ชีวิตหลังเกษียณ...สิบปีที่ล่วงผ่าน

     ผมขอนำเสนอชีวิตหลังเกษียณในแบบของผมบ้างนะครับ...ผมเกษียณจากชีวิตราชการมาได้สิบปีกว่าแล้ว จะเรียกว่าเกษียณจริงก็ไม่ถูกนัก เพราะผมใช้วิธีเออร์รี่รีไทร์ โดยปี พ.ศ.2554จำได้ว่ารัฐบาลให้สิทธิ์ผู้ที่จะออกจากราชการก่อนกำหนดเสมือนหนึ่งเกษียณอายุจริง และมีเงินให้ก้อนหนึ่งเป็นแรงจูงใจอีกด้วย

     ผมเองในปีนั้นยังเหลืออายุราชการอีกสามปี แต่ได้เพิ่มอีกปีเพราะเกิดหลังปีงบประมาณ ซึ่งโดยสภาพร่างกาย จิตใจไปต่อได้สบายมาก แต่จู่ๆเกิดอาการเบื่อขึ้นมาอย่างกระทันหัน อาจเป็นเพราะผมเริ่มรับราชการตั้งแต่ จบปริญญาตรีใหม่ๆ เป็นหนุ่มหน้าใสวัย 23 ปี (สมัยนั้นเวลาแต่งชุดสีกากีจะมีสองขีดใหญ่ประดับบนบ่า เท่ไม่เบา) ได้เงินเดือน 1,750 บาท มีเงินเพิ่มค่าครองชีพแถมให้อีก 200 บาท  ซึ่งเมื่ิอนับอายุราชการรวมทวีคูณถึงปีที่ผมจะเออร์รี่นั้นสิริรวมแล้วก็ร่วมสี่สิบปี อีกทั้งในชีวิตราชการก็มีการย้ายกันระหกระเหินพอควร เช่น จากจังหวัดเลย ที่รับราชการครั้งแรกไปสกลนคร(อำเภอวาริชภูมิ) ไปอำเภอหัวหิน ฯลฯ ย้ายไปย้ายมาตามวิถีที่ทางราชการจะเห็นสมควร

      และภาระที่สำคัญของชีวิตก็จบไปอีกอย่างคือลูกชายทั้งสองคนและลูกสะใภ้ต่างก็มีการงานที่มั่นคงมาก สามารถเลี้ยงชีวิตไปได้อย่างสบาย ตามอัตภาพหากไม่ฟุ้งเฟ้อ บ้ายอ ผมนั่งๆนอนๆคำนวนดูแล้วเห็นว่าบำนาญที่จะได้รับจากทางราชการเพื่อเลี้ยงชีวิตอาตมาไปตลอดชีพนั้นพออยู่ได้ ไม่ลำบาก จึงตัดสินใจอย่างเออร็รี่รีไทร์โดยไม่ลังเล

      หลังออกจากราชการในสองปีแรก ผมเดินทางท่องเที่ยวไปเรื่อยๆ ไปทุกที่ที่อยากไป พอปีที่สามชักเบื่อ รู้สึกว่าเที่ยวไปเที่ยวมาก็ได้แต่ความเพลิดเพลินไปวันๆ บางทีมีเหนื่อยและขัดข้องใจกับสิ่งที่พบเห็น ไม่ได้ถูกใจ พอใจ ดังที่คิด 

        เอาใหม่ เราก็เคยศึกษาธรรมะมาพอควร ฝึกจิตฝึกใจให้สงบดีกว่า ขืนปล่อยไว้ชักไม่เข้าที พรรคพวกก็ชวนเช้าชวนเย็นให้ไปเล่นกอล์ฟ ดูแคดดี้สาวน้อย สาวใหญ่บรรดามีให้ใจชุ่มชื่นมั่ง บ้างชวนทำโน่นทำนี่มั่ง ที่ดูแล้วน่าจะทำให้ชีวิตยุ่งวุ่นวายไปเบื้องหน้า ไม่น่าจะดีเป็นแน่แท้
 
       ดังนั้นพอช่วงเข้าพรรษา ผมจึงเดินทางไปอยู่วัดป่าของหลวงพ่อพุธ ฐานิโย ที่อำเภอสูงเนิน โคราช วัดนี้ตั้งอยู่บนภูเขาอันเงียบสงบ โดยขออยู่ที่กุฎิน้อยเชิงเขา ตีสี่ตื่นกวาดถูศาลาใหญ่ เช้าตรู่ตามพระออกบิณฑบาต  สายๆช่วยกิจการวัดทั่วไป อ่านหนังสือ ฟังธรรม เย็นกวาดลานวัด ทำวัตรเย็น นั่งภาวนา เดินจงกรม จนครบสามเดือน ยังมีแถมต่อช่วยงานสอบนักธรรมสนามหลวง, งานกฐินจนแล้วเสร็จจึงกลับบ้าน

