉี