อยากหาเป้าหมายของการมีชีวิต

คือแฟนผมเป็นโรคซึมเศร้า พอกินยาแล้วเปลี่ยนไปเป็นคนละคน ไม่สนใจคนรอบข้าง มันทำให้ผมเครียด เพราะไม่เคยเจอ อยู่ๆก็เปลี่ยนอารมณ์ไปเป็นอีกคนหลังจากกินยาได้2-3อาทิตย์ จนผมรู้สึกเครียด ก็เลยมีปากเสียงกันนิดห

เกริ่นก่อนว่าคนที่เป็นโรคซึมเศร้าคือแม่ของเราเองค่ะ ตั้งแต่เด็กจนโตมาอายุ15 ปี ครอบครัวก็ไม่ได้อบอุ่นเท่าไหร่ มีปัญหาด้านการเงินบ้างไรบ้าง พ่อกับแม่ชอบทะเลาะกันบ่อยถึงขั้นทำร้ายร่างกายกันก็มีอยู่หลายค

พักหลังมานี้คิดบ่อยมากเลยค่ะ ว่ามีชีวิตอยู่ไปทำไม ทั้งๆที่ไม่ได้เศร้า ไม่ได้มีเรื่องให้เสียใจ แต่เหมือนคิดว่าชีวิตคนเรามันก็เท่านั้น จะสู้ไปทำไม จะกดดันตัวเองไปทำไม ในเมื่อเราไม่รู้ว่าเราทำไปเพื่ออะไร

อยากอธิบายให้เข้าใจความรู้สึกว่าคนที่เป็นโรคซึมเศร้าเป็นอย่างไร เราก็ไม่บอกใครนะว่าเรามีอาการนี้ เราอายว่ะ เพราะสำหรับบางคนมันเหมือนโรคที่คนขี้แพ้เอามาอ้างเพื่อให้คนอื่นสงสารต่างๆนาๆ เราใช่วิธีกันตัวเ

ต้องขอเกริ่นก่อนว่า พ่อแม่ผม แนกทางกันตั้งแต่ยังเด็ก หน้าพ่อไม่เคยเห็น ส่วนแม่เจอบ่อยครั้ง แต่ก็ไม่ได้มีความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้ง เพราะเขาก็ไปมีแฟนใหม่ และทิ้งให้ยายดูแลผม เวลาเดือดร้อน แม่ก็จะมาขอเงินยา

การออกกำลังกายอาจฟังดูเป็นเรื่องที่ต้องใช้ความพยายาม แต่แท้จริงแล้วมันคือ การลงทุนที่คุ้มค่าที่สุด เพื่อสุขภาพกายและสุขภาพจิตที่ดีในระยะยาว การมีสุขภาพดีไม่ได้หมายถึงแค่การไม่มีโรคเท่านั้น แต่ยังรวมถึ

คือหนูเป็นโรคซึมเศร้าแล้วยาที่หมอให้มาหนูโดนผลข้างเคียงค่อนข้างแรงอ่ะค่ะ หมอเลยถามตลอดเลยว่านอนโรงบาลมั้ยจะได้ดูแลได้ หนูปฏิเสธตลอดหนูไม่เคยนอนที่โรงบาลแบบนั้น ละหนูกลัวมากๆเลย หนูไม่รู้มาก่อนว่ามันจะ

ผมรู้สึกตัวเองไม่มีความสุขไม่ว่าจะทำอะไรและเกมที่เคยทำให้ผมมีความสุขที่สุดตอนนี้ผมไม่มีความสุขกับมันเลย และอะไรหลายๆอย่างก็เข้ามาพร้อมกันเลยทำให้ผมเป็นซึมเศร้า

เราเป็นโรคซึมเศร้ามาสักพักเเล้ว เราอยากตายทุกวันเลย เราคิดว่าถ้าเราตายไปเราจะได้มีความสุข เราเหนื่อย เราท้อ เราไม่มีเป้าหมายที่จะอยู่บนโลกนี่เลย 😭

ไม่รู้ว่าชอบอะไร เป้าหมายก็ไม่ชัดเจน เหมือนหลงทางไปไกลหาทางออกไม่เจอเลย ตอนนี้เป็นโรคซึมเศร้าอีก ท้อแท้มาก ไม่รู้จะปรึกษาใครเลย รู้สึกไม่น่าเกิดมาเลยจริงๆ อยากตายๆไปสะดีกว่า ไม่มีเพื่อน แฟนก็ทิ้ง. พ่อ