ผมคิดถึงแฟนเก่ามากๆครับ มันเป็นรักแรกของผมที่ได้เต็มที่กับเธอสุดๆ ผมควรทำยังไงกับความรู้สึกคิดถึงเธอดีครับ

ผมคิดถึงความเป็นตัวเธอมากๆครับ ผมเลิกกับเธอเพราะว่าเราจำเป็นต้องเลิก มันเป็นการเลิกกันในระหว่างที่เราทั้งคู่รักกันมาก เธอเป็นความทรงจำที่ดีที่สุดสำหรับผมจนผมไม่คิดจะหาคนอื่นมาทดแทน เรามีเรื่องตั้งเยอะแยะที่อยากจะทำด้วยกัน วางแผนไปเที่ยวด้วยกันในปีหน้า มันเยอะจนสิ่งเหล่านี้กลับหลอกหลอกผมแทน ความรักเรามีกำแพงใหญ่ๆกั้นอยู่ที่เรียกว่า ศาสนา ผมทำใจกับเรื่องนี้มาเกือบทุกวันในระหว่างที่เราคบกัน และแล้ววันเวลาก็มาเยือน ผมตกลงกับเธอว่าจะเป็นคนบอกเลิกเอง เพราะผมเป็นคนเริ่มที่จะสารภาพรักกับเธอ ผมเลยคิดว่าผมก็ควรจะจบเรื่องนี้ด้วยตัวเองเช่นกัน ช่วงเวลา 7 เดือนที่ผ่านมามันเป็นความสุขที่ผมมอบให้เธออย่างเต็มที่ แต่ก็อดคิดถึงเขาไม่ได้ในยามที่ตื่นนอน ยามที่ทุกๆเช้า ทุกๆค่ำมันกลับไม่มีเธออีกแล้ว ผมพยายามพัฒนาตัวเองให้เป็นดั่งของขวัญให้เธอ ไม่สูบบุหรี่ ไม่กินเหล้า ไม่นอกใจ ให้เวลาเต็มที่กับเธอ คำสัญญาเป็นคำสัญญา รักษาเวลา รักษาคำพูดพัฒนาร่างกายตัวเอง ออกกำลังกาย ฝึกพูดฝึกพิมพ์ภาษาอังกฤษกับเขา ภาษาอินโดด้วยในบางครั้ง ผมไม่เคยพยายามอะไรเท่านี้มาก่อน
เรามีความรักที่ให้กันอย่างคงที่ ตลอด 7 เดือนที่ผ่านมา ไม่เคยที่จะทะเลาะหนักๆกันสักครั้ง เพราะผมคิดว่าถ้าทะเลาะกัน โอกาสที่เขาจะไปสูงมาก 

ผมก็ยังมีตุ๊กตาใบเดิมที่เรานัดกันซื้อมา
กอดด้วยกัน เพราะความที่เราอยู่ไกลกันมาก เขาอยู่อินโด แต่จนตอนนี้ความรู้สึกที่มีกับตุ๊กตามันไม่ใช่อย่างที่เคยเป็น ทุกครั้งที่ผมตื่นมาผมจะนึกถึงเขาเลย มันเหมือนเป็นความรู้สึกที่ผมไม่สามารถถ่ายทอดให้เธอรู้สึกได้ ผมจึงได้แต่หวังว่าเธอจะรู้สึกเหมือนผมรู้สึก

ก่อนเลิกกัน ผมก็ถามเธอนะว่ายังรักกันอยู่ไหม เธอก็ตอบว่าใช่ และยังบอกอีกว่านี้จะทำให้ร้องไห้ อีกรอบหรอ พอผมบอกเลิกไปจริงๆน้ำตามันไหลออกมาเลย เราไม่ได้ต้องการสิ่งนี้เลย เราเข้ากันได้ดีมากๆ แต่ไม่ว่าจะทำยังไง เปิดการ์ดใบไหนขึ้นมาผลลัพธ์ก็เหมือนเดิม

