หนูรู้สึกเสียใจค่ะและเอาแต่ใจค่ะ ตอนนี้ก็ตี3กว่าแล้ว
เรี่องมีอยู่ว่า แฟนที่คบมา2ปีคนนี้ เขามาอยู่บ้านของหนูได้เกือบปีแล้ว เขาแก่กว่าหนู2ปี เขาเป็นลูกหลานคนรวยนะคะบ้านก็อยู่ในเมือง แต่หนูนี่สิทั้งบ้านจน บ้านนอกทั้งมีพ่อที่มีปํญหาดูถูกคนในครอบครัวตัวเองตลอด แต่โชคดีที่มีแม่กับพี่ที่เอ็นดูเขา ตลอดเวลาที่แฟนอยู่ที่นี่ เขาก็อยู่จนเรียนจบ อยู่จนรอดทหาร เขาก็ทำงานของเขามาตลอดนะคะ ช่วยเหลือที่บ้านเท่าที่ตะช่วยได้บ้าง เขาเป็นเด็กที่โตมากับย่า พ่อแม่แยกทาง พ่อก็ปูทางอนาคตไว้ให้ พี่ชายเขาก็เอาแต่ใจชอบให้เขาคอยเอาใจตลอดไม่ค่อยพอใจที่น้องเขาได้ใช้ชีวิตอิสระกับเราหรือบางทีมักจะพูดแย่ๆใส่เขาโชว์คนอื่น จะฟ้องใครบอกใครเขาก็เอาแต่บอกว่า พี่เขาก็เป็นแบบนั้นแหละ เป็นอยู่แบบนี้เขาเลยชอบที่จะได้มาอยู่กับเรา(ครบได้1ปีกว่าครอบครัวย่าของเขามาหาพ่อแม่เราที่บ้าน+พี่ชายเขาก็ดีขึ้นแล้วไม่หวงน้อง) พอพักหลังเค้าไม่ได้กลับบ้านเลย(หนูขอให้เขากลับบ้านอยู่นะคะ แต่เค้าไม่ยอมกลับเอง) จะกลับก็ตอนไปทำงานแล้วพักกินข้าวเขาก็จะไปกินที่บ้าน แต่มีเหตุการณ์ที่ต้องทำให้เขาต้องกลับจริงๆ คุณย่าร่างกายไม่สู้ดีค่ะ อาการ50/50 ที่บ้านขอให้แฟนลาออกจากงาน ให้ไปดูแลย่าเป็นเพื่อนพี่ชาย
แล้วตรงไหนที่หนูน้อยใจ ก็ตรงที่ แฟนบอกว่าพี่น้องทั้งหมดจะรวมตัวพาย่าไปเที่ยวที่ลาว แต่แฟนไม่ได้พูดนะคะว่าจะเอาหนูไปด้วย พูดแค่ว่าอยากให้เธอไปด้วยอยู่นะแค่นี้ แล้วก็ขอให้หนูพาไปซื้อเสื้อผ้าใส่ไปเที่ยวที่ลาวด้วย ตอนเขาไปเขาจะทิ้งเงินไว้ให้2000กัลรถ จะไปเที่ยวกับเพื่อนก็ได้ เขาพูดแบบนี้ หนูน้อยใจค่ะ ที่ผ่านมาหนูดูแลเขาดีมาก ตื่นมาส่งเข้างานตีสาม ทำทุกอย่างที่เราพอจะทำให่เขาได้อะค่ะ ไม่มีตังไปทำงานแม่หนูก็แบ่งให้ แม่ได้ของอร่อยๆมาก็ชอบเอามาฝากแฟนหนูบ่อยๆ พี่ชายหนูเวลากลับมาบ้านก็เลี้ยงย่างหมูเรียกให้แฟนหนูมากินด้วยตลอด เวลาที่บ้านกินหมูกระทะหรืออะไรต่างๆที่เป็นดีๆแต่แฟนหนูเลิกกงานดึกที่บ้านก็จะกินกันช้าๆชิวรอแฟนหนูเลิกงาน หรือวันไหนย่าแฟนอยู่คนเดียวหนูก็ไปนอนเฝ้าท่านเป็นเพื่อนแฟน วันเกิดย่าเขาหนูก็ทำได้แค่ฝากของไปแต่เกรงใจท่านเลยไม่ได้ไปร่วมโต๊ะฉลอง วันสำคัญทางบ้านเขาหนูก็คอยไปช่วย พอถึงวันจริงหนูก็เลือกที่จะไม่ไปเพราะคำว่าเกรงใจกับแฟนไม่มั่นใจเวลาเอาหนูไปด้วยหนูเลยไม่ได้ไปสักงานเพราะแบบนี้นี่แหละค่ะ ครอบครัวเขาก็ถามหาทุกงานเลยด้วยซ้ำ หนูเสียใจค่ะกี่ครั้งแล้วก็ไม่รู้ที่แฟนไม่มั่นใจเวลาที่หนูอยู่ในพื่นที่ที่ของครอบครัวเขา จนหนูต้องปฏิเสธมาตลอด ไม่เป็นไรมาตลอด แฟนก็โกหกครอบครัวเขาตลอดว่าหนูติดธุระนั้นนี้มาไม่ได้ทั้งที่หนูเหงาเล่นกับหมาอยู่บ้าน ย่าเขาก็พูดทุกงานกี่งานก็พูดว่าทีหลังเอาแฟนมาด้วย
หนูเสียใจที่ครั้งนี้หนูไม่ได้มีส่วนร่วมกับครอบครัวเขาอีกแล้ว เพราะแฟนไม่ได้ขอให้ไปแต่บ่นอยากให้ไปด้วยแต่การกระทำไม่อยากให้เราไป555 เสียใจอีกตรงที่จะทิ้งเราไว้กับเงิน2000 มันเหมือนไม่แฟร์เลยค่ะ ใจก็อยากเลิกให้เขาไปมีชวิตดีๆเจอคนๆใหม่ที่เขาพร้อมจะมั่นใจ อยากให้เขาสู้กว่านี้ในเมื่อเอาคนๆนึงเขามาในชีวิตแล้ว ไม่ใช่ให้หนูสู้กับครอบครัวตัวเองอยู่คนเดียว หนูเอาผู้ชายมาอยู่บ้านหนูก็สู้ทำยังไงก็ได้ไม่ให้แม่มาลำบากเพิ่มกับคนที่เราเอาเขามาอยู่ด้วย (พ่อไม่นับนะคะกินเหล้านอนอย่างเดียวรายนั้นสนใจแต่ตัวเองค่ะ) มาเล่าแค่นี้แหละค่ะ และดูเหมือว่าเหตุการณ์นี้จะทำให้แฟนเราต้องไปเรียนต่อให้พ่อเขา สงสารแฟนอยู่นะคะ ต้องมาเรียนสายที่คนเป็นพ่ออยากเรียนเอง น้อยใจจนอยากให้เขาไปมีชีวิตใหม่เลยค่ะ ขอบคุณที่อ่านนะคะ
ปัญหาความรักของวัยรุ่นอายุ20+
เรี่องมีอยู่ว่า แฟนที่คบมา2ปีคนนี้ เขามาอยู่บ้านของหนูได้เกือบปีแล้ว เขาแก่กว่าหนู2ปี เขาเป็นลูกหลานคนรวยนะคะบ้านก็อยู่ในเมือง แต่หนูนี่สิทั้งบ้านจน บ้านนอกทั้งมีพ่อที่มีปํญหาดูถูกคนในครอบครัวตัวเองตลอด แต่โชคดีที่มีแม่กับพี่ที่เอ็นดูเขา ตลอดเวลาที่แฟนอยู่ที่นี่ เขาก็อยู่จนเรียนจบ อยู่จนรอดทหาร เขาก็ทำงานของเขามาตลอดนะคะ ช่วยเหลือที่บ้านเท่าที่ตะช่วยได้บ้าง เขาเป็นเด็กที่โตมากับย่า พ่อแม่แยกทาง พ่อก็ปูทางอนาคตไว้ให้ พี่ชายเขาก็เอาแต่ใจชอบให้เขาคอยเอาใจตลอดไม่ค่อยพอใจที่น้องเขาได้ใช้ชีวิตอิสระกับเราหรือบางทีมักจะพูดแย่ๆใส่เขาโชว์คนอื่น จะฟ้องใครบอกใครเขาก็เอาแต่บอกว่า พี่เขาก็เป็นแบบนั้นแหละ เป็นอยู่แบบนี้เขาเลยชอบที่จะได้มาอยู่กับเรา(ครบได้1ปีกว่าครอบครัวย่าของเขามาหาพ่อแม่เราที่บ้าน+พี่ชายเขาก็ดีขึ้นแล้วไม่หวงน้อง) พอพักหลังเค้าไม่ได้กลับบ้านเลย(หนูขอให้เขากลับบ้านอยู่นะคะ แต่เค้าไม่ยอมกลับเอง) จะกลับก็ตอนไปทำงานแล้วพักกินข้าวเขาก็จะไปกินที่บ้าน แต่มีเหตุการณ์ที่ต้องทำให้เขาต้องกลับจริงๆ คุณย่าร่างกายไม่สู้ดีค่ะ อาการ50/50 ที่บ้านขอให้แฟนลาออกจากงาน ให้ไปดูแลย่าเป็นเพื่อนพี่ชาย
