จากมาไกล เเล้วพักอยู่คนเดียว มันก็จะเหงาๆ คิดถึงคนที่บ้าน เหนื่อยมาก็ร้องไห้กับตัวเองเเต่ก็ไม่ยอมถอยสู้ต่อไปครับ

อันนี้คือชอบหรือกั๊กหรืออะไรแค่อยากรู้ หรือแค่เหงาเรื่อยเปื่อย 1.       เค้าบอกเค้างานเยอะคุยกันวันละ 5 ประโยค ทุ่งครั้งจะบอกยุ่งไม่มีเวลา 2.     

มากรุงเทพบ่อยเรียน ก็รู้ค่ะ แค่มาระบายตอนดึก เราโตแล้ว ทุกครั้งที่มาเราก็ใจหายทุกที เราติดแม่มาก เดินทางมาทุกครั้งก็ร้องทุกครั้ง เราก็พยายามบอกตัวเองแล้วนั่นแหละว่า มาเดี๋ยวก็กลับสอบเส็จก็ได้กลับไป แ

เราใช้ชีวิตอยู่กับพี่ชายแต่ไม่ค่อยได้คุยกันเท่าไหร่ไม่ค่อยสนิทกันไม่รู้เหมือนกันเพราะอะไรเหมือนมันไม่มีเรื่องให้พูดคุยจนกลายเป็นความเหงาเหมือนเราใช้ชีวิตอยู่คนเดียวในโลกใบนี้เรามีความทุกข์อะไรเราไม่สา

​ทำอะไรก็ผิด จะปรึกษาใครก็ไม่มีใครที่จะเข้าใจเรา อยากจะร้องไห้ก็ร้องไม่ออก มันเจ็บสุดๆ เพื่อน คนที่รักจัก ญาติพี่น้อง แท่กระทั้งพ่อแม่ ก็ไม่เคยเชื่อผมหรือรับฟังอะไรเลย พยามจะทำอะไรก็ไม่เคยสำเร็จสักอย่

คือเราเป็น เฟรชชี่ปี1 ย้ายเข้าหอ ตอนแรกๆก็คิดว่า ได้อยู่หอคงสนุก อิสระ แต่!!! ก่อนเข้าหอ2-3 วัน เราก็ไม่อยากเข้าหอ พอมาอยู่หอ ก็เหงา คิดถึงที่บ้าน คิดถึงทุกอย่างทั้งครอบครัว แมว เพื่อน ทุกอย่างเลย ตอน

ฉันมีแฟนที่คบกันจะ 1 ปี วันที่ 18 ธันวาคมนี้คือวันครบรอบของเรา แต่กลับมีปัญหามากมายเข้ามา ฉันรู้ว่าแฟนฉันก็ไม่ได้ดีอะไรขนาดนั้น เขาก็จะมีคดีติดตัวอยู่บ้าง ทุกคนย้อมมีวีรกรรมที่ไม่เหมือนกัน เรารักกันด

เราเป็นคนนึ่งที่ก่อนหน้านี้ที่บ้านอยากให้เรียนสายวิทย์สุขภาพเพราะความมั่นคงเเละเพราะที่บ้านเรียนเเล้วได้ดีกันหมด เเต่เราไม่ชอบเราอยากเรียนวิศวะ ทั้งที่เราไม่เก่งคำนวณเเละไม่คยตั้งใจเรียนวิชาพวกนี้เเค่

📍สวัสดีครับพี่ๆเพื่อนๆน้อง ผมอยากมาแชร์เรื่องของผมอยากให้ช่วยแก้ปัญหาผมนิดนึง ผมอายุ 30 ปีบริบูรณ์ ใช้ชีวิตปกติ เงินทองฐานะ พอปานกลาง เคยมีครอบครัวแล้วลูกชาย 1 คนทีนี้มีปัญหากับครองครัวเลยต้องแยกกับแ