สวัสดีค่ะ วันนี้เราจะมาเล่าประสบการณ์ความรักวัยเรียนช่วงม.5 ให้ฟังนะคะ
คือเราเนี่ย เผลอตกหลุมรักผู้ชายคนหนึ่งที่อยู่ห้องเดียวกัน เขาเป็นคนตัวสูง ผิวขาวหน่อยและที่สำคัญคือเขาเป็นสุภาพบุรุษกับหลาย ๆ คนรวมถึงเราด้วย
เอาจริง ๆ เราก็ไม่มั่นใจเลยว่าตกหลุมรักเขาหรือตกหลุมรักในคารมณ์ที่เป็นสุภาพบุรุษของเขา แต่สิ่งที่เราชอบคือตอนที่พวกเราสองคนได้จับมือกันโดยบังเอิญ มือเขาหยาบหน่อย ๆ แต่ก็มีความหยุ่นอยู่บ้าง มันอุ่นและหนา พอจับแล้วใจเรารู้สึกสงบแบบแปลกๆ และที่สำคัญคือในตอนที่พวกเราจับมือกัน เขาไม่ได้สะบัดออกหรือแสดงท่าทีรังเกียจ เขาจับมือเราไว้แน่นมาก เราเลยไม่ค่อยมั่นใจเท่าไหร่ว่ามันหมายถึงการเชิญชวนให้เราจีบเขาได้รึเปล่า ? เพราะแบบนั้นในคืนถัดมาเราเลยตัดสินใจบอกเขาไปตรง ๆ ว่าเราสนใจเขาอยู่นะ เอาจริงแล้วเราไม่ค่อยมั่นใจเท่าไหร่ว่าเขาเป็นคนที่ชอบคนอื่นที่รูปลักษณ์ภายนอกรึเปล่า เพราะถึงเราจะหน้าตาดีแต่หุ่นเราไม่ค่อยได้เลย เราสูง 160 สัดส่วนจากบนลงล่างคือ 42-29-40 ถามว่าสัดส่วนดีมั้ย ก็ดีนะ แต่เราว่าเราอวบไปหน่อย เขาเป็นคนหุ่นดีเราเคยคิดภาพตอนที่เรากับเขาเดินคู่กัน มันคงจะเหมือนเจ้าชายเดินคู่กับโอ่งน้ำแน่เลย เขาบอกว่าเสียใจด้วยและเขาก็ตัดสายเราไป ตอนนั้นเราไม่ซีเรียสมากนะ แต่เขาก็โทรมาหาเราอีกรอบหนึ่งเพราะเขาไม่สบายใจ เอาจริงถึงแม้ว่ามันจะเพิ่งเกิดขึ้นเมื่อไม่กี่วันก่อนนี้เองแต่เราก็จำไม่ได้แล้วว่าเขาพูดว่าอะไรบ้างในสาย เสียงเขาอื้อมาก ฟังดูหงุดหงิดเหมือนขัดใจอะไรสักอย่าง แล้วในวันถัดมาเขาก็หลบหน้าเรา ว่ากันตามจริง เราก็เสียใจนิดหน่อยนะ แต่เราก็บอกเขาไปแล้วว่าในปฎิเสธแล้ว ก็ทำตัวเป็นเพื่อนกันปกติเลยแล้วกัน แต่เขาไม่เป็นแบบนั้นนี่สิ เขาดูกระวนกระวาย เหมือนมองเราไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป แล้ววันถัดจากวันนั้นเขาก็เดินมาหาเรา ถามเราว่ามีน้ำดื่มมั้ย เราบอกว่าไม่มี รอสักครู่ได้มั้ยเดี๋ยวเราไปซื้อมาให้ เราไม่ได้ฟังคำตอบเขาหรอก หยิบกุญแจมอไซต์ได้ก็แล่นไปซื้อน้ำดื่มให้เขาเลย แต่พอกลับมาพร้อมน้ำดื่มเขาดันไม่รับมันไว้แล้วก็โบกมือกลับบ้านเลยนี่สิ... (ก็แอบเฟลนิดหน่อยนะ รู้สึกเสียหน้าไม่น้อยเลย แต่ก็รู้เสึกว่าเราต้องพยายามให้ดีกว่าเดิมแล้วล่ะ) แล้ววันนี้ก็เป็นวันสอบกลางภาควันแรกของเรา เราแอบขยับโต๊ะนั่ง เอาโต๊ะเขามานั่งเพราะเราอยากนั่งที่ของเขามากกว่า เขาแอบมองเรานิดหน่อยตอนที่เราขยับโต๊ะเขา เหมือนเราเห็นว่าแมสเขากระตุก เขาอาจจะยิ้มหรือไม่ชอบใจก็ได้...