ในวันที่รู้สึกว่าโลกไม่น่าอยู่

สวัสดีค่ะ ตอนนี้กำลังเรียนอยู่มหาลัยค่ะ รู้สึกว่าเวลาผ่านไปเร็วมาก ทั้งๆ ที่เพิ่งเริ่มเข้ามหาลัยเหมือนเพิ่งเมื่อวานนี้เอง ทุกอย่างในช่วงแรกก็ยังรู้สึกว่าสนุกดีนะคะ ยังไม่ได้คิดอะไรมากเกี่ยวกับการเรียน

หลายๆคนที่ยังมีหุ้นตัวนี้อยู่คงจะอึดอัด เป็นกำลังใจให้ทุกๆคนน๊ะค่ะ

พูดถึงการอยู่เคียงข้างเเละปลอบโยนคนที่เหนื่อยหรือเจ็บปวด เเม้ไม่สามารถเเก้ปัญหาเเทนได้ เเต่อยากเป็นที่พักใจ ให้กำลังใจเเละอยู่ตรงนี้เสมอเพื่อโอบอุ้มความรู้สึกของเขา ไม่ให้เขาโดดเดี่ยว

พวกคุณเหนื่อยไหม ทำไม่ฉันเหนื่อยจัง ฉันยังหาวิธีให้ชีวิตราบรื่นไม่ได้ เลย เดินหน้าก็สดุด ถอยหลังก็ชนฝา เดินไปข้างๆก็เหยียบหนาม หยุดอยู่เฉยๆก็ทุรนทุลาย ....เอาละฉันแค่บ่น ฉันยังไม่ยอมแพ้กับชีวิตนี้หรอก

พักหลังๆมานี่ รู้สึกเหนื่อย หดหู่ใจ ไม่อยากตื่น ไม่อยากทาน กำลังรู้สึกแบบนี้ค่ะ แต่ไม่เคยพบแพทย์เลยค่ะ รู้สึกเหนื่อย เวลาคนที่ทำงานคุยด้วย แค่จะอ้าปากตอบก็เหนื่อยแล้ว มันตึงๆ อื้ออึง หนักๆหน่วงๆอยู่ใ

คือเราอยากจะเล่าย้อนไปสมัยปอหกถึงมอหนึ่ง เกริ่นๆเลยว่า เป็นปัญหาทั้งทางครอบครัว เพื่อน โรงเรียน เรียน กะตัวเอง  คือเราเป็นเด็กคนนึงโตมาไม่ค่อยดีนักพ่อแม่หย่าร้างอยู่กะตายาย เราเป็นเด็กเรียนเก่งคน

ก่อนอื่น ขอขอบคุณพี่ๆทุกท่านที่เข้ามาแสดงความคิดเห็น คำแนะนำ และกำลังใจจากกระทูที่แล้ว ตอนนี้ได้มีโอกาสเคลียกับแม่แล้ว และคุยกับพ่อแล้ว หาทางออกที่ดีที่สุดกัน โดยที่เอาเราเป็นหลัก คือ 1. เมื่อบ้านเสร

เหนื่อยจังเลยค่ะ สับสนไปหมด ไม่รู้จะปรึกษาใคร เพื่อนก็มีแต่แย่ๆคอยซ้ำเติมกัน พูดจาทำร้ายจิตใจแทนที่จะให้กำลังใจ พ่อแม่ก็เหมือนกันรส.ว่าไม่เข้าใจกันเลย ตอนนี้มีแต่เรื่องให้เครียด อยากย้อนเวลากลับไปแก้ไ

เราเป็นคนที่ให้กำลังใจตัวเองเสมอ จะสอนตัวเองและคนรอบตัวเสมอว่า.... "อย่าลืมหันมารักตัวเอง อย่าลืมคุณค่าในแบบของเรา" แต่พอวันนี้เรากลับรู้สึกโดดเดี่ยว เหนื่อยกับการใช้ชีวิตที่พยายามทำให้มัน

จริงป่ะ ? ที่ตอนนี้ผู้ชายหลายคนไม่อยากมีแฟนเพราะ "ไม่อยากแบกรับความคาดหวังจากผู้หญิง" ตอนนี้เราโสดคุยกับผู้ชายนัดเจอนัดคุยไปเรื่อยๆ สถานะที่ได้เจอส่วนมากก็เพื่อนเพิ่ม พี่เพิ่ม น้องเพิ่มเยอะม