หนัง ผ้าผีกบอก เป็นหนังที่ใช้วิธีเล่าเรื่องแบบหนังคลาสิค ราโชมอน ของ อากิระ คุโรซาวะ หรือ ฮีโร่ ของ จางอี้โหมว โดยตัวละคร จะเล่าเรื่องเดียวกันในมุมมอง ความเข้าใจของตัวเอง ดังนั้นเส้นเรื่อง หลักจะถูกตัดสลับไปกับเรื่องเล่าในอดีต ที่อาจจะกระโดดซ้อนเหลื่อมไปมา แต่มีรายละเอียดที่ต่างกันไป ถ้าไม่คุ้นกับวิธีเล่าเรื่องแบบนี้ ก็อาจจะงง แล้วบ่นว่าหนังเล่าเรื่องกระโดดไปมา แต่ใน ผ้าผีบอก มันหลวม จนมีช่องโหว่เยอะ แต่ก็พาเรื่องเดินไปจนจบได้ถ้าไม่คิดถามหาเหตุผล กับ บางซีน บางคัท โครงบทดี แต่รายละเอียดขาดหายเยอะ ซึ่งอาจจะมีถ่ายไว้ แต่โดนตัดออกเพื่อให้หนังฉายได้ตามความยาวที่จำกัด

นักแสดง ที่เด่นมาก ต้องยกให้ วอร์วนรัตน์ เรียกได้ว่า เอาอยู่ทุกฉาก บทพระเอกมันส่งอยู่แล้ว เจ้าตัวยังแสดง ท็อปอัพให้มันดีขึ้นไปอีก เรียกว่าโดน วอร์ตกเลยจากฝีมือการแสดง

ฝ่ายของ BNK48 ที่เด่นๆ วี ในบทนางเอก รับบทหนักอยู่ในฐานะตัวเดินเรื่องหลักฝ่ายหญิง แต่บทอัญญาหอมนวล ออกจะเรียบไปนิด อาจจะเพราะบนพื้นฐานที่เป็นนางเอกแบบมาตรฐาน บทเลยไม่ค่อยได้แสดงอารมณ์ด้านแรงๆ ออกมาเหมือนกับ เจ้าหญิงเมืองอื่นๆ

อีกคนที่ รู้สึก ว้าว คือ ปูเป้ บท สะบันงา มีหลากมิติ ในฉาก ชิงดีชิงเด่น  ก็ลอยหน้าลอยตาได้ยียวนกวนมาก แต่พอในฉากที่ระเบิดอารมณ์ ก็ทำเราอึ้งได้ ในช่วงท้ายๆที่คลายปม ก็มีฉากซึ้งๆ ที่พองามๆอยู่ เป็นอีกคนที่รู้สึกว่า บทส่งให้อยู่ ถึงไม่มากแต่ได้หลากรส

ส่วนนักแสดงคนอื่นๆ อย่าง น้ำหนึ่ง จีจี้  น้ำหนักหนังเทบทให้ไปทาง โบ๊ะบ๊ะ แทรกซีนอารมณ์บ้างๆ นิดหน่อย เลยเห็นมิติของตัวละครไม่มากพอ กลับกัน บทของโมบายล์ กลับไปอยู่ที่ ซีนอารมณ์ แทรกส่วนโบ๊ะบ๊ะ มานิดหน่อย มิติของ เก็ดถะหวา ในหนัง เลยดูหนักไป เมื่อเทียบกับมูธของหนัง

โดยรวมๆ ในมาตรฐานหนังตลก ผ้าผีบอก เป็นหนังตลกที่ทำให้ขำได้ตลอดเรื่อง มีฉากใหญ่ชนิดฮาลั่นโรงได้ ปล่อยมุกไม่เรี่ยราด ปล่อยไปตามจังหวะเส้นเรื่องหลักโดยเราไม่รู้สึกว่ายัดเยียดใส่มุกแบบไม่สมเหตุสมผล เป็นมุกที่เบียว เบียวขั้นกว่า ไปจนถึงเบียวขั้นสุดเลย 9/10
 
แต่ถ้า ในมาตรฐานหนังทั่วไป ผ้าผีบอก มีแผลในบทเยอะมากไปหน่อย  CG ไม่สม่ำเสมอ เนียนบ้าง ลอยบ้าง 7/10