ใครมีวิธีจัดการกับอารมณ์นอยด์ๆ บ้างคะ
เกิ่นก่อนเลยคือเราทำงานที่นี่มา8 ปีแล้ว เริ่มจากเรียนงานเล็กๆน้อยๆจากรุ่นพี่ จนเก็บเกี่ยวประสบการณ์มาเรื่อยๆเรามั่นใจว่างานในทีมเราทำเป็นแทบทุกอย่าง ในตอนนี้รุ่นพี่ที่สอนงานเราก็ทยอยออกกันหมด แต่ที่ลาออกคือไม่เกี่ยวกับงานนะคะมีย้ายบ้านบ้าง ไปทำธุรกิจส่วนตัว ไปอยู่กับแฟนประมาณนี้ค่ะ เลยมีแค่เราที่อายุงานเยอะสุดในทีม (ไม่นับรวมหัวหน้าทีม) และก็มีรับคนใหม่เข้ามาแทนเรื่อยๆ แต่มีน้องคนนึงที่รับมาทำงานกับเราได้ประมาน4ปี ทุกอย่างในทีมก็OK แต่มีช่วงเราลาคลอด3 เดือน พอกลับมาทุกอย่างเปลี่ยนไปหมดคืองานที่เราทำที่เคยดิว ถูกโยกย้ายไปให้น้องคนนี้ทำ เหลือแค่งานที่ไม่สำคัญให้เรากลับมาทำต่อ จนเรากลับมางานทุกอย่างก็ยังคงเป็นน้องคนนี้ทำ โดยที่เราคุยกับหัวหน้าแล้วว่าจะทำงานเดิมต่อ แต่หัวหน้าบอกว่าทุกอย่างลงตัวแล้ว เวลาคุยงานจะเรียกหาแต่น้องคนนี้ เวลาฝากงานอะไรก็จะฝากแต่น้องคนนี้ช่วยดู คือพูดง่ายๆว่ามองข้ามเราไปเลย เวลาเข้าห้องประชุมจะมีหลายๆทีมมาประชุมรวมกันซึ่งจะมีหัวหน้าทีม กับลูกน้อง1คนคือผู้ช่วยหัวหน้าทีม จะรวมตัวกันเข้าห้องประชุมซึ่งทุกครั้งที่เข้าห้องประชุมเราจะไม่ค่อยพูดจะเป็นฝ่ายฟังแต่จะมีโต้แย้งกับทีมอื่นขึ้นมาบ้างเวลาที่เห็นว่ามันไม่ถูกต้องซึ่งข้อโต้แย้งทุกอย่างที่เราพูดไปเราคิดดีแล้วก่อนที่จะพูดออกมา แต่หัวหน้ากับมองว่าเราไม่กล้าออกความคิดเห็น เขาจึกเรียกน้องคนนั้นไปเข้าประชุมแทนเราซึ่งน้องคนนั้นจะพูดทุกอย่างที่คิด มีถูกบ้างผิดบ้างแต่ขอให้ได้พูดไว้ก่อน ซึ่งหัวหน้ามองว่าน้องเขาเก่งกล้าพูดกล้าแสดงออก และทุกครั้งที่ประชุมเราเลยไม่จำเป็น ต้องรอน้องออกมาบอกตลอดว่าวันนี้คุยเรื่องอะไรกัน คือเราไม่มีปัญหากับน้องนะคะสำหรับเราคือน้องก็ดีทำงานร่วมกันช่วยกันดี แต่ติดตรงที่หัวหน้าชอบชมน้องต่อหน้าทีมว่าน้องทำงานเก่งและงานที่น้องทำมีความสำคัญมาก ซึ่งบอกตามตรงเลยว่างานที่น้องทำเราเคยทำมาก่อน และบางอย่างน้องมาขอความช่วยเหลือจากเราด้วยซ้ำ เหมือนเราคอยซัพพอร์ตทุกคนในทีม ทุกคนมีผลงานหมด แต่เราไม่มีผลงานเด่นเพราะเป็นคนคอยช่วยทุกคนทำงาน เคยของานจากหัวหน้าแล้วแต่หัวหน้าก็บอกเดี๋ยวดูให้ๆ แล้วก็เงียบไป เลยทำให้เรานอยด์ๆเพราะเคยสำคัญแต่กลับถูกมองข้ามเก็บไว้ไม่ได้ใช้งานทั้งๆที่ความสามารถของเราก็ไม่ได้ด้อยเลย เรามั่นใจว่าเราเก่งกว่าน้องๆในทีมด้วยซ้ำ แต่ต้องยอมด้อยกว่าเพียงเพราะหัวหน้าไม่ให้ความสำคัญไม่ให้งานสำคัญ เพราะหัวหน้ามองว่าน้องคนนั้นเก่งและสามารถทำได้จนน้องก็บ่นกับเราว่างานล้นมือแล้ว แต่เรากลับมือว่างจนต้องเข้าไปช่วยน้องพอช่วยเสร็จสรุปคือน้องได้ผลงานคนเดียว และหัวหน้าก็มองว่าน้องมีความสามารถ และยิ่งมองข้ามเราจนเราคิดว่าเรายังจำเป็นกับทีมอยู่มั้ย ในใจคือไม่อยากอยู่ที่นี่ต่อไปแล้ว อยากหางานใหม่ทำแต่ติดตรงเงินเดือน เราค่อนข้างพอใจกับเงินเดือนที่นี่มาก บวกกับเพื่อนร่วมงานที่ดีคือเราไม่อยากเริ่มต้นใหม่ แต่ก็ยังแก้อาการนอยด์ไม่ได้ ควรจัดการกับปัญหานี้ยังไงดีคะ
