การประหารชีวิตของบรรดาเจ้าเมืองในสมัยก่อนใช้วิธีประหารด้วยการตัดศีรษะ การประหารชีวิตแบบนี้ปัจจุบันไม่มีการใช้แล้วในหลายประเทศ เปลี่ยนมาเป็นยิงเป้า หรือฉีดสารพิษแทน การประหารในสมัยก่อนบางครั้งก็มีสิ่งตกค้างหลงเหลืออยู่
ยอดพรานตะลุยดงผีดิบ
ล. วิลิศมาหรา
และดูเหมือนอรวีกับวุฒิชัยก็จะรับรู้ได้ว่า พี่ชายและนายพรานทั้งสองรู้ตัวกันแล้ว เธอกับคนรักจึงหายไป ไม่โผล่หน้าเข้ามาในบ้านอีกเลย ค่ำคืนบนบ้านไม้ซึ่งเป็นบ้านพักของอรวี จึงมีแต่บุคคลภายนอกทั้งสามนั่งปรึกษาหารือกัน ถึงความผิดปกติของหมู่บ้านและอรวี เจษฏาเองเหมือนจะยอมรับกับชะตากรรมของน้องสาว เขาได้แต่ถอนหายใจยาว ระบายความทุกข์ที่อัดแน่นอยู่ในอกให้พรานทั้งสองฟัง หากรอดชีวิตกลับออกไปโดยไม่มีน้องสาว เขาคงรู้สึกผิดไปจนชั่วชีวิต พรานหวินได้แต่พูดปลอบใจว่าบางทีอาจมีวิธีช่วยเหลืออรวีกับเพื่อนของเธอได้ ต้องดูกันต่อไป
มีผู้ชายวัยรุ่นสองคนนำถาดใส่อาหารประเภทเนื้อย่างกับก่องข้าวเหนียวนึ่งขึ้นมาวางไว้ให้ แต่คนทั้งสามไม่ได้แตะต้องอาหารในถาดแม้สักคำเดียวแต่อย่างใด ด้วยหวาดกลัวว่าจะเป็นอาหารที่ถูกปลุกเสกขึ้นมาให้กิน ซึ่งพอเอกเป่าคาถามนตร์บังตาลงในถาดอาหาร เนื้อย่างก็กลายเป็นแค่ใบไม้แห้ง และข้าวเหนียวก็เป็นแค่ก้อนดินเหนียวเท่านั้นเอง คนทั้งสามจึงสำนึกแล้วว่าทุกอย่างเป็นแค่ภาพลวงตา ปกปิดความจริงอันไม่น่ารื่นรมย์ใจ จึงประทังชีวิตด้วยน้ำที่นำติดตัวมา
เจษฏานั่งกุมศีรษะครุ่นคิดด้วยความเสียใจ แต่ต่อมาเขาก็เริ่มทำใจได้ และตั้งใจแน่แน่วว่า ตนจะต้องเอาชีวิตรอดไปจากที่นี่ให้ได้ เพื่อไม่ให้พ่อกับแม่ต้องมาโศกเศร้าเสียใจไปกว่านี้ กับการสูญเสียลูกชายไปอีกคน เขาเปลี่ยนจากท่านั่งกลัดกลุ้มมาเป็นนั่งกุมปืนกระชับมั่นอย่างระวังตัว
พรานหวินกับเอกล้วงเอาของขลังออกมาบริกรรมคาถา ส่วนหูก็เงี่ยฟังเสียงต่าง ๆ ข้างนอกบ้าน คืนนี้เสียงแมลงกลางคืนดูจะเงียบเสียงลงอย่างผิดสังเกต พรานหวินไม่ไว้วางใจในบรรยากาศอันแปลกประหลาด ค่ำคืนนี้อาจจะมีเหตุการณ์ร้ายแรงเกิดขึ้นกับตนและคณะก็ได้ เขาบอกให้เอกเสกกุมารทองไว้คอยสอดส่องระแวดระวังภูตผี และป้องกันสัตว์ร้ายไม่ให้เข้ามาภายในบ้าน ส่วนตัวเองล้วงมือเข้าไปในถุงย่าม คลำดูลูกประคำงาช้างกับหุ่นขี้ผึ้งสัตว์ลงอาคม เพ่งมองไปยังเงามืดของดงไม้รอบบ้านอย่างระแวงภัย
กระทั่งเวลาผ่านไป หูของทั้งสามก็ได้ยินเสียงฝีเท้าของคนหลายคน เดินย่ำกิ่งไม้ใบไม้แห้ง ดังสวบสาบกรอบแกรบมุ่งหน้าตรงมาที่ตัวบ้าน แสงจันทร์ข้างขึ้นส่องสว่างให้เห็นเงาคนจำนวนมาก กำลังเดินเข้ามาบริเวณลานบ้าน เงาคนพวกนั้นสร้างความตกใจให้แก่คนทั้งสาม เพราะมีดวงตาวาว ๆ คล้ายเรืองแสงได้ อยู่บนใบหน้าเหล่านั้นทุกคน
“ผีดิบ!”
