คิดไม่ออกแต่เข้ามาตอบหน่อยนะคะ;-;

คือพอเวลาแม่บ่นเราเขาจะบ่นเราได้ทุกเรื่องเลย เราเข้าใจเขานะคะว่าเขาเป็นห่วงเราอะไรแบบนั้น ซึ่งเราโดนแบบนี้ตั้งแต่อนุบาลเลยค่ะ เวลามีอะไรเราก็เลยไม่กล้าบอกแม่เพราะกลัวเขาบ่นกลับมา เราเคยเปิดใจคุยกับเขาแล้วนะ เปิดใจเรื่องโรคซึมเศร้าอะค่ะ แล้วเขาก็บอกว่าจะเป็นได้ยังไงมีอะไรให้เครียดนักหนา เขาเป็นเฉพาะคนที่เขาทำงานกันนู้น เราก็เลยเงียบไม่ได้พูดอะไรต่อแล้วก็กลับเข้าห้องค่ะ หลังจากนั้นด้วยความที่เราเครียดจนดิ่งพอมีอะไรพูดเชิงดูถูกหรือเเซวอะไรแบบนี้อะค่ะ เราก็น้ำตาไหลแล้ว พอมีคนมาปลอบมาให้กำลังใจเท่าไหร่เราก็ยังดิ่งอยู่ดี  อาการแบบนี้มันร้ายแรงมั้ย;-;