คือเเม่เราเสียตั้งเเต่ ป.3 เราค่อนข้างอยู่คนเดียวมาตั้งเเต่เด็กเพราะพ่อมีเมียใหม่เเละไปทำงานด้วยกันเราก็ได้อยู่คนเดียวบ่อย พอเราอยู่คนเดียวมาตั้งเเต่เด็กพอโตเราก็เริ่มชินกับการอยู่คนเดียว เเละพอเราอายุ17 เรามีเเฟน เเฟนเรามันเป็นคนประเภทเเบบถ้าอยากรู้อะไรจะต้องถามต้องอะไรเหมือนทนายความอ่ะ ถามเยอะจนบางทีเราอยากฆ่าตัวตายเพราะความลำคาน พอเป็นเเบบนี้มาเรื่อยๆ เราเริ่มมีอาการ บางทีอยู่คนเดียวเราก็นึกโมโหอะไรไม่รู้อ่ะ บางทีอาบน้ำอยู่ก็เอาหัวตัวเองไปฟาดกับกำเเพง คือเรามีอาการเเบบนี้ได้จะ4เดือนเเล้ว เราเป็นเเบบนี้เพราะเเฟนเราเป็นคนที่น่าลำคานเเบบถามเยอะ พูดเยอะ  คือเราอยากรู้ว่าเราควรทำใงถึงหายอ่ะ