หัวหน้าไม่เห็นความสำคัญ
เกิ่นก่อนเลยคือเราทำงานที่นี่มา8 ปีแล้ว เริ่มจากเรียนงานเล็กๆน้อยๆจากรุ่นพี่ จนเก็บเกี่ยวประสบการณ์มาเรื่อยๆเรามั่นใจว่างานในทีมเราทำเป็นแทบทุกอย่าง ในตอนนี้รุ่นพี่ที่สอนงานเราก็ทยอยออกกันหมด แต่ที่ลาออกคือไม่เกี่ยวกับงานนะคะมีย้ายบ้านบ้าง ไปทำธุรกิจส่วนตัว ไปอยู่กับแฟนประมาณนี้ค่ะ เลยมีแค่เราที่อายุงานเยอะสุดในทีม (ไม่นับรวมหัวหน้าทีม) และก็มีรับคนใหม่เข้ามาแทนเรื่อยๆ แต่มีน้องคนนึงที่รับมาทำงานกับเราได้ประมาน4ปี ทุกอย่างในทีมก็OK แต่มีช่วงเราลาคลอด3 เดือน พอกลับมาทุกอย่างเปลี่ยนไปหมดคืองานที่เราทำที่เคยดิว ถูกโยกย้ายไปให้น้องคนนี้ทำ เหลือแค่งานที่ไม่สำคัญให้เรากลับมาทำต่อ จนเรากลับมางานทุกอย่างก็ยังคงเป็นน้องคนนี้ทำ โดยที่เราคุยกับหัวหน้าแล้วว่าจะทำงานเดิมต่อ แต่หัวหน้าบอกว่าทุกอย่างลงตัวแล้ว เวลาคุยงานจะเรียกหาแต่น้องคนนี้ เวลาฝากงานอะไรก็จะฝากแต่น้องคนนี้ช่วยดู คือพูดง่ายๆว่ามองข้ามเราไปเลย เวลาเข้าห้องประชุมจะมีหลายๆทีมมาประชุมรวมกันซึ่งจะมีหัวหน้าทีม กับลูกน้อง1คนคือผู้ช่วยหัวหน้าทีม จะรวมตัวกันเข้าห้องประชุมซึ่งทุกครั้งที่เข้าห้องประชุมเราจะไม่ค่อยพูดจะเป็นฝ่ายฟังแต่จะมีโต้แย้งกับทีมอื่นขึ้นมาบ้างเวลาที่เห็นว่ามันไม่ถูกต้องซึ่งข้อโต้แย้งทุกอย่างที่เราพูดไปเราคิดดีแล้วก่อนที่จะพูดออกมา แต่หัวหน้ากับมองว่าเราไม่กล้าออกความคิดเห็น เขาจึกเรียกน้องคนนั้นไปเข้าประชุมแทนเราซึ่งน้องคนนั้นจะพูดทุกอย่างที่คิด มีถูกบ้างผิดบ้างแต่ขอให้ได้พูดไว้ก่อน ซึ่งหัวหน้ามองว่าน้องเขาเก่งกล้าพูดกล้าแสดงออก และทุกครั้งที่ประชุมเราเลยไม่จำเป็น ต้องรอน้องออกมาบอกตลอดว่าวันนี้คุยเรื่องอะไรกัน คือเราไม่มีปัญหากับน้องนะคะสำหรับเราคือน้องก็ดีทำงานร่วมกันช่วยกันดี แต่ติดตรงที่หัวหน้าชอบชมน้องต่อหน้าทีมว่าน้องทำงานเก่งและงานที่น้องทำมีความสำคัญมาก ซึ่งบอกตามตรงเลยว่างานที่น้องทำเราเคยทำมาก่อน และบางอย่างน้องมาขอความช่วยเหลือจากเราด้วยซ้ำ เหมือนเราคอยซัพพอร์ตทุกคนในทีม ทุกคนมีผลงานหมด แต่เราไม่มีผลงานเด่นเพราะเป็นคนคอยช่วยทุกคนทำงาน เคยของานจากหัวหน้าแล้วแต่หัวหน้าก็บอกเดี๋ยวดูให้ๆ แล้วก็เงียบไป เลยทำให้เรานอยด์ๆเพราะเคยสำคัญแต่กลับถูกมองข้ามเก็บไว้ไม่ได้ใช้งานทั้งๆที่ความสามารถของเราก็ไม่ได้ด้อยเลย เรามั่นใจว่าเราเก่งกว่าน้องๆในทีมด้วยซ้ำ แต่ต้องยอมด้อยกว่าเพียงเพราะหัวหน้าไม่ให้ความสำคัญไม่ให้งานสำคัญ เพราะหัวหน้ามองว่าน้องคนนั้นเก่งและสามารถทำได้จนน้องก็บ่นกับเราว่างานล้นมือแล้ว แต่เรากลับมือว่างจนต้องเข้าไปช่วยน้องพอช่วยเสร็จสรุปคือน้องได้ผลงานคนเดียว และหัวหน้าก็มองว่าน้องมีความสามารถ และยิ่งมองข้ามเราจนเราคิดว่าเรายังจำเป็นกับทีมอยู่มั้ย ในใจคือไม่อยากอยู่ที่นี่ต่อไปแล้ว อยากหางานใหม่ทำแต่ติดตรงเงินเดือน เราค่อนข้างพอใจกับเงินเดือนที่นี่มาก บวกกับเพื่อนร่วมงานที่ดีคือเราไม่อยากเริ่มต้นใหม่ แต่ก็ยังแก้อาการนอยด์ไม่ได้ ควรจัดการกับปัญหานี้ยังไงดีคะ