เรื่องราวของผมมีอยู่ว่าผมได้เจอผู้หญิงคนหนึ่งจากแอปหาคู่ช่วงเดือนเมษายน ขอแทนชื่อเป็นผมชื่อนัด และชื่อเขาเมษานะครับ ผมเป็นคนโสดมานานหลายปีแล้ว ทุกวันหยุดเสาร์ อาทิตย์ ผมจะไปเล่นบ้านเพื่อนเกือบทุกอาทิตย์เพื่อสังสรรค์กันตามประสาคนโสด แล้วช่วงเดือนเมษาเพื่อนผมแนะนำแอปหาคู่
แอปหนึ่งให้แล้วผมก็ลองเล่นดู คนแรกที่เจอก็เป็นเมษาเลย คุยกันผ่านแอปวันแรกก็รู้สึกถูกชะตากันมากคุยกันไปคุยกันมาแล้วมารู้ว่าเป็นครูเหมือนกัน
และอยู่โรงเรียนไม่ห่างกันประมาณ 3-4 กิโล เขาอยู่อยู่โรงเรียนมัธยม ผมอยู่โรงเรียนประถม และทางผ่านไปโรงเรียนเขาจะต้องผ่านโรงเรียนผมตลอด
พอรู้ว่าอยู่ใกล้ๆกันและเป็นครูเหมือนกันก็ได้แลกเฟสกันและคุยกันคอลหากันทุกวันผมรู้สึกดีมีความสุขมากเวลาที่ได้คุยกับเขา พอถึงเดือนพฤษภาคมช่วงเปิดเทอมได้เจอกันครั้งแรกที่หน้าโรงเรียนผม เขาซื้อกาแฟมาให้ผมเป็นวันที่ผมได้ยืนรับนักเรียนอยู่หน้าโรงเรียนเป็นวันที่เราได้เจอกันครั้งแรก พอเจอกันแล้วเขาถามกลับมาว่าผิดหวังไหมผมบอกเขาว่าไม่ผิดหวังเลยไม่ว่าเมตัวจริงจะเป็นแบบไหนพี่ก็ยังจะคุยกับเมเหมือนเดิม แล้วเราก็คุยกันมาเรื่อยๆครั้งที่ 2
ที่เราเจอกันได้นัดเจอกันที่ร้านกาแฟ และผมไปนั่งรอเขาอาจจะนานหน่อยแต่ก็ไม่เป็นไรขอแค่ได้เจอเขา พอเขามาถึงได้นั่งคุยกันประมาน 20 นาทีได้แล้วเขาก็รีบกลับบ้านไป แล้วเราก็ยังคุยกันมาอยู่เรื่อยๆ มีช่วงหนึ่งเขาไปเที่ยวศรีสะเกษคนเดียวแล้วเขาชวนผมไปด้วยตอนวันเสาร์ แต่เขาไปตั้งแต่วันศุกร์แล้ว เขาให้ผมนั่งรถตามเขาไปแต่ผมไม่ได้ไปเพราะวันนั้นผมไม่ว่าง(มารู้ทีหลังว่าเขาไปหาอีกที่อยู่นั้น แต่น่าจะทะเลาะกันเลยชวนผมไปตอนนั้น) พอเขากลับมาเขาก็ได้นัดเจอผมอีกครั้งเป็นครั้งที่ 3 ที่เจอกันแต่ครั้งนี้นัดเจอกันที่รีสอร์ทแถวบ้าน เขาให้ผมไปเปิดห้องรอเขาตั้งแต่เลิกงาน และซื้อโซจูกับเบียร์มาดื่มกัน ผมไปเปิดห้องรอเขาตั้งแต่ 5โมงเย็น กว่าเขาจะมาก็เกือบ 6โมงเย็น พอเขามาถึงก็ได้นั่งคุยกันและดื่มไปด้วย