เจษฏาและนายพรานจอมขมังเวทคู่ใจ จะปฏิบัติภารกิจหาตัวอรวีเจอหรือไม่ บทสรุปสุดท้ายมาถึงแล้วค่ะ ติดตามได้ที่ลิ้งค์นี้นะคะ
https://youtu.be/6vZuvQSUe_c
ยอดพรานตะลุยดงผีดิบ+ผีหัวขาดแดนประหาร
มีผู้ชายวัยรุ่นสองคนนำถาดใส่อาหารประเภทเนื้อย่างกับก่องข้าวเหนียวนึ่งขึ้นมาวางไว้ให้ แต่คนทั้งสามไม่ได้แตะต้องอาหารในถาดแม้สักคำเดียวแต่อย่างใด ด้วยหวาดกลัวว่าจะเป็นอาหารที่ถูกปลุกเสกขึ้นมาให้กิน ซึ่งพอเอกเป่าคาถามนตร์บังตาลงในถาดอาหาร เนื้อย่างก็กลายเป็นแค่ใบไม้แห้ง และข้าวเหนียวก็เป็นแค่ก้อนดินเหนียวเท่านั้นเอง คนทั้งสามจึงสำนึกแล้วว่าทุกอย่างเป็นแค่ภาพลวงตา ปกปิดความจริงอันไม่น่ารื่นรมย์ใจ จึงประทังชีวิตด้วยน้ำที่นำติดตัวมา
เจษฏานั่งกุมศีรษะครุ่นคิดด้วยความเสียใจ แต่ต่อมาเขาก็เริ่มทำใจได้ และตั้งใจแน่แน่วว่า ตนจะต้องเอาชีวิตรอดไปจากที่นี่ให้ได้ เพื่อไม่ให้พ่อกับแม่ต้องมาโศกเศร้าเสียใจไปกว่านี้ กับการสูญเสียลูกชายไปอีกคน เขาเปลี่ยนจากท่านั่งกลัดกลุ้มมาเป็นนั่งกุมปืนกระชับมั่นอย่างระวังตัว
พรานหวินกับเอกล้วงเอาของขลังออกมาบริกรรมคาถา ส่วนหูก็เงี่ยฟังเสียงต่าง ๆ ข้างนอกบ้าน คืนนี้เสียงแมลงกลางคืนดูจะเงียบเสียงลงอย่างผิดสังเกต พรานหวินไม่ไว้วางใจในบรรยากาศอันแปลกประหลาด ค่ำคืนนี้อาจจะมีเหตุการณ์ร้ายแรงเกิดขึ้นกับตนและคณะก็ได้ เขาบอกให้เอกเสกกุมารทองไว้คอยสอดส่องระแวดระวังภูตผี และป้องกันสัตว์ร้ายไม่ให้เข้ามาภายในบ้าน ส่วนตัวเองล้วงมือเข้าไปในถุงย่าม คลำดูลูกประคำงาช้างกับหุ่นขี้ผึ้งสัตว์ลงอาคม เพ่งมองไปยังเงามืดของดงไม้รอบบ้านอย่างระแวงภัย
กระทั่งเวลาผ่านไป หูของทั้งสามก็ได้ยินเสียงฝีเท้าของคนหลายคน เดินย่ำกิ่งไม้ใบไม้แห้ง ดังสวบสาบกรอบแกรบมุ่งหน้าตรงมาที่ตัวบ้าน แสงจันทร์ข้างขึ้นส่องสว่างให้เห็นเงาคนจำนวนมาก กำลังเดินเข้ามาบริเวณลานบ้าน เงาคนพวกนั้นสร้างความตกใจให้แก่คนทั้งสาม เพราะมีดวงตาวาว ๆ คล้ายเรืองแสงได้ อยู่บนใบหน้าเหล่านั้นทุกคน
“ผีดิบ!”
เจษฏาและนายพรานจอมขมังเวทคู่ใจ จะปฏิบัติภารกิจหาตัวอรวีเจอหรือไม่ บทสรุปสุดท้ายมาถึงแล้วค่ะ ติดตามได้ที่ลิ้งค์นี้นะคะ https://youtu.be/6vZuvQSUe_c