เรามีแฟนคนแรกสมัยเรียน ปวช ซึ่งตอนนั้นเราขี้เหร่มาก ทั้งอ้วนทั้งดำ แต่เขากับเป็นคนที่หน้าตาดี ขาว สูง ซึ่งเขาป๊อปมาก ใครๆเห็นก็ต้องชอบ ซึ่งมันเป็นความโชคดีของเรามากที่เรากับเขาได้คบกัน เขาไปไหนมาไหนกับเราโดยที่ไม่แคร์สายตาคนอื่น จนบางครั้งเรารู้สึกนอยตัวเองที่ดูไม่เหมาะสมกับเขา แต่เขามักจะปลอบใจเราเสมอว่าไม่เป็นไร เขาไม่ได้เลือกคบคนที่หน้าตา เขารักเรา และระหว่างที่คบกัน เขาไม่เคยนอกใจเราเลยสักครั้ง หรือเราจับไม่ได้ 55555 ทุกอย่างที่เป็นความสบายใจของเรา เขายินดีที่จะทำให้ เริ่มแรกที่เราคบกัน เราไม่เคยเห็นหน้ากันด้วยซ้ำ สมัยเมื่อ10ปีที่แล้ว เฟสพึ่งมีใหม่ๆ ไลน์ก็ยังไม่มี วิดีโอคอลไม่มี อย่างมากโทคุยกัน การที่เรามาคบกันได้เพราะเพื่อนเป็นคนติดต่อให้ ซึ่งตอนนั้นที่เราคบกัน เราเรียน ปวช2 ส่วนเขาไม่ได้เรียนหนังสือแล้ว หลังจากที่เขาจบม.3 เขาต้องย้ายจากพิจิตร ไปอยู่นครปฐมกับพ่อแม่ของเขา ไปช่วยพ่อกับแม่ขายของ ระหว่างที่คบกัน เขาจะกับมาหาเราที่พิจิตรทุกๆ3เดือน แต่ในช่วง4ปีที่เราคบกับเขาที่บ้านเราไม่ชอบเขา ตากับยายเราขอร้องให้เราเลิก เขาให้เหตุผลว่า เราต้องเจอคนอีกเยอะ อย่ามาคบกับคนที่ไม่ได้เรียนหนังสือ มันมีปัญหามากมาย จนถึงวันที่ถึงจุดจบเรื่องนี้ ตากับยายหาคนมาหมั้นเรา ซึ่งคนมาหมั้นเรา แม่เขาชอบเรามมากๆ ที่บ้านมีฐานะ มีที่นา เป็นเศรษฐีบ้านนอกคนนึงก็้ว่าได้ แล้วคนที่เขามาหมั้นเรา เป็นเพื่อนของเพื่อนเราอีกทีซึ่งเรารู้จักมาได้พักนึง แล้วโลกโคตรกลมคนที่จะมาหมั้นกับเราดันเป็นเพื่อนเรียนรุ่นเดียวกับแฟนของเรา คือตอนนั้นเราสับสนมาก แต่เราก็ตัดสินใจหมั้นเพราะตอนนั้นเราคิดแค่ว่าตากับยายให้ชีวิตเรา ถ้าเราไม่มีตากับยายเราคงไม่ได้เรียน คงไม่มีอะไรเทียบหน้าเทียบตาคนอื่นได้ เราโตมมากับตากับยาย ตากับยายเป็นคนเลี้ยงดูส่งเลี้ยงเรา เรื่องทั้งหมดมันก็ผ่านมา10กว่าปีแล้ว แต่เราก็้ไม่เคยลืมแฟนคนแรกได้เลย ททุกวันนี้เรากับแฟนเก่าก็มีทักหากันบ้าง ซวึ่งเขาก็เก็บรูปที่เราเคยถ่ายไว้ด้วยกัน