เขาชอบบอกรักผม และทำเป็นแอบมาหอมผมเสมอแต่เขาไม่ยอมมีอะไรด้วยนะเราดื่มและคุยกันจนเผลอหลับ แล้วเขาก็ตื่นมาช่วง 5ทุ่ม เขาก็ขอกลับบ้านไม่ยอมนอนด้วยจนเช้า หลังจากนั้นเราก็ยังคุยกันมาเรื่อยๆตลอด แต่เขาชอบพูดถึงศรีสะเกษบ่อยๆว่าเขาชอบไปเที่ยวที่นั้นชอบบรรยากาศ สถานที่ที่นั้นและก็ชอบพูดอยากชวนผมไปเที่ยวด้วยแต่จะไม่พักห้องเดียวกัน และตอนเย็นเขาอาจจะหายไปสักพักก่อนจะเขามาหาผม เขาว่าจะนัดเจอกับเพื่อน เขาชอบพูดบ่อยๆผมก็ไม่เคยเอะใจอะไรเลย แต่สุดท้ายเราก็ไม่เคยได้ไปด้วยกันเพราะเรื่องของเรามันจบลงสะก่อน ต่อมาเราก็ได้คุยกันและนัดเจอกันที่รีสอร์ทเหมือนเดิมอีก 2 ครั้ง ก็เป็นเหมือนเดิมเสมอเขาไม่ยอมมีอะไรด้วยและกลับตอนดึกๆเสมอ ผมก็ไม่เคยว่าอะไรเขาเลยแค่ได้เจอหน้าเขาได้คุยกับเขาก็มีความสุขมากสำหรับผมแล้ว แต่เขาไม่เคยว่างที่จะนัดเจอกันในวันที่ตรงกับช่วงวันหยุดเลย เค้าจะว่างมาเจอแค่ จันทร์ กับ อังคาร เสมอผมก็ไม่เคยเอะใจและว่าอะไรเขาเลย จนครั้งล่าสุดที่เจอกันเป็นครั้งสุดท้ายก่อนที่เขาจะหายไป เมื่อ 2 อาทิตก่อนมันเป็นวันอังคารที่เขาทักมาหาผมช่วงดึกๆประมาณ 2 ทุ่มว่าอยากมาเจอผม ให้ผมเปิดห้องเหมือนเดิมแต่เปิด 2 ห้อง ห้องหนึ่งไว้ดื่มคุยกับผม อีกห้องเขาจะนอนและรีบตื่นไปทำงานต่อ แต่ผมเปิดแค่ห้องเดียวเพราะหลายครั้งแล้วที่เขาไม่ยอมอยู่ด้วยจนเช้า ผมไปเปิดห้องรอเขาตั้งแต่ 2 ทุ่มกว่า กว่าเขาจะมาก็ 4 ทุ่มกว่าแล้ว พอเขามาถึงเขาก็ถามว่าอีกห้องที่บอกให้เปิดละผมบอกว่าไม่ได้เปิดอยู่ด้วยกันจนเช้าไม่ได้หรอพี่ไม่ทำอะไรหรอกนอนข้างล่างก็ได้ แต่เขาก็ไม่ยอมอยู่ด้วยครั้งนี้ก็เหมือนเดิมอีกดื่มและคุยกันจนถึงตี 1 เขาบอกจะกลับแล้วแต่ครั้งนี้ผมขวางประตูไว้ไม่ยอมให้เขาไปไหน ผมก็ถามเขาทำไมไม่ยอมอยู่ด้วยกันเลยมีอะไรปิดบังรึเปล่า กลัวแฟนตามรึว่ายังไง แต่เขาก็บอกไม่มีแฟนอยู่ด้วยไม่ได้ทางบ้านเป็นห่วง ผมก็ว่าทำไมให้เปิดห้องอีกห้องละ เขาก็ไม่ตอบทีนี้เหมือนมีคนโทรมาหาเขาแต่เขาไม่รับ ผมก็ถามว่าใครโทรมาเขาก็บอกว่าทางบ้านๆ ผมขอดูเขาไม่ยอมให้ดู ก็ยื้อกันจนถึง ตี 1 ครึ่งจนเขาทำท่าจะปีนหน้าต่างในห้องออกผมจึงยอมให้เขาไป ผมบอกกลับถึงแล้วคอลมานะเค้าบอกได้เลย พอเขาออกไปได้ 10 กว่านาทีเขาก็โทรมาแต่ไม่คอลนะ เขาว่าใกล้ถึงแล้วผมก็ว่าทำไมถึงเร็วจัง แล้วผมก็รออีก 20 นาทีลองคอลไปหาเขาแต่เขาไม่ยอมรับเลย พอถึงตอนเช้ามาผมทักหาเขาตั้งแต่เช้าเขาอ่านแต่ไม่ยอมตอบ จนถึงบ่ายเขาถึงตอบแล้วบอกว่าเขาทำงานอยู่ไม่ว่างคุย แล้วเขาก็บอกว่าไม่ชอบนิสัยผมเมื่อคืน บอกไม่ต้องทักมาหาเขาอีกนะ ผมก็พิมพ์ขอโทษทุกอย่างที่ทำตัวใส่เขาเมื่อคืนวันนั้นไป ทีนี้เขาอ่านแต่ไม่ตอบเงียบยาวเลย พอตกเย็นมาผมก็พิมพ์หาเขาตลอดก็อ่านแต่ไม่ยอมตอบอีกทีนี้ผมลองโทรไปหาเขาดูเป็นอาการเหมือนโดนบล็อคเบอร์ ผมลองซื้อซิมมาใหม่ สร้างไลน์ใหม่แล้วคอลไปไม่ก็ไม่รับแล้วก็โดนบล็อคอีก แล้วผมก็ใช้เบอร์ใหม่โทรไปปรากฎว่าโทรติดได้ยินเสียงเพลงเหมือนร้านเหล้าร้านอาหาร ผมเงียบไปสักพักเพื่อฟังเสียงแล้วพูดออกมาว่าเมอยู่ไหนทำไมบล็อกเบอร์ บล็อกไลน์พี่ เฟสคอลไปก็ไม่ติดพอเขาได้ยินเสียงผมกดวางสายทันทีเลย แล้วผมก็ทักไปในเฟสอีกว่าเมอยู่กับแฟนใช่ไหม ไหนว่าทำงานอยู่ได้ยินเสียงเหมือนร้านอาหารนะ เขาก็บอกว่า...ว่าแฟนมาดูแล ทำงานอยู่จริงๆ ผมก็พิมพ์ว่าไหนเมบอกว่าไม่มีแฟนละ เขาก็ว่าก็พี่ทำตัวแบบนี้หนูไม่ชอบ พี่ไม่ต้องทักมาหาหนูอีกนะ พี่มีหลายไลน์ไปหาเหยื่อคนใหม่เถอะนะ แล้วเขาก็บล็อคเฟสผมไปเลย เขาบล็อคทุกช่องทางไม่ให้สามารถติดต่อเขาได้เลย เหมือนผมยิ่งพยายามติดต่อหาเขาไปมันยิ่งแย่ลงเขายิ่งหนีห่างออกไป พอตอนเช้าผมลองเข้าไปดูแอปหาคู่ที่เจอเขาครั้งแรก เห็นพิกัดว่าเขาอยู่ศรีสะเกษแล้วเพราะแอปนี้บอกพิกัดในจีพีเอส แปลว่าเขาวางแผนจะไปหาคนนั้นของเขาตอนเช้าหลังเจอผม จึงให้ผมเปิดอีกห้องให้เขา สรุปแล้วผมเป็นตัวอะไรสำหรับเขา ผ่านมา 2 อาทิตกว่าแล้วที่เขาบล็อคผมแล้วไม่ปลดบล็อคเลย