          กลับมาถึงบ้านผมตัดสินใจปลีกวิเวก บอกกับลูกว่าพ่อจะไปอยู่บ้านสวนละนะ ซึ่งผมมีที่ดินมรดกผืนหนึ่งมีเนื้อที่พอสมควร อยู่ในชัยภูมิที่ห่างจากตัวเมืองประมาณสองกิโลเมตร และห่างจากศูนย์ราชการจังหวัด (ศาลากลาง ศาล ขนส่งฯลฯ) ไม่ถึงสองกิโลเช่นกัน ในบริเวณเนื้อที่บ้านสวนร่มครึ้มไปด้วยต้นไม้น้อยใหญ่ ในขณะที่อาณาบริเวณล้อมรอบไปด้วยหมู่บ้านจัดสรรหรูหรา นับได้เป็นร้อยหลังล
         ตั้งแต่ลงเสาเอก ผมเอาเต๊นท์มากางนอน ดูแลการก่อสร้างจนบ้านเสร็จ ไม่เอาอะไรมาจากบ้านในเมือง  นอกจากรถปิคอัพ และรถเก๋งอย่างละคัน แถมด้วยมอเตอร์ไซค์สกูปปี้ ไว้ขี่เล่นใกล้ๆ ที่ขาดไม่ได้คือหลานชายฝรั่งสองคน คือเจ้ากล๊อก เก้ามอมอ และเจ้าวอลเธอร์ หกจุดสามห้ามอมอ ต้องมากับปู่ เพื่อป้องกันตัว ป้องกันภัย นอกนั้นสมบัติยกให้ลูกหมด มาหาซื้อเอาใหม่

         บ้านเสร็จ จัดระเบียบชีวิตตัวเองใหม่ ชีวิตประจำวัน เช้ามาใส่บาตรพระวัดประจำหมู่บ้านที่เดินผ่านหน้าบ้าน แล้วทานข้าวเช้าให้เสร็จ สายมาก็ลงทำสวน รดน้ำต้นไม้ พอแดดแรงก็เข้าบ้านอาบน้ำ อ่านหนังสือ ทั้ง e book ทั้งหนังสือเล่มที่สะสมไว้ เอนหลัง ดูสารคดี ดูหนัง จากทีวีบ้าง ตกบ่ายก็ไปออกกำลังกายเดินเร็วและใช้เครื่องบริหารร่างกายที่สวนสุขภาพ เงินก็ไม่เสีย ได้คุยแลกเปลี่ยนความคิดเห็นกับชาวบ้านเบาๆสบายๆ ก่อนกลับแวะซื้อกับข้าวร้านในหมู่บ้านกลับมาด้วย อยากกินอะไรก็บอกเขาไว้ เขาก็ทำให้กิน ราคาถุงละสามสิบบาท เยอะแยะกินไม่หมด อาทิตย์ทีก็ขับรถออกไปศูนย์การค่าซื้อข้าวของเครื่องใช้ที่จำเป็นล
           ได้รับความเคารพและเชื่อถือจากชาวบ้านในระดับหนึ่ง ซึ่งดูแล้วจริงใจกว่าสมัยรับราชการที่มีลูกน้องเอามือกุมพุ่มพวงตอนพูดกับเรา แตกต่างกันอย่างเห็นใด้ชัด

       เจ็บไข้ได้ป่วย ส่งโลเคชั่นให้ รพ.เขาไว้แล้ว สั่งไว้เป็นเด็ดขาดว่าถ้ารักษาเพื่อการยืดเยื้อไม่เอา เพราะอย่างไรก็หนีไม่พ้น ห้ามส่งไปรักษาที่แพงๆเพราะยังไงๆก็ไม่มีทางไม่ตาย เปลืองเงินเปล่าๆ ทุกข์สุขร้อนหนาวรู้มาแล้วเห็นมามากแล้ว พร้อมที่จะเดินทางต่อไปแล้ว กลัวแต่โรคอัมพฤกษ์ อัมพาต จึงต้องพยายามรักษาจิต รักษากายไว้ให้ดีเท่าที่จะทำได้ 

