เริ่มไม่มีความสุขในการใช้ชีวิต ช่วยด้วย

รู้สึกแย่ๆ เริ่มจะหงุดหงิดง่าย เป็นแบบนี้บ่อยขึ้นเรื่อยๆแต่พยายามคิดบวกมาตลอด จนมาวันนี้ผมไม่ไหวแล้วครับ บางทีผมก็คิดว่าตายไปดีกว่าจะได้ไม่ต้องรู้สึกอะไร แล้วผมไม่เชื่อเรื่อง นรก สวรรค์นะครับ  ผมเริ่มเจอเรื่องแย่ ตอน ป3 ประสบปัญหาทางการเงินในครอบครัว แต่นั่นก็ไม่ได้ทำให้ผมรู้สึกแย่อะไรมาก เพราะแม่คอยซัพพอร์ตมาตลอดครับ พยายามหาสิ่งที่หาได้มาให้ผม ไม่ขาดเหลืออะไรให้เหมือนเด็กทั่วๆไป ทางการเงินมาดีขึ้นตอนเรียน ปวช 3 ครับ สิ่งที่ทำร้ายความรู้สึกผมมากๆคือ ตั้งแต่ ม2 มาผมต้องนั่งเรียนคนเดียว ไม่มีใครอยากนั่งกับผมแต่เวลาเดินไปไหนด้วยกันก็คุยกันปกติ ตอนมาเรียน ปวช ก็นั่งกินข้าวคนเดียว เริ่มไปไหนคนเดียว หรือเวลากินข้าวถ้าผมยังกินข้าวไม่เสร็จก็ไม่มีใครรอผม ปวช ผมมีเพื่อนรักแค่คนเดียวครับ เวลาจับคู่งานอะไรผมก็ไม่ค่อยมีคนอยากคู่ด้วยรอเศษเหลือจากเพื่อน พอจบปวช มาต่อมหาลัยเรียนจิตวิทยาก่อนหน้านั้นเข้า ม.กีฬาแล้วดรอปมาก็ต้องนั่งเรียนคนเดียวอีก มาเรียนจิตวิทยาตอนนี้อยู่ปีสองครับ ปัจจุบันตอนนี้ก็นั่งคนเดียว ผมรู้สึกว่าเวลาไปนั่งกับใครเขาจะอยากนั่งกับผมมั้ย อีกเรื่องนึงคือผมเป็นคนที่หวังไว้มากกับความรัก ไม่รู้ใครจะมองว่าน้ำเน่ามั้ย แต่ปัญหาของแต่ละคนมันไม่เท่ากันครับ ชีวิตตอนนี้ด้านการเงินหรือครอบครัวผมโอเค ผมผิดหวังซ้ำซากกับความรัก เวลางานเทศกาลอยากไปเที่ยวกับแฟนบ้างแต่ไม่เคยจะได้ไป ผมมีสิ่งที่อยากทำนะแต่ชีวิตตอนนี้มันแย่ไปหมด บางทีติดเรื่องแย่ๆ ผมขี่รถแล้วร้องไห้ก็มี ทำไมโตมาแล้วชีวิตไม่เห็นจะสวยแบบตอนเด็กที่คิดไว้เลย ยิ่งโตยิ่งโง่อีก ตอนเด็กเรียนห้องพิเศษ คณิตวิทย์ เป็นภาษาอังกฤษ แต่พอโตมารู้สึกตัวเองโง่มาก ทำไรก็ครึ่งๆกลางๆไม่สำเร็จเต็ม100  หรือแม้แต่เวลาไปเตะบอลผมก็ยังไม่ค่อยมีคนอยากเอาอยู่ทีมด้วยทั้งที่ ฝีมือก็พอเล่นได้ สกิลเท้าการเข้าใจระบบเกมพอมี  จะทำไงดีกับชีวิต ถ้าอายุมากกว่านี้ต้องรับแรงกดดันมากกว่านี้ ผมคงไม่ไหวแน่ๆ