ตอนนี้เราอายุ17ปีค่ะ อยู่กับคุณยายคุณตามาตั้งแต่เด็กๆและอยู่กับตายายมาตลอดจนปัจจุบันค่ะเพราะแม่ท้องเราตอนเรียนมหาลัย เราไม่เคยอยากไปอยู่กับพ่อแม่เลยค่ะ
เราไม่สนิทใจ อึดอัด ทุกครั้งที่ต้องไปไหนกับพ่อแม่เราจะร้องไห้ทุกครั้ง ตั้งแต่เด็กยันโตค่ะ หลายๆครั้งที่พ่อแม่จะเอาเราไปอยู่ด้วย แต่เราก็ไม่ยอม ให้คุณตาคุณยายคอยช่วยพูดให้มาตลอดค่ะ
เราติดตากับยายมากๆเลยค่ะ เรามีคุณยายสามคนเป็นพี่น้องกันค่ะ แต่เราสนิทกับยายคนที่สามอยู่บ้านเดียวกันและก็เป็นแฟนกับตาค่ะ เดือนมีนาที่ผ่านมายายคนแรกเราเสียแต่ท่านป่วยมานานแล้วเลยทำพอได้ค่ะ เพราะไม่ได้สนิทกันมากด้วยค่ะ แต่พอยายคนแรกแรกเสีย ยายคนที่เราสนิทด้วยก็เข้าโรงพยาบาลค่ะ เราก็อยู่กับตาสองคน ยายเราอยู่โรงพยาบาลมาเรื่อยๆ
เราพยายามทำใจมาตลอดเลยค่ะ
ตอนที่ท่านอยู่โรงพยาบาลคุณตาเราก็จะไปเยี่ยมตลอด เราได้คุยโทรศัพท์กับคุณยาย คุณยายก็จะบอกอยากกลับบ้านแต่ด้วยสภาพร่างกายน่ะค่ะเลยกลับไม่ได้ จนล่าสุดเราได้ไปเยี่ยมคุณยายมาวันที่10
พอวันที่12คุณยายเราก็เสีย
พอเช้าวันที่13คุณตาเราก็เข้าโรงพยาบาลอีก
เรารู้สึกโหวงมากเลยค่ะ ทั้งชีวิตเรา
เราคิดเสมอว่ามีแค่ตากับยาย แต่พอเจอเหตุการณ์นี้เราไม่รู้จะทำยังไงเลยค่ะ
ตอนนี้เราอยู่บ้านคนเดียวกับหมาที่เราเลี้ยง เรามีเงินใช้ค่ะ และก็ยังมีญาติๆฝั่งยาย มีพี่ๆข้างบ้านและก็ยังเหลือยายอีกคนแต่ไม่ค่อยสนิทค่ะ เราไม่อยากไปอยู่ที่อื่นเลยค่ะ เพราะเราอยู่บ้านนี้มาตั้งแต่เด็กๆ แต่พ่อกับแม่จะเอาเราไปอยู่ด้วย แต่เราอยากอยู่บ้านหลังเดิมที่อยู่กับตากับยายมา เราอยากจะรอตากลับจากโรงพยาบาลค่ะ แต่พ่อแม่เราก็จะเอาเราไปอยู่ด้วยให้ได้ แต่เราไม่อยากไปจริงๆค่ะ ทำยังไงดีคะ
เรานอนร้องไห้ทุกคืน เราเครียดมาก เราคิดถึงยาย
เราเป็นห่วงตา เรากลัวว่าจะได้ไปอยู่กับพ่อแม่
เราจะทำยังไงดีคะ😭