นิทานเรื่อง ครอบครัว
    ณ หมู่บ้านแห่งหนึ่งมีครอบครัวหนึ่งมีฐานะค่อนข้างยากจน สมาชิกในบ้านมี พ่อ แม่ และลูกอีก ๒ คน ซึ่งพ่อและแม่ของเขาติดเหล้าเมายาเป็นอย่างมาก ทำให้ลูกทั้งสองคนต้องหาเงินมาซื้อเหล้าให้พ่อและแม่ และหาเงินไปเรียนหนังสือเอง หากวันใดวันหนึ่งที่เด็กน้อยหาเงินมาซื้อเหล้าให้พ่อกับแม่ไม่ได้ ก็จะถูกพ่อแม่ทุบตี ทำร้ายอย่างหนัก เวลาที่เด็กน้อยไปโรงเรียนมักจะโดนเพื่อนๆล้อตลอดเวลา จนทำให้เด็กน้อยทั้งสองเป็นเด็กเก็บกด ต้องคอยอดทนอดกลั้นเพื่อผ่านความทุกข์นั้นไป 
๑๗ ปีผ่านไป
พี่ : น้องเราหนีออกจากบ้านกันเถอะ พี่ทนไม่
       ไหวแล้วที่ต้องโดนอยู่แบบนี้
น้อง : แล้วเราจะหนีไปไหนล่ะพี่
พี่ : เราหนีไปบ้านตากัน 
น้อง : งั้นไปกัน
พ่อและแม่ของเด็กเริ่มคิดถึงเริ่มสำนึกผิดจึงได้ไปหาลูกที่บ้านตา
พ่อแม่: พ่อให้เราได้คุยกับลูกเถอะนะ
ตา: ไม่!!! ออกไปจากบ้านฉันไปซะ ฉันจะไม่ยอม
         ให้พวกแกมาทำร้ายหลานฉันได้อีกแล้ว
พ่อแม่ : ลูก พ่อกับแม่ขอโทษพวกเราผิดไปแล้ว
                พวกเราขอสัญญาว่าจะเลิกเหล้า และ
                 จะกลับตัวกลับใจเป็นคนดี
 หลังจากนั้นครอบครัวก็เริ่มมีรอยยิ้มและเสียงหัวเราะมากขึ้น
    นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า การใช้กำลังกับเด็กจะทำให้เด็กกลายเป็นเด็กที่ก้าวร้าวมีนิสัยที่ไม่ดี หากครอบครัวมีสุขมีแต่รอยยิ้มก็จะทำให้เด็กมีสภาวะที่ไม่เครียดเป็นเด็กว่านอนสอนง่าย
    นี่เป็นนิทานที่เราแต่งเอง แล้วครูให้แต่งเป็นกาพย์ยานีไม่ตํ่ากว่า10บท ช่วยเราแต่งหน่อย เราตันจริงๆคิดไรไม่ออกเลย
    ขอบคุณนะค่าา🙏