เหนื่อยหาที่บ่น

อายุ30แล้ว ตอนนี้อยู่กทม. ไม่มีบ้าน(แต่พอมีที่ดินต่างจังหวัดนิดหน่อย) ไม่มีรถยนต์(มีมอเตอร์ไซค์อยู่นะ) ไม่มีแฟน ไม่มีการงานที่ดี(รู้สึกงานที่ทำไม่มั่นคงเลย)
เคยช่างแล้ว แต่ได้ผลพักนึงพอเจอคนมาอวดมาคุยก็กลับไปนอยด์เหมือนเดิม วนลูปมาก เหนื่อยเหลือเกิน..ไม่เคยคิดอิจฉาใคร แต่พอเห็นเขาทยอยแต่งงาน ซื้อบ้านกัน ก็อดมองตัวเองไม่ได้ ทำไม่ยังอยู่ที่เดิม หลายปีมากแล้ว เรียนก็จบก่อนคนอื่น แต่ชีวิตดันไม่ไปไกลเท่าคนอื่นเลย  หรือยังไม่พยายามมากพอ รู้ว่าไม่ควรเปรียบเทียบ ภาระคนเราไม่เท่ากัน แต่มันก็อดคิดไม่ได้