แล้วตรงไหนที่หนูน้อยใจ ก็ตรงที่ แฟนบอกว่าพี่น้องทั้งหมดจะรวมตัวพาย่าไปเที่ยวที่ลาว แต่แฟนไม่ได้พูดนะคะว่าจะเอาหนูไปด้วย พูดแค่ว่าอยากให้เธอไปด้วยอยู่นะแค่นี้ แล้วก็ขอให้หนูพาไปซื้อเสื้อผ้าใส่ไปเที่ยวที่ลาวด้วย ตอนเขาไปเขาจะทิ้งเงินไว้ให้2000กัลรถ จะไปเที่ยวกับเพื่อนก็ได้ เขาพูดแบบนี้ หนูน้อยใจค่ะ ที่ผ่านมาหนูดูแลเขาดีมาก ตื่นมาส่งเข้างานตีสาม ทำทุกอย่างที่เราพอจะทำให่เขาได้อะค่ะ ไม่มีตังไปทำงานแม่หนูก็แบ่งให้ แม่ได้ของอร่อยๆมาก็ชอบเอามาฝากแฟนหนูบ่อยๆ พี่ชายหนูเวลากลับมาบ้านก็เลี้ยงย่างหมูเรียกให้แฟนหนูมากินด้วยตลอด เวลาที่บ้านกินหมูกระทะหรืออะไรต่างๆที่เป็นดีๆแต่แฟนหนูเลิกกงานดึกที่บ้านก็จะกินกันช้าๆชิวรอแฟนหนูเลิกงาน หรือวันไหนย่าแฟนอยู่คนเดียวหนูก็ไปนอนเฝ้าท่านเป็นเพื่อนแฟน วันเกิดย่าเขาหนูก็ทำได้แค่ฝากของไปแต่เกรงใจท่านเลยไม่ได้ไปร่วมโต๊ะฉลอง วันสำคัญทางบ้านเขาหนูก็คอยไปช่วย พอถึงวันจริงหนูก็เลือกที่จะไม่ไปเพราะคำว่าเกรงใจกับแฟนไม่มั่นใจเวลาเอาหนูไปด้วยหนูเลยไม่ได้ไปสักงานเพราะแบบนี้นี่แหละค่ะ ครอบครัวเขาก็ถามหาทุกงานเลยด้วยซ้ำ หนูเสียใจค่ะกี่ครั้งแล้วก็ไม่รู้ที่แฟนไม่มั่นใจเวลาที่หนูอยู่ในพื่นที่ที่ของครอบครัวเขา จนหนูต้องปฏิเสธมาตลอด ไม่เป็นไรมาตลอด แฟนก็โกหกครอบครัวเขาตลอดว่าหนูติดธุระนั้นนี้มาไม่ได้ทั้งที่หนูเหงาเล่นกับหมาอยู่บ้าน ย่าเขาก็พูดทุกงานกี่งานก็พูดว่าทีหลังเอาแฟนมาด้วย
หนูเสียใจที่ครั้งนี้หนูไม่ได้มีส่วนร่วมกับครอบครัวเขาอีกแล้ว เพราะแฟนไม่ได้ขอให้ไปแต่บ่นอยากให้ไปด้วยแต่การกระทำไม่อยากให้เราไป555 เสียใจอีกตรงที่จะทิ้งเราไว้กับเงิน2000 มันเหมือนไม่แฟร์เลยค่ะ ใจก็อยากเลิกให้เขาไปมีชวิตดีๆเจอคนๆใหม่ที่เขาพร้อมจะมั่นใจ อยากให้เขาสู้กว่านี้ในเมื่อเอาคนๆนึงเขามาในชีวิตแล้ว ไม่ใช่ให้หนูสู้กับครอบครัวตัวเองอยู่คนเดียว หนูเอาผู้ชายมาอยู่บ้านหนูก็สู้ทำยังไงก็ได้ไม่ให้แม่มาลำบากเพิ่มกับคนที่เราเอาเขามาอยู่ด้วย (พ่อไม่นับนะคะกินเหล้านอนอย่างเดียวรายนั้นสนใจแต่ตัวเองค่ะ) มาเล่าแค่นี้แหละค่ะ และดูเหมือว่าเหตุการณ์นี้จะทำให้แฟนเราต้องไปเรียนต่อให้พ่อเขา สงสารแฟนอยู่นะคะ ต้องมาเรียนสายที่คนเป็นพ่ออยากเรียนเอง น้อยใจจนอยากให้เขาไปมีชีวิตใหม่เลยค่ะ ขอบคุณที่อ่านนะคะ