       ทุกปีผมจะขับรถไปกราบครูบาอาจารย์ที่เคารพนับถือ หลวงปู่เทสก์, หลวงปู่เหรียญ ที่หนองคาย หลวงพ่ออินทร์ถวายที่อุดร ,วัดวะภูแก้วหลวงพ่อพุธ ที่โคราช,วัดป่าสุทธวาส ,วัดป่าหนองผือนาใน,วัดป่าอุดมสมพร ที่สกลนคร และวัดป่าภูกระแตของหลวงปู่ทองพูลที่บึงกาฬ ค่างแห่งละวัน สองวันตามสดวก เป็นการไปเที่ยวเปิดหูเปิดตาไปในตัว โดยไปครั้งละหลายๆวัน

       การสื่อสารก็ใช้เน็ตราคาถูกของค่ายหนึ่งราคาสองร้อบบาท โทรทุกเครือข่ายไม่อั้น เน็ตที่ได้ความเร็ว 15 Mbps ไม่อั้น ใช้เท่าไรใช้ไป สำหรับในไอแพดก็ใช้เน็ตอีกค่าย ความเร็ว  15 Mbps ไม่อั้นเหมือนกันกัน  เดือนละร้อยบาทถ้วน ส่งขึ้นจอทีวีด้วย Anycast ดูทุกอย่างได้สบายทั้งหนัง ทั้งสารคดี ไม่มีติดขัด การพิมพ์ก็ใช้แป้นพิมพ์และเมาส์บลูทูธ ต่อเชื่อม และ ยังมีแทบเล็ตแอนดรอยด์ไว้ใช้อีกตัว เพราะใช้ได้ครอบคลุมกว่าไอแพดในบางอย่าง โดยทั้งไอแพดและเท็บเล๊ตแอนดรอยด์ใช้ร่วมกันได้ดีทีเดียว เพียงพอกับการใช้งานสบายๆ

         ตัดหญ้าตัดเองครับ ซื้อครื่องตัดหญ้าไฟฟ้า Black Decker มาเจ็ดร้อยบาท ดัดแปลงเอาเอ็นตัดหญ้าร้านจากยี่สิบบาทขายทุกอย่างใส่เข้าไปแทนเอ็นของเดิม พ่วงปลั๊กสายไฟฟ้ายาวยี่สิบเมตรลากตัดได้รอบบ้านอย่างเรียบร้อย ใช้มาห้าปีแล้วครับ สวนเล็กสวนน้อยรอบบ้านผมทำเองแบบค่อยทำค่อยไป ตามอารมณ์ขยัน

        เดี๋ยวนี้วันหยุดลูกหลานชักจะมาขออนุญาตใช้สถานที่จัดปาร์ตี้ กินข้าวกินปลากัน ก็ไม่ว่า แต่อย่าบ่อย พ่อรำคาญ

        บ้านสวนเงียบมากครับ กลางคืนเงียบจริงๆ มีแต่เสียงแห่งธรรมชาติจากสรรพสัตว์กลางคืน ครั้นในยามเช้าสารพัดนก ร้องกันเซ็งแซ่ กระรอกสารพัดพันธุ์กระโดดโลดเต้นกันทั้งวัน ผมออกไปข้างนอกเข้าในเมืองทีไร คิดถึงบ้านต้องรีบกลับทุกครั้ง

        ชีวิตหลังเกษียณเป็นชีวิตที่อิสระและมีความสุขโดยแท้ หลังจากที่ถูกตีกรอบด้วยระเบียบวินัยของทางราชการมาตลอด ทั้งต้องใส่หน้ากากเข้าคุยกัน บัดนี้..ชีวิตหลังเกษียณ เป็นชีวิตที่ถอดหน้ากากออกโดยไม่ต้องไปคำนึงว่าจะต้องทำอะไรให้ถูกใจใคร หรือต้องเอาใจใครเพื่อหวังผลตอบแทน ไม่ต้องให้ใครมาสรรเสริญเยินยอ ปากชมตาขยิบตามมารยาทสังคมที่ไม่จริงใจต่อกันอีกแล้ว ความสุขของเรา เกิดจากจิตของเรา เกิดจากความสงบ หยุดคิด หยุดปรุงแต่ง เรื่องใครเรื่องเขา ชอบใครชอบเขา ต่างคนต่างความคิด ต่างจิตใจ คิดได้ ทำได้สบายใจครับ........ขอบคุณครับล