ปกติจะขับรถสวนกันตลอดตอนไปทำงานผมก็จะกระพริบไฟหน้ารถทักทายเขาตลอด เขาก็จะยิ้มกลับมาเสมอ คราวนี้เจอกันตอนขับรถสวนทางกันก็ไม่เหมือนเดิมอีกแล้วเขาทำเหมือนไม่เห็นผม ผมก็ไม่กล้าที่จะกระพริบไฟหน้ารถทักทายเขาเหมือนเดิมอีกแล้ว เหมือนยิ่งเจอมันยิ่งเจ็บปวดเพราะมันไม่เหมือนเดิมอีกแล้ว ถึงแม้จะคุยกันมาได้แค่ 3 เดือนแต่ผมรู้สึกผูกพันและคิดถึงเขามากจริงๆไม่คิดเลยว่าจะมีวันนี้วันที่เขาทิ้งผมไปแบบนี้ ผมสร้างเฟสใหม่และทักหาเขาว่า “อย่าพึ่งรีบบล็อคเลยนะครับ ฟังก่อน พี่ไม่ได้ขอให้กลับมาเหมือนเดิม แต่ขอแค่ได้คุยในฐานะเพื่อนคนหนึ่งได้ไหม ไม่ต้องเจอกันอีกก็ได้ ถ้าเมไม่อยากเจอ แต่พี่ขอแค่ได้เป็นเพื่อนคุยคนนึงได้ไหม พี่ขอโทษสำหรับทุกสิ่งทุกอย่างที่ผ่านมา” เขาอ่านข้อความแล้วแต่เขาไม่ตอบผมสักคำเลย ผมไม่รู้ต้องทำไงจริงๆครับ ผมยังลืมเขาไม่ได้เลย ยังคิดถึงเขาอยู่ตลอดเวลา ตอนนี้ขอแค่ได้แชทคุยกับเขาบ้าง เขาไม่อยากเจอก็ไม่เป็นไรขอแค่ได้คุยบ้าง แต่ขอแค่แชทคุยกันเขายังไม่ยอมเลย เขาทำตัวหายไปจากชีวิตผมเลยตอนนี้ ผมไม่รู้ต้องทำยังไงถึงลืมเขาไปได้
มีวิธีไหนให้ลืมเขาไปได้บ้างครับ...ผมจนปัญญาจริงๆ
แอปหนึ่งให้แล้วผมก็ลองเล่นดู คนแรกที่เจอก็เป็นเมษาเลย คุยกันผ่านแอปวันแรกก็รู้สึกถูกชะตากันมากคุยกันไปคุยกันมาแล้วมารู้ว่าเป็นครูเหมือนกัน
และอยู่โรงเรียนไม่ห่างกันประมาณ 3-4 กิโล เขาอยู่อยู่โรงเรียนมัธยม ผมอยู่โรงเรียนประถม และทางผ่านไปโรงเรียนเขาจะต้องผ่านโรงเรียนผมตลอด
พอรู้ว่าอยู่ใกล้ๆกันและเป็นครูเหมือนกันก็ได้แลกเฟสกันและคุยกันคอลหากันทุกวันผมรู้สึกดีมีความสุขมากเวลาที่ได้คุยกับเขา พอถึงเดือนพฤษภาคมช่วงเปิดเทอมได้เจอกันครั้งแรกที่หน้าโรงเรียนผม เขาซื้อกาแฟมาให้ผมเป็นวันที่ผมได้ยืนรับนักเรียนอยู่หน้าโรงเรียนเป็นวันที่เราได้เจอกันครั้งแรก พอเจอกันแล้วเขาถามกลับมาว่าผิดหวังไหมผมบอกเขาว่าไม่ผิดหวังเลยไม่ว่าเมตัวจริงจะเป็นแบบไหนพี่ก็ยังจะคุยกับเมเหมือนเดิม แล้วเราก็คุยกันมาเรื่อยๆครั้งที่ 2
