แม่เราเคยเป็นค่ะ ยิ่งสมัยเราวัยเลข 20+ / 30+ นี่ แม่มีความหวังมาก
(คือ แม่เราเชื่อดวง และ แม่ไปดูดวงมานานแล้ว ว่าเราจะมีคู่ที่ดี ทีนี้ แม่รออยู่พักใหญ่เราไม่มีสักที แม่จึงช่วยหาล่ะสิ)

(และไม่ใช่แต่แม่นะคะ เพื่อนฝูงที่เป็นห่วง ก็อยากให้เราเป็นฝั่งเป็นฝาด้วย พากันหาให้ไม่ขาด)

เนื่องจากเราไม่ชอบขัดใจคน …
แม่หาใครมาให้ เราก็คุยด้วยหมดแหละ (คุยตามมารยาท)

แต่ทว่า … เรามีทริค ที่ใช้ได้ดีเสมอ

1. งานเราจะยุ่งมาก และ ยุ่งแทบจะตลอดเวลา (ใครอยากจะมาเสียเวลา กับเราที่ไม่เคยมีเวลาให้ล่ะ)
ถ้าโทรมา เราจะคุยด้วยไม่กี่คำ และจะขอตัว  / เราไม่ได้รับสายทุกครั้ง
(งานของเราอ้างง่าย เพราะเวลาทำงาน เราจะใช้โทรศัพท์ไม่ได้)

2. เราจะปลีกวิเวกบ่อย
นี่เป็นข้ออ้างอย่างดีเยี่ยม ไปวัดทีละหลายๆวัน คือ ปิดเครื่องจ้ะ ใครก็ตามไม่ได้

3. เราบอกทุกคน ที่เข้ามาคุยว่า เรารักสันโดษ และชอบความสงบ
เรามักจะฟังออก เวลาคนมาพูดน่ะ เขาต้องการให้เราตอบแบบไหน เราก็แค่ไม่ตอบอย่างที่เขาอยากฟัง
หรือ ตอบไปในทางตรงกันข้าม …

4. บอกแม่ ว่า เรามีความสุขมากขนาดไหนตอนนี้  ชีวิตอิสระ ดี๊ดีอย่างไร

เล่าให้แม่ฟังบ่อยๆ ถึงครอบครัวเพื่อน (ที่แม่รู้จัก) ว่าตอนนี้ เขาลำบากเพราะความรักกันอย่างไรบ้าง

และที่สนุกที่สุดคือ เราชอบ เอาข่าว ไปเล่าวิเคราะห์ให้แม่ฟัง ข่าวถูกทำร้ายเพราะคนรักนี่ เราเล่าได้ถึงพริกถึงขิงนัก
ประโยคเด็ดที่เรามักจะ สำทับ หลังเล่าจบคือ
แม่คะ ถ้าผู้หญิงคนนี้ ทราบความจริงว่า ในอีก ห้าปีข้างหน้า ครอบครัวตัวเองจะถูกฆ่า เพราะผู้ชายแสนดีที่ตนตกหลุมรักในวันนั้น …
(เราเน้นเสียง แบบใส่อารมณ์สะเทือนใจขั้นสุด แล้วทิ้งจังหวะ ให้แม่ได้คิดตาม)

ระยะหลังมานี้ แม่เรา เข้าถึงสัจธรรมล่ะ  ปลงได้  และไม่เคยพูดถึงเรื่องแต่งงานของเราอีกเลย