ถ้าเป็นไปได้ผมก็อยากจะคบกับเธออีก แต่ความเป็นได้ที่จะกลับกลัวว่ามันจะน้อยจนเป็นไปไม่ได้ จนตอนนี้ก็ได้แต่คิดถึงเขาและก็ไม่รู้ว่าจะคิดถึงหนักอีกแค่ไหน

การเลิกกันครั้งนี้เป็นการแบกรับที่หนักสำหรับผมจริงๆ จะทักไปหาก็ไม่ได้ เก็บความรู้สึกไว้เพียงคนเดียว มันทรมานมาก แต่ก็น่าจะเป็นทางที่ดีที่สุดแล้ว

หวังว่าการระบายครั้งนี้จะพอช่วยให้ผมปล่อยวางมั้ง 

คำแนะนำที่ผมอยากจะฝาก 
- การเลือกใครสักคนเข้ามาในชีวิต ผมอยากให้เราทบทวนเกี่ยวกับตัวของอีกฝ่ายให้มากๆ เรื่องของศาสนา เรื่องของปัญหาครอบครัว เรื่องของการเงิน ทั้งหมดมันเป็นเสาหลักที่ใหญ่มากๆ มันไม่ใช่เป็นเรื่องแค่คนสองคนรักกัน แต่มันเป็นเรื่องของตระกูลสองตระกูลที่จะเชื่อมสัมพันธ์กัน พ่อแม่เขาจะโอเคกับเราไหม ญาติเขาจะยอมรับไหม สิ่งเหล่านี้มันบีบให้ฝ่ายใดฝ่ายนึงที่จริงจัง คิดอยู่ตลอดเวลา และความคิดนี้มันอาจจะตามหลอกหลอนคนที่คุณเลือกมาเป็นคู่ แต่ถ้าคุณทั้งสองเลือกที่จะสู้ด้วยกัน จับมือกันไปเจอกับปัญหาด้วยกัน ผมก็ขอให้ประสบความสำเร็จนะครับ ผมอยากให้ใครก็ตามที่จะหาคนๆนึงมาเป็นคู่ชีวิตเราได้คิดถึงตรงนี้ก่อน  เพราะสุดท้ายแล้วคำถามที่ไม่มีคำตอบจะวนกลับมาถามคุณอีกครั้ง และนั้นอาจจะทำให้คุณต้องเลิกกับเขาเหมือนกับผม
-ใส่ใจดูแลเขาให้เต็มที่ก่อนวันที่คุณจะทำอะไรไม่ได้อีกเลย ชีวิตของเราสั้นนะครับ แปปๆผมก็ใช้ชีวิตไป 1/3 มันเร็วมากๆ แล้วคุณจะไม่มานั่งเสียใจภายหลัง สำหรับผม ผมภูมิใจแล้วที่ได้เธอมาเป็นแฟน และเธอคือคนแรก เราเต็มที่กันมากแล้ว ถึงเวลาก็ต้องจากกัน หลงเหลือแต่ความทรงจำที่ดีเยี่ยมให้คิดถึง 
-ย้ำนะครับ เรื่องศาสนาเป็นเรื่องใหญ่ จะรักใครสักคน เป็นไปได้เลือกที่มีศาสนาเดียวกันจะดีที่สุด แต่ถ้าเป็นคนที่รักคนต่างศาสนา ผมก็อยากให้เรียนรู้ ทำความเข้าใจกับศาสนาของเขา ทั้งเขาและเรา ผมเป็นคนที่ดันมีไทป์เป็นคนต่างศาสนิกซะเยอะ แรกๆก็คบกันหวังแต่งแหละ แต่คนที่เราคบด้วยเขาไม่อยากที่จะแบกรับภาระที่หนักมากตรงนี้ ผมก็เข้าใจ

เพราะรัก เราถึงได้เลิกกัน
แก้ไขข้อความเมื่อ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่