ขอระบายความรู้สึกหน่อยนะครับ ผมเป็นเกย์(รับ)นะครับอายุ 25 หลายคนคงรู้นะครับว่าถ้าถามหารักแท้หรือความรักจริงๆในเพศแบบพวกผมมันก็หายากมากอยู่แล้ว แล้วนี่ยิ่งมีเชื้ออะไรแบบนี้อีก มันยิ่งทำให้มุมมองในเรื่องความรักมันยิ่งแย่เข้าไปอีก รู้สึกเหมือนโดนสาปให้ต้องผิดหวัง ให้ต้องอยู่คนเดียวเลยล่ะครับ มันทำให้ไม่กล้ารักใคร ไม่กล้าที่จะมีความรักอีกเลย บางทีก็รู้สึกเหงานะครับแต่ว่าก็ต้องยอมรับมันให้ได้ ต้องทำตัวให้ชินให้ชากับมัน ถึงจะรู้สึกอิจฉาคนที่เขามีคู่มีความรักที่สมหวังกันมากแค่ไหน ก็คงทำได้แค่เพียงอิจฉาเขาเอาแค่นั้น เพราะถึงเราจะเก็บเอาไปฝันยังไม่กล้าเลยครับ บางครั้งก็นึกโทษโชคชะตานะครับที่ทำให้เราต้องเป็นแบบนี้ ต้องผิดหวังซ้ำๆ ต้องโชคร้ายแบบนี้ แต่ก็รู้ดีครับว่าคงจะไปโทษแค่โชคชะตาอย่างเดียวก็คงไม่ได้เนอะเพราะมันเป็นเพราะตัวเราเองที่ทำให้มันเป็นแบบนี้ ก็ช่วยไม่ได้เนอะยังไงก็ต้องยอมรับแล้วอยู่กับมันต่อไป มีชีวิตอยู่ต่อ ถึงจะเหงาบ้าง ท้อบ้าง ทุกข์บ้าง แต่แค่ยังมีชีวิตอยู่ก็เพียงพอแล้วครับ และจริงๆมันก็ไม่ได้มีแต่เรื่องแย่ๆนะครับ อย่างน้อยเป็นแบบนี้มันก็ทำให้ผมได้เรียนรู้ ได้เข้าใจชีวิตมากขึ้น ทำให้เติบโตขึ้น และมีความคิดที่เป็นผู้ใหญ่มากขึ้น ถามว่าแล้วยังรู้สึกยังหวังในความรักอยู่อีกมั๊ย มันก็มีอยู่บ้างนะครับที่รู้สึก แต่ก็ไม่ได้คาดหวังกับมันมากเกินไปเหมือนเมื่อก่อนอีกแล้ว ทุกวันนี้ขอแค่คนที่ยอมรับและเข้าใจ สามารถที่จะแชร์ความรู้สึกกันได้ และใช้ชีวิตให้มีความสุขในทุกๆวันก็คงเพียงพอแล้วครับ