เราไม่ค่อยมั่นใจเลยแหะ เราอยากชวนเขาไปทานข้าวเที่ยงด้วยกันจังเลยแต่เวลาเขาไปไหนมาไหนมักจะมีเพื่อน ๆ ของเขารายล้อมอยู่เสมอ มันเลยทำให้เราไม่กล้าเข้าไปชวนเขาไปไหนมาไหน ถ้าอยากคุยกับเขา เราจะเลือกช่วงเวลาที่ต้องคุยงานกับเขาแล้วแอบถามสารทุกข์สุขดิบเขา แล้วก็ถามว่าวันเสาร์-อาทิตย์นี้นายมีแพลนไปไหนมั้ย ? ถ้ายังไม่มี ไปดูหนังกับเราได้รึเปล่า? (ได้แต่คิดน่ะ...เรายังหาช่วงเวลาเหมาะ ๆ แบบนั้นไม่ได้เลย) บ่ายนี้เขาเดินมาหาเราเพื่อถามว่าได้เอาของใต้โต๊ะเขาเก็บใส่ในล็อกเกอร์ให้รึยังหรือเดินเข้ามาเพื่อดูว่าโต๊ะเขาอยู่ตรงไหน (เราเริ่มไม่มั่นใจแล้วว่าเขารู้รึเปล่าว่าเราแอบสลับมาใช้โต๊ะเขา) เราบอกเขาไปว่าเก็บของเข้าล็อกเกอร์ให้หมดแล้ว เราแอบหยิบตากรองแสงของเขามาใส่ด้วย รู้สึกดีนิด แต่ก็กังวลว่าถ้าเขารู้เขาจะมองว่าเราโรคจิตรึเปล่า...TT
เพื่อน ๆ ว่าเราควรไปต่อหรือพอแค่นี้ดีคะ ? หรือว่าเราควรปรับปรุงอะไรในตัวเองเพื่อให้ดีพอสำหรับเขามั้ย ? หรือถ้าใครช่ำ ๆ เรื่องพวกนี้หน่อย พอจะแนะนำวิธีจีบเขาให้เราหน่อยได้มั้ยคะ ?
How to จีบเพื่อนร่วมห้องให้ติด
คือเราเนี่ย เผลอตกหลุมรักผู้ชายคนหนึ่งที่อยู่ห้องเดียวกัน เขาเป็นคนตัวสูง ผิวขาวหน่อยและที่สำคัญคือเขาเป็นสุภาพบุรุษกับหลาย ๆ คนรวมถึงเราด้วย
เอาจริง ๆ เราก็ไม่มั่นใจเลยว่าตกหลุมรักเขาหรือตกหลุมรักในคารมณ์ที่เป็นสุภาพบุรุษของเขา แต่สิ่งที่เราชอบคือตอนที่พวกเราสองคนได้จับมือกันโดยบังเอิญ มือเขาหยาบหน่อย ๆ แต่ก็มีความหยุ่นอยู่บ้าง มันอุ่นและหนา พอจับแล้วใจเรารู้สึกสงบแบบแปลกๆ และที่สำคัญคือในตอนที่พวกเราจับมือกัน เขาไม่ได้สะบัดออกหรือแสดงท่าทีรังเกียจ เขาจับมือเราไว้แน่นมาก เราเลยไม่ค่อยมั่นใจเท่าไหร่ว่ามันหมายถึงการเชิญชวนให้เราจีบเขาได้รึเปล่า ? เพราะแบบนั้นในคืนถัดมาเราเลยตัดสินใจบอกเขาไปตรง ๆ ว่าเราสนใจเขาอยู่นะ เอาจริงแล้วเราไม่ค่อยมั่นใจเท่าไหร่ว่าเขาเป็นคนที่ชอบคนอื่นที่รูปลักษณ์ภายนอกรึเปล่า เพราะถึงเราจะหน้าตาดีแต่หุ่นเราไม่ค่อยได้เลย เราสูง 160 สัดส่วนจากบนลงล่างคือ 42-29-40 ถามว่าสัดส่วนดีมั้ย ก็ดีนะ แต่เราว่าเราอวบไปหน่อย เขาเป็นคนหุ่นดีเราเคยคิดภาพตอนที่เรากับเขาเดินคู่กัน มันคงจะเหมือนเจ้าชายเดินคู่กับโอ่งน้ำแน่เลย