25/6/65..วันนี้เป็นอีกวันที่เลวร้ายอยู่ดีๆน้ำตาไหลออกมาคือกุร้องให้2รอบไม่มีเหตุผลว่าร้องทำไมอยู่ๆคือเสียใจแต่ไม่มีคัยทำกุอยากเอามีดแทงตัวเองมากแต่หน้าแม่กับลูกแว๊บมากุอยากโดดตึกแต่กุสงสารคนเก็บศพกุกูอยากขับรถชนเสาไฟฟ้าตายแต่กุกลัวปอเต็กตึ๊งเค้าลำบากในหัวกุมีแต่ความกลัวปกติกุเป็นคนร่าเริงชวนคุยเฮฮาแต่มาวันนี้กุไม่ไหวกุเหนื่อยทั้งๆที่กุไม่ได้ทำงานหนักกุท้อทั้งๆที่กุไม่ได้ทำอะไรกุเป็นบ้าอะไรเนี่ยกุสับสนกับชีวิตกุเป็นแบบนี้มาแล้ว7, 8เดือนกุไปไหนมาไหนคนเดียวบางทีกุคิดจะไปกุก็ไปแต่ไม่รุ้ว่ากุจะไปไหนกุขับรถไปเรื่อยๆแล้วกุก็ขับกลับในหัวกุอยากไปอย่างเดียวแต่กุไม่รุ้ว่าจะไปไหนกุไม่ไหวจริงๆถ้าวันนึงกุฆ่าตัวตายขึ้นมาคัยจะดุแลครอบครัวกุกุควบคุมอารมตัวเองได้ยากกุหายใจแรงกุร้องให้คนเดียวบ่อยมากกุเบื่อเบื่ออาหารเบื่อคนเบื่องานเบื่อตัวเองบางทีกุก็ทำร้ายตัวเองกุต้องเก่งแค่ไหนกุต้องแกร่งแค่ไหนกุไม่คิดว่ากุจะมาถึงจุดนี้บางทีกุก็ไม่ได้เก่งนะแค่กุพยายามเก่งกุต้องแสร้งว่ากุเก่งแต่จริงแล้วกุไม่เก่งเลยกุอ่อนแอมากบางทีกุงงกับตัวเองมากกุกินอาหารเดิมๆได้ไปหลายวันบางทีกุกินติดต่อกันเป็นอาทิตกุไม่เคยเล่าให้คัยฟังเลยแต่กุถ่ายรูปเก็บไว้หมดถ้ากุเล่าให้คนอื่นฟังเค้าต้องพูดเลยว่ากุบ้ากุเลยไม่กล้าเล่าให้คนอื่นฟังกุกลัวกลัวความคิดตัวเองกุไม่อยากเป็นแบบนี้แล้วกุเหนื่อยกุอยากพักมือเริ่มชาแขนชาขาชาตัวกุเริ่มเย็นเสียงหายใจกุแรงขึ้นกุเริ่มควบคุมตัวเองไม่ได้และน้ำตากุก็ไหลมาเป็นทางเหมือนกับมีคนด่าคนตีแต่ปล่าวเลยกุเริ่มฟุ้งซ่าน
สรุปเราเป็นอะไร😔