ที่เราเจอกันได้นัดเจอกันที่ร้านกาแฟ และผมไปนั่งรอเขาอาจจะนานหน่อยแต่ก็ไม่เป็นไรขอแค่ได้เจอเขา พอเขามาถึงได้นั่งคุยกันประมาน 20 นาทีได้แล้วเขาก็รีบกลับบ้านไป แล้วเราก็ยังคุยกันมาอยู่เรื่อยๆ มีช่วงหนึ่งเขาไปเที่ยวศรีสะเกษคนเดียวแล้วเขาชวนผมไปด้วยตอนวันเสาร์ แต่เขาไปตั้งแต่วันศุกร์แล้ว เขาให้ผมนั่งรถตามเขาไปแต่ผมไม่ได้ไปเพราะวันนั้นผมไม่ว่าง(มารู้ทีหลังว่าเขาไปหาอีกที่อยู่นั้น แต่น่าจะทะเลาะกันเลยชวนผมไปตอนนั้น) พอเขากลับมาเขาก็ได้นัดเจอผมอีกครั้งเป็นครั้งที่ 3 ที่เจอกันแต่ครั้งนี้นัดเจอกันที่รีสอร์ทแถวบ้าน เขาให้ผมไปเปิดห้องรอเขาตั้งแต่เลิกงาน และซื้อโซจูกับเบียร์มาดื่มกัน ผมไปเปิดห้องรอเขาตั้งแต่ 5โมงเย็น กว่าเขาจะมาก็เกือบ 6โมงเย็น พอเขามาถึงก็ได้นั่งคุยกันและดื่มไปด้วย เขาชอบบอกรักผม และทำเป็นแอบมาหอมผมเสมอแต่เขาไม่ยอมมีอะไรด้วยนะเราดื่มและคุยกันจนเผลอหลับ แล้วเขาก็ตื่นมาช่วง 5ทุ่ม เขาก็ขอกลับบ้านไม่ยอมนอนด้วยจนเช้า หลังจากนั้นเราก็ยังคุยกันมาเรื่อยๆตลอด แต่เขาชอบพูดถึงศรีสะเกษบ่อยๆว่าเขาชอบไปเที่ยวที่นั้นชอบบรรยากาศ สถานที่ที่นั้นและก็ชอบพูดอยากชวนผมไปเที่ยวด้วยแต่จะไม่พักห้องเดียวกัน และตอนเย็นเขาอาจจะหายไปสักพักก่อนจะเขามาหาผม เขาว่าจะนัดเจอกับเพื่อน เขาชอบพูดบ่อยๆผมก็ไม่เคยเอะใจอะไรเลย แต่สุดท้ายเราก็ไม่เคยได้ไปด้วยกันเพราะเรื่องของเรามันจบลงสะก่อน ต่อมาเราก็ได้คุยกันและนัดเจอกันที่รีสอร์ทเหมือนเดิมอีก 2 ครั้ง ก็เป็นเหมือนเดิมเสมอเขาไม่ยอมมีอะไรด้วยและกลับตอนดึกๆเสมอ ผมก็ไม่เคยว่าอะไรเขาเลยแค่ได้เจอหน้าเขาได้คุยกับเขาก็มีความสุขมากสำหรับผมแล้ว แต่เขาไม่เคยว่างที่จะนัดเจอกันในวันที่ตรงกับช่วงวันหยุดเลย เค้าจะว่างมาเจอแค่ จันทร์ กับ อังคาร เสมอผมก็ไม่เคยเอะใจและว่าอะไรเขาเลย จนครั้งล่าสุดที่เจอกันเป็นครั้งสุดท้ายก่อนที่เขาจะหายไป เมื่อ 2 