ณ ฟากฟ้ามีหมู่ดาวที่อ่อนไหว เฝ้ากระพริบแสงไฟส่องสว่าง เฝ้ารอคอยใครจะเห็นแสงเบาบาง เฝ้าอ้างว้างเพียงกระพริบตลอดไป ณ แผ่นพื้นคนหนึ่งคนร้องเพลงโศก หมายโบยโบกอารมณ์แสนอ่อนไหว หมายทำนองปลอบถนอมประโลมใจ หม

ในค่ำคืนที่ความหนาวสะท้านหนาว คนหนึ่งคนกับเรื่องราวที่ตอกฝัง คนคนหนึ่งชีวิตเพียงภวังค์ ไร้ความหวังไร้ความคิดไร้จิตใจ แล้วหนึ่งคนมาพานพบใครคนหนึ่ง ใครคนซึ่งบังเอิญกว่าคราไหน ใครที่จิตไม่คาดหวังใดใด ใค

ฝัน .. พบเห็นเทวีศักดิ์ศรีสมอภิรมย์สนองห้องใจฉันราตรีกลายพรายพร่างดั่งกลางวันแม้ในฝันเงียบงันก็ฝันดี"งามสุรางค์ย่างเยื้องชำเลืองเหลียวดวงเดือนเสี้ยวดาวเคียงเพียงแสงหรี่ฉายนำทางสำเภาเคล้านทีดำเนิน