เขาบอกว่าเสียใจด้วยและเขาก็ตัดสายเราไป ตอนนั้นเราไม่ซีเรียสมากนะ แต่เขาก็โทรมาหาเราอีกรอบหนึ่งเพราะเขาไม่สบายใจ เอาจริงถึงแม้ว่ามันจะเพิ่งเกิดขึ้นเมื่อไม่กี่วันก่อนนี้เองแต่เราก็จำไม่ได้แล้วว่าเขาพูดว่าอะไรบ้างในสาย เสียงเขาอื้อมาก ฟังดูหงุดหงิดเหมือนขัดใจอะไรสักอย่าง แล้วในวันถัดมาเขาก็หลบหน้าเรา ว่ากันตามจริง เราก็เสียใจนิดหน่อยนะ แต่เราก็บอกเขาไปแล้วว่าในปฎิเสธแล้ว ก็ทำตัวเป็นเพื่อนกันปกติเลยแล้วกัน แต่เขาไม่เป็นแบบนั้นนี่สิ เขาดูกระวนกระวาย เหมือนมองเราไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป แล้ววันถัดจากวันนั้นเขาก็เดินมาหาเรา ถามเราว่ามีน้ำดื่มมั้ย เราบอกว่าไม่มี รอสักครู่ได้มั้ยเดี๋ยวเราไปซื้อมาให้ เราไม่ได้ฟังคำตอบเขาหรอก หยิบกุญแจมอไซต์ได้ก็แล่นไปซื้อน้ำดื่มให้เขาเลย แต่พอกลับมาพร้อมน้ำดื่มเขาดันไม่รับมันไว้แล้วก็โบกมือกลับบ้านเลยนี่สิ... (ก็แอบเฟลนิดหน่อยนะ รู้สึกเสียหน้าไม่น้อยเลย แต่ก็รู้เสึกว่าเราต้องพยายามให้ดีกว่าเดิมแล้วล่ะ) แล้ววันนี้ก็เป็นวันสอบกลางภาควันแรกของเรา เราแอบขยับโต๊ะนั่ง เอาโต๊ะเขามานั่งเพราะเราอยากนั่งที่ของเขามากกว่า เขาแอบมองเรานิดหน่อยตอนที่เราขยับโต๊ะเขา เหมือนเราเห็นว่าแมสเขากระตุก เขาอาจจะยิ้มหรือไม่ชอบใจก็ได้...เราไม่ค่อยมั่นใจเลยแหะ เราอยากชวนเขาไปทานข้าวเที่ยงด้วยกันจังเลยแต่เวลาเขาไปไหนมาไหนมักจะมีเพื่อน ๆ ของเขารายล้อมอยู่เสมอ มันเลยทำให้เราไม่กล้าเข้าไปชวนเขาไปไหนมาไหน ถ้าอยากคุยกับเขา เราจะเลือกช่วงเวลาที่ต้องคุยงานกับเขาแล้วแอบถามสารทุกข์สุขดิบเขา แล้วก็ถามว่าวันเสาร์-อาทิตย์นี้นายมีแพลนไปไหนมั้ย ? ถ้ายังไม่มี ไปดูหนังกับเราได้รึเปล่า? (ได้แต่คิดน่ะ...เรายังหาช่วงเวลาเหมาะ ๆ แบบนั้นไม่ได้เลย) บ่ายนี้เขาเดินมาหาเราเพื่อถามว่าได้เอาของใต้โต๊ะเขาเก็บใส่ในล็อกเกอร์ให้รึยังหรือเดินเข้ามาเพื่อดูว่าโต๊ะเขาอยู่ตรงไหน (เราเริ่มไม่มั่นใจแล้วว่าเขารู้รึเปล่าว่าเราแอบสลับมาใช้โต๊ะเขา) เราบอกเขาไปว่าเก็บของเข้าล็อกเกอร์ให้หมดแล้ว เราแอบหยิบตากรองแสงของเขามาใส่ด้วย รู้สึกดีนิด แต่ก็กังวลว่าถ้าเขารู้เขาจะมองว่าเราโรคจิตรึเปล่า...TT
เพื่อน ๆ ว่าเราควรไปต่อหรือพอแค่นี้ดีคะ ? หรือว่าเราควรปรับปรุงอะไรในตัวเองเพื่อให้ดีพอสำหรับเขามั้ย ? หรือถ้าใครช่ำ ๆ เรื่องพวกนี้หน่อย พอจะแนะนำวิธีจีบเขาให้เราหน่อยได้มั้ยคะ ?