อาทิตก่อนมันเป็นวันอังคารที่เขาทักมาหาผมช่วงดึกๆประมาณ 2 ทุ่มว่าอยากมาเจอผม ให้ผมเปิดห้องเหมือนเดิมแต่เปิด 2 ห้อง ห้องหนึ่งไว้ดื่มคุยกับผม อีกห้องเขาจะนอนและรีบตื่นไปทำงานต่อ แต่ผมเปิดแค่ห้องเดียวเพราะหลายครั้งแล้วที่เขาไม่ยอมอยู่ด้วยจนเช้า ผมไปเปิดห้องรอเขาตั้งแต่ 2 ทุ่มกว่า กว่าเขาจะมาก็ 4 ทุ่มกว่าแล้ว พอเขามาถึงเขาก็ถามว่าอีกห้องที่บอกให้เปิดละผมบอกว่าไม่ได้เปิดอยู่ด้วยกันจนเช้าไม่ได้หรอพี่ไม่ทำอะไรหรอกนอนข้างล่างก็ได้ แต่เขาก็ไม่ยอมอยู่ด้วยครั้งนี้ก็เหมือนเดิมอีกดื่มและคุยกันจนถึงตี 1 เขาบอกจะกลับแล้วแต่ครั้งนี้ผมขวางประตูไว้ไม่ยอมให้เขาไปไหน ผมก็ถามเขาทำไมไม่ยอมอยู่ด้วยกันเลยมีอะไรปิดบังรึเปล่า กลัวแฟนตามรึว่ายังไง แต่เขาก็บอกไม่มีแฟนอยู่ด้วยไม่ได้ทางบ้านเป็นห่วง ผมก็ว่าทำไมให้เปิดห้องอีกห้องละ เขาก็ไม่ตอบทีนี้เหมือนมีคนโทรมาหาเขาแต่เขาไม่รับ ผมก็ถามว่าใครโทรมาเขาก็บอกว่าทางบ้านๆ ผมขอดูเขาไม่ยอมให้ดู ก็ยื้อกันจนถึง ตี 1 ครึ่งจนเขาทำท่าจะปีนหน้าต่างในห้องออกผมจึงยอมให้เขาไป ผมบอกกลับถึงแล้วคอลมานะเค้าบอกได้เลย พอเขาออกไปได้ 10 กว่านาทีเขาก็โทรมาแต่ไม่คอลนะ เขาว่าใกล้ถึงแล้วผมก็ว่าทำไมถึงเร็วจัง แล้วผมก็รออีก 20 นาทีลองคอลไปหาเขาแต่เขาไม่ยอมรับเลย พอถึงตอนเช้ามาผมทักหาเขาตั้งแต่เช้าเขาอ่านแต่ไม่ยอมตอบ จนถึงบ่ายเขาถึงตอบแล้วบอกว่าเขาทำงานอยู่ไม่ว่างคุย แล้วเขาก็บอกว่าไม่ชอบนิสัยผมเมื่อคืน บอกไม่ต้องทักมาหาเขาอีกนะ ผมก็พิมพ์ขอโทษทุกอย่างที่ทำตัวใส่เขาเมื่อคืนวันนั้นไป ทีนี้เขาอ่านแต่ไม่ตอบเงียบยาวเลย พอตกเย็นมาผมก็พิมพ์หาเขาตลอดก็อ่านแต่ไม่ยอมตอบอีกทีนี้ผมลองโทรไปหาเขาดูเป็นอาการเหมือนโดนบล็อคเบอร์ ผมลองซื้อซิมมาใหม่ สร้างไลน์ใหม่แล้วคอลไปไม่ก็ไม่รับแล้วก็โดนบล็อคอีก แล้วผมก็ใช้เบอร์ใหม่โทรไปปรากฎว่าโทรติดได้ยินเสียงเพลงเหมือนร้านเหล้าร้านอาหาร ผมเงียบไปสักพักเพื่อฟังเสียงแล้วพูดออกมาว่าเมอยู่ไหนทำไมบล็อกเบอร์ บล็อกไลน์พี่ เฟสคอลไปก็ไม่ติดพอเขาได้ยินเสียงผมกดวางสายทันทีเลย แล้วผมก็ทักไปในเฟสอีกว่าเมอยู่กับแฟนใช่ไหม ไหนว่าทำงานอยู่ได้ยินเสียงเหมือนร้านอาหารนะ เขาก็บอกว่า...