ช่วยแต่งกลอนวันแม่หน่อยค่ะ6บท หัวข้อ หัวใจหนึ่งดวง ในห้วงของกาลเวลา

กลอนกระซิบดาวนี้ มีที่มา จากศรัทธาในถ้อยคำยามค่ำฝัน เรียงร้อยศัพท์จับใจด้วยแรงบันดาล จากหัวใจที่ยังรักภาษาไทย ทุกบทกลอนกลั่นคิดด้วยมือเรา มิใช่เงาเลือนลางหรือพลั้งไหล แต่งด้วยใจ เคียงจังหวะของกวีไกล

เพียงบทกวีเขียนจากใจให้ใครอ่าน ฝากสื่อสารความเหงาเศร้าความฝัน ถ้อยคำกลอนอ่อนละมุนอบอุ่นนั้น หวังสักวันแตะหัวใจผู้พบเจอ มิได้หวังชื่อเสียงหรือเกียรติใหญ่ เพียงตั้งใจเรียงคำข้ามค่ำเผลอ ให้บทกวีปลอบใจยา

ขอเรียงร้อยถ้อยคำจากดวงใจ เป็นแรงไฟให้ยืนหยัดไม่หวั่นไหว แด่ทหารกล้าผู้ยอมทนบนทางไกล ยืนเคียงไทยด้วยชีวิตและวิญญาณ ยามลมศึกพัดผ่านกลางคืนหม่น หยาดฝนหล่นปะปนกับคราบโลหิตผ่าน ความสูญเสียซ้อนทับนับไม่ขา

0 พร้อมเมฆหม่นครอบขัง .. อยู่ยังหน้า คือครั่นครื้นมหิทธาแห่งฟ้าฝน เส้นไฟเลื้อยวกต่ำ .. ก่อนคำรน- กึกก้องทั้งภูวดล .. ให้ยล-ยิน 0 พร้อมหยาดฝน-ลมร่ายรำบายโบก ทอนทุกข์โศกข่มร้อน .. ให้ผ่อนสิ้น เพื่อเม็ดฝ

ลมพัดแผ่วแทรกผ่านสะท้านไหว เหมือนเสียงใจใครหนึ่งซึ่งเงียบงัน ดวงดาวพราวพรายอยู่ไม่รู้วัน ยังส่องฝันอันลี้ลับประดับฟ้า คืนค่ำคล้ำหม่นบนหนทางยาว ใจคนร้าวเงียบเหงาเฝ้าคอยหา เหมือนแรงคิดติดค้างในกายา ยัง

ช่วยแต่งกลอนหน่อยคะ เรื่อง พี่มากพระโขนง 6บท บังคับเอกโท

“..ยังมีเธอ..” กาลครั้งหนึ่งนานเกินกาลกล่าว ถึงเรื่องราวคราวพรากจวนจากหาย เหมือนลิขิตขีดเส้นซ่อนเร้นลาย ให้ต้องกลายเลื่อนหลบไม่พบพา แต่ใจฉันยังคงดำรงมั่น คำนึงถึงวานวันเฝ้าฝันหา ช่วงเวลา

ดวงบุหลันขวัญฟ้าจารวี ร่ายวลีวาบไหวดั่งไฟฝัน เห่บทตอนอ้อนคำมาจำนรรจ์ กานท์กลอนกลั่นสรรสร้อยถ้อยหลั่งริน จะกอบเมฆม่านฟ้ามาประดิษฐ์ เนรมิตสกาวหาวห้วงศิลป์ โปรยน้ำค้างต่างเพชรพลอยไพลิน เบื้องบุรินทร์ถวิ

ห่างหายจากการนำเสนอเรื่องราวไประยะหนึ่ง กลับมาอีกครั้งกับหัวใจดวงเดิมสู่บ้านเดิมหลังนี้ที่แปรเปลี่ยนไปจนแทบไม่เหลือเค้าลาง แต่ยังคงหวังอยู่ลึกๆในใจว่าบรรยากาศและความรู้สึกดีๆที่มีให้กันยังคงอยู่ สิ่