การที่เราโดนพ่อไล่ให้เราไปตายบ่อยๆ
เราควรรู้สึกยังไงหรอคะ เขาเห็นเรามีค่าบ้างไหม เริ่มเรื่องคือเราผ่าตัดขาใส่เหล็กไว้ 1 ปี แล้วทำงานไม่ได้ ทุกวันนี้ก็คืออยู่บ้าน วันนึงทะเลาะกันเพราะเขาชอบเสียงดังชอบตะคอกใส่อยากจะพูดจะด่ายังไงก็คือไม่สนใจว่าคนฟังจะรู้สึกยังไง เราเจ็บที่สุดตรงที่ว่าเราสบาย ไม่ได้ทำงาน เราก็แบบจุกอ่ะก็คนแบบนี้เดินขายังไม่เท่ากันเลย เหล็กก็ยังไม่ได้ผ่าออก จะไปทำงานที่ไหนได้ ก็เลยมีปากเสียงกัน เราผิดไหมที่เราเถียง แต่ความอดทนมันมีขีดจำกัดไหมอะ โดนซ้ำบ่อยๆมันก็เหลืออดที่จะมีปากเสียงกัน แล้วในเวลาที่ทะเลาะกันทีไร เขาก็ไล่ให้เราไปตายตลอด ถ้าเราตายจริงๆเขาคงจะมีความสุขใช่ไหมคะ
เขาไล่เราบ่อยๆจนตอนนี้ก็รู้สึกอยากสนองเขามากๆ
โดนพ่อไล่ให้ไปตาย
เราควรรู้สึกยังไงหรอคะ เขาเห็นเรามีค่าบ้างไหม เริ่มเรื่องคือเราผ่าตัดขาใส่เหล็กไว้ 1 ปี แล้วทำงานไม่ได้ ทุกวันนี้ก็คืออยู่บ้าน วันนึงทะเลาะกันเพราะเขาชอบเสียงดังชอบตะคอกใส่อยากจะพูดจะด่ายังไงก็คือไม่สนใจว่าคนฟังจะรู้สึกยังไง เราเจ็บที่สุดตรงที่ว่าเราสบาย ไม่ได้ทำงาน เราก็แบบจุกอ่ะก็คนแบบนี้เดินขายังไม่เท่ากันเลย เหล็กก็ยังไม่ได้ผ่าออก จะไปทำงานที่ไหนได้ ก็เลยมีปากเสียงกัน เราผิดไหมที่เราเถียง แต่ความอดทนมันมีขีดจำกัดไหมอะ โดนซ้ำบ่อยๆมันก็เหลืออดที่จะมีปากเสียงกัน แล้วในเวลาที่ทะเลาะกันทีไร เขาก็ไล่ให้เราไปตายตลอด ถ้าเราตายจริงๆเขาคงจะมีความสุขใช่ไหมคะ
เขาไล่เราบ่อยๆจนตอนนี้ก็รู้สึกอยากสนองเขามากๆ