ว่าแฟนมาดูแล ทำงานอยู่จริงๆ ผมก็พิมพ์ว่าไหนเมบอกว่าไม่มีแฟนละ เขาก็ว่าก็พี่ทำตัวแบบนี้หนูไม่ชอบ พี่ไม่ต้องทักมาหาหนูอีกนะ พี่มีหลายไลน์ไปหาเหยื่อคนใหม่เถอะนะ แล้วเขาก็บล็อคเฟสผมไปเลย เขาบล็อคทุกช่องทางไม่ให้สามารถติดต่อเขาได้เลย เหมือนผมยิ่งพยายามติดต่อหาเขาไปมันยิ่งแย่ลงเขายิ่งหนีห่างออกไป พอตอนเช้าผมลองเข้าไปดูแอปหาคู่ที่เจอเขาครั้งแรก เห็นพิกัดว่าเขาอยู่ศรีสะเกษแล้วเพราะแอปนี้บอกพิกัดในจีพีเอส แปลว่าเขาวางแผนจะไปหาคนนั้นของเขาตอนเช้าหลังเจอผม จึงให้ผมเปิดอีกห้องให้เขา สรุปแล้วผมเป็นตัวอะไรสำหรับเขา ผ่านมา 2 อาทิตกว่าแล้วที่เขาบล็อคผมแล้วไม่ปลดบล็อคเลย ปกติจะขับรถสวนกันตลอดตอนไปทำงานผมก็จะกระพริบไฟหน้ารถทักทายเขาตลอด เขาก็จะยิ้มกลับมาเสมอ คราวนี้เจอกันตอนขับรถสวนทางกันก็ไม่เหมือนเดิมอีกแล้วเขาทำเหมือนไม่เห็นผม ผมก็ไม่กล้าที่จะกระพริบไฟหน้ารถทักทายเขาเหมือนเดิมอีกแล้ว เหมือนยิ่งเจอมันยิ่งเจ็บปวดเพราะมันไม่เหมือนเดิมอีกแล้ว ถึงแม้จะคุยกันมาได้แค่ 3 เดือนแต่ผมรู้สึกผูกพันและคิดถึงเขามากจริงๆไม่คิดเลยว่าจะมีวันนี้วันที่เขาทิ้งผมไปแบบนี้ ผมสร้างเฟสใหม่และทักหาเขาว่า “อย่าพึ่งรีบบล็อคเลยนะครับ ฟังก่อน พี่ไม่ได้ขอให้กลับมาเหมือนเดิม แต่ขอแค่ได้คุยในฐานะเพื่อนคนหนึ่งได้ไหม ไม่ต้องเจอกันอีกก็ได้ ถ้าเมไม่อยากเจอ แต่พี่ขอแค่ได้เป็นเพื่อนคุยคนนึงได้ไหม พี่ขอโทษสำหรับทุกสิ่งทุกอย่างที่ผ่านมา” เขาอ่านข้อความแล้วแต่เขาไม่ตอบผมสักคำเลย ผมไม่รู้ต้องทำไงจริงๆครับ ผมยังลืมเขาไม่ได้เลย ยังคิดถึงเขาอยู่ตลอดเวลา ตอนนี้ขอแค่ได้แชทคุยกับเขาบ้าง เขาไม่อยากเจอก็ไม่เป็นไรขอแค่ได้คุยบ้าง แต่ขอแค่แชทคุยกันเขายังไม่ยอมเลย เขาทำตัวหายไปจากชีวิตผมเลยตอนนี้ ผมไม่รู้ต้องทำยังไงถึงลืมเขาไปได้