มรณสติไร้ใจรวน

รัตติกาลนิ่งงามดั่งความฝัน เดือนสวรรค์ส่องฟ้าดั่งแม่หล้า แสงแห่งรักทาบทั่วทุกพารา อบอุ่นค่ำกลางหล้าดั่งอ้อมกร พระเมตตาสถิตเหนือเมฆหมอก ดั่งแสงออกนำไทยให้ถาวร ทรงเหนื่อยแทนราษฎร์ทุกบทตอน แต่พระกรยังโอ

.... " สิ้นวาร ! " .... ลางเลือน เลือนลาง เหมือนฝัน พบกัน เพื่อพราก วิถี อะไร คงเหลือ .. เลว-ดี คงมี อะไร ติดไป สงบ สติ นิ่งเฉย กาลเลย พ้นผ่าน เลื่อนไหล ชีวิต คงเหลือ อะไร ดับไป สลาย เรือน