ขอวิธีการจัดการความคิดแม่ขี้บ่น แล้วเราเถียงเก่งหน่อยค่ะ

คือ ต้องเกริ่นก่อนเป็น เป็นประเภทที่ยอมไม่ค่อยได้ ในเรื่องที่ไม่ได้ทำผิดค่ะ
คือ คุณแม่ขี้บ่นแบบ มากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ มนุษย์ป้าสูงมากกกกก
 ไม่เคยฟังความเห็นของลูกเลย  

เรื่องมีอยู่ว่า ทะเลาะกับคุณพ่อเรื่องบัญชี (เขาหัวสมัยเก่า) เลยอัดอึด เดินมาคุยกับแม่ค่ะ
แม่ก็บ่นว่าแบบ "โอ้ย ถ้าเป็นแม่มันนะ ไปแล้ว ไม่อยู่หรอกไม่ทนหรอก "
นี่ " โอ้ย จะไปทำไมละอายุป่านนี้ละ งานตรงนี้ก็สบาย ไม่หาเรื่องเอาตัวเองไปลำบากหรอกค่ะ"

(ตอนจบใหม่ๆเคยทำงานที่ รร. ค่ะ แล้วมันมีเรื่องที่ต้องย้ายกะ เราต้องไปอยู่กะกลางคืนเขารับไม่ได้
เขาบอกให้ออกมาทำงานกับที่บ้านค่ะ  ตอนนี้รับเงินเดือนเต็มๆ อยู่บ้าน มีรถขับ ลาตอนไหนก็ได้
เสียแค่อย่างเดียวคือ ทะเลาะกับคุณพ่อเรื่องบัญชี เรื่องงานบ่อยค่ะ อันนี้ถือว่าเราโชคดีเราเลยเลือกที่จะกัดฟัน อยู่ทำงานบ้านต่อค่ะ)

สรุปคือ คุยไปคุยมา ยาวค่ะ 
คือตอนเช้าเราเป็นคนขับรถ ขับพาพ่อแม่มาบ้านที่ทำงาน (มีบ้าน 2 หลัง) แล้วหลังรถจะมีสมบัติของเขา ที่ต้องขนไปขนมาทุกวัน
แม่มาถึงบ้านคือ พุ่งตัวเข้าบ้านก่อนเลย ไม่หิ้วอะไรสักอย่างเข้าบ้าน อะเราเข้าใจได้ เขาแก่แล้ว (อายุ 60+) 
ซึ่งปกติ ระหว่างที่เราขนของเข้าบ้าน แม่ก็จะเทน้ำไหว้พระพลางๆ พอเราขนเสร็จเราก็ยกไปวางไหว้ให้ตลอด
แต่หลังๆ แม่ไม่ทำเราเลยทำเอง ยกเว้นวันนี้ ที่ยุ่งจนเลยเวลาไม่ได้ทำ

แม่ : แก้วน้ำพระ ก็ไม่เคยรู้จักเท ต้องรอให้ใช้ก่อนถึงจะทำ ไม่ใช้ก็ไม่ทำ
นี่ : ม้าฟัง เมื่อวานน้องทำมั้ย? 
แม่ : เงียบ..
นี่ : เมื่อวานซืนทำมั้ย?
แม่ : เงียบ.... แล้วทำไมวันนี้ไม่ทำ !
นี่ : ม้าเห็นน้องขนของมั้ยคะ?  ม้าเห็นน้องวิ่งเอารถไปเก็บที่โรงรถมั้ยคะ? ม้าเห็นน้องว่างมั้ยคะ?
แม่ : เงียบ.. เออ แม่มันจะคอยดู!! ว่าพรุ่งนี้จะทำมั้ย อย่าให้ได้ใช้นะ!!!

แม่ : เรื่องกวาดบ้านก็เหมือนกัน ทำไมต้องรอให้ใช้ฮะ! ไม่เคยกวาด ไม่เคยเก็บอะไรเลย! ห้องรกยังไงก็รกยังงั้น ไปดูบ้านในซีรีย์สิ เรียบร้อย
นี่ : แล้วม้ารู้ได้ไงว่าน้องไม่เก็บไม่กวาด ตอนน้องเก็บน้องกวาดม้าก็ไม่เคยมาดู! แล้วอีกอย่างนะคะ ห้องน้องม้าก็ไม่เคยขึ้นมาเปิดดู รู้ได้ไงว่ามันรก
ได้โปรดอย่าหาเรื่องมาบ่นได้มั้ย.

แม่ : เงียบบ..  เออเดี๋ยวจะขึ้นไปดู!! แล้วแก้วน้ำอะ ตอนเย็นไม่เคยล้างเลย 
นี่ : อะ ก็พอจะล้าง ตัวเองก็บอกว่า ตั้งไว้เดี๋ยวล้างเองตลอด ให้ ไปเฝ้าโกดัง เพราะไม่มีใครอยู่ดู 

คือเขาจะเอายังไง เขาเหงาหรอคะ?  ทำไมต้องหาเรื่องบ่นตลอด (คือลูกชายไม่คุยกับเขาแล้ว ทะเลาะกัน) เหลือแค่เราที่อยู่เป็นเพื่อนเขา 
บางทีเราก็เครียดจากงานแล้วยังต้องมาทนฟังเขาบ่นอีก บางทีก็น้อยใจว่าแบบ อะไรกันหนักกันหนา ทำไมต้องเราตลอด พยายามทำป็นลืมๆ ไปบ้าง
แต่ด้วยนิสัยส่วนตัว ชอบคิดมากอยู่แล้วค่ะ  ขอวิธีแก้ปัญหาหน่อยค่ะ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่