เพื่อนคนนี้คิดยังไงกันแน่ ตีตัวออกห่าง โดนเพื่อนทิ้งไว้ เพราะเพื่อนสนิทคนใหม่

ผมเล่านะครับ ว่าผม ม.2 แล้ว ซึ่งม.1 มันเรียนออนไลน์ไงทั้งปีด้วย ละผมเป็นคนมีเพื่อนน้อยมากอยู่แล้วอะคับ หายาก ไม่ค่อยมีใครคบ เพราะ บกพร่องในการเข้าสังคม ผมเลยเจอเพื่อนคนนึง พิเศษคือชื่อเหมือนผมเลย น้องก็ชื่อเดียวกันครับ ละเพื่อนคนนี้ผมลองทักเขาไปทางไลน์ดู ก็คุยกันเรื่อยๆคับ ช่วงแรกก็คุยกันขี้อายบ้าง ต่อมาเริ่มสนิทก็เริ่มทะเลาะบ้างดีบ้าง ตามประสาเพื่อน ได้เป็นตัวเองสุดๆๆๆๆๆๆ คับ ดีมากเพื่อนคนนี้ พอ ม.2 มันออนไซด์ ละครับ ช่วงแรกยังไม่รู้จักใครมาก ผมเงียบมาก คุยแต่เพื่อนคนนั้นทั้งวัน เขาก็คุยกับผมอยู่คนเดียวทั้งวัน มีคุยกับคนอื่นบ้าง เพราะคนนั้นไม่ใช่คนขี้อาย แต่ผมขี้อาย โรคส่วนตัวสูงมาก กังวลในการเข้าสังคมด้วย เลยเป็นปัจจัยให้ผมเงียบ ระวังทั้งวันในโรงเรียนวันแรก ผมก็อยู่กับเพื่อนคนนั้นไปซักพัก ไปกินข้าวด้วยกัน 2คน แม่ผมเป็นครู ผมเลยชวนเพื่อนไปกินที่นั่นกับผม บางวน เขาเอามาบ้าง ำำไม่เอาข้าวมาบ้าง เราก็นั่งรอเขากินเสร็จ ละชวนไปนั่งเงียบๆที่ห้องกว้างๆในห้องโสด เพราะแท่ทํางานห้องโสตทัศนศึกษา ละแอร์เย็นด้วย ผมเรียนห้องแอร์นะ แต่อยากเงียบๆ เลยมาห้องโสด  เพราะผมกลัวคนเยอะๆ กลัวการซื้อของ พูดกับคนแปลกหน้า ช่วงหลัง เดือนกว่าละ ผมเริ่มปรับได้ ซื้อข้าวกินเองทุกมื้อ เขาเริ่มมีเพื่อนสนิทคนใหม่ ละเขาก็ขโมยของผมด้วย ขโมยตั้งแต่เปิดเทอมแรกเลย ผมเลยตัดสินใจไปถามว่าขโมยทําไม เขาบอกว่าอิจฉาผม เพราะปากกาสวยดีเลยหยิบไป แค่นั้น รวมถึงหนังสือเรียนด้วย ยืมผมไปตอนไม่มี ละผมถามเขา เขาบอกคืนแล้ว ผมเลยบอกมห้เขาเปิดกระเป๋า เขาบอกว่า สงสัยเราลืม เราว่าเราคืนแล้วนะ ทํานองนี้ แต่เขาสัญญาว่าจะไม่ขโมยนะ แต่เขายังขโมยปากกานํ้าเงินผมไป ปากกาแดง อีกครับ ใส่ไว้ในกระเป๋าตัวเอง พอผมจะเปิดกระเป๋าดินสอดู เขาก็กระชากไปแล้วก็ทําหล่นแล้วเก็บปากกาใส่ในกระเป๋ากางเกงเนียนๆ ผมเลยเงียบไว้ รอครูไปก่อน พอครูไปผมเลยยึดทุกอย่างมนถุงดินสอเขา ละผมก็บอกว่าจะเอาคืนไหม ถ้าจะเอา เอาปากกาเรามา มันเลยหยิบมา2ด้ามที่ในกระเป๋ากางเกง ให้ผม ผมเลยคืนมัน พร้อมกับความคิด อีกแล้วหรอว้าาเพื่อนนนน มันเริ่มออกห่างผม มีเพื่อนสนิทใหม่ เวลากินข้าวเนี่ยผมไปกับมัน2คน มันจะไล่ตามผม เพราะไม่มีใครไปด้วย ผมเลยกินข้าวมีเพื่อนสบาย แต่ทีนี้มันมีเพื่อนสนิทมันเริ่มไปกับเพื่อนสนิท ละชวนผมนะ แต่ผมต้องคอยเดินชิด 3คน มันคุยกัน2คนไม่สนใจที่ผพูด ต่อมา มันไม่ชวนผม ผมเลยต้องไล่ตามมัน ที่นี้ก็ไล่ไปเดินชิด3คนแต่มันไม่ได้ เพราะมันเดินชิดกัน2คนละที่มันไม่พอ ผมหลบคนไปมา มันอ้างว่าผมเดินช้าเอง ต่อมามันไปกันก่อนผมจะออกห้องเรียนอีก ผมเลยตัดสินใจไปคนเดียว มันกลับมากันคุยต่อ เล่นต่อไม่คุยกับผมเลย 2คนนั้นนะครับ วันต่อมามีอยู่วันนึง มันย้ายถิ่นฐานไปนั่งข้างกัน เพราะวันนั้นเพื่อนคนนึงไม่มา มันก็คุยเล่นกันทั้งวัน ผมก็ไม่รู้จะคุยกับใคร มีเพื่อนมานั่งข้างบ้าง บางคาบก็ไม่มีเลย นั่งคนเดียว ผมหมดประโยชน์ทุกอย่างแล้วใช่ไหม ใช่สินะ ผมไม่มีเพื่อนแล้ว หลายคนอาจบอกส่า หาเพื่อนใหม่เถอะ ผมเป็นคนไม่มีเพื่อน หาเพื่อนยากอยู่แล้ว มีคนนึงดีเลวก็ดีใจที่มีละ ดังนนั้นผมต้องยื้อ2คนนั้นไว้ ก่อนผมจะไม่มีที่พึ่งไรเลยอะ เส้ามาก คุณคิดว่าเขาหวังดีกับผมไหม ผมอยากรู้เท่านี้จริงๆ ผมไม่ได้ทำให้เขาโกรธเลยนะเอาจริง