คำว่า สยาม ที่มาเป็นยังไงกันแน่ครับ

... อ้างอิงจากข้อสันนิษฐานของ "จิตร ภูมิศักดิ์" นักประวัติศาสตร์และนักปฏิวัติทางความคิดที่มีชีวิตอยู่ในช่วงต้นคริสต์ศตวรรษที่ 20 ระบุว่า "สยาม" มีรากศัพท์มาจากคำว่า "ซัม", "ซำ" หรือ "สาม" ที่เป็นคำพื้นเมืองในบริเวณทางตอนเหนือของประเทศเมียนมาร์ปัจจุบันตั้งแต่พื้นที่ลุ่มแม่น้ำสาละวินถึงแม่น้ำโขง และคำดังกล่าวยังสามารถพบได้ในกลุ่มภาษาต่างๆ เช่น ไท, โลโล, ภาษาละว้า และจิ่งเผาะหรือกะชีน(คะฉิ่น) เป็นต้น โดยเฉพาะละว้าที่เป็นภาษาของชนพื้นเมืองดั้งเดิมในบริเวณรัฐฉาน "ซัม" มีความหมายว่า "พื้นที่ที่มีน้ำซึมน้ำซับ" เหมาะแก่การปลูกข้าวและตั้งถิ่นฐาน

อย่างไรก็ตามในช่วงยุคกลางของยุโรปจนถึงช่วงเวลาก่อนที่จะถูกประกาศใช้เป็นชื่อประเทศของกรุงรัตนโกสินทร์ในปี ค.ศ. 1856 คำว่า "สยาม" เคยเป็นชื่อดินแดนหรือกลุ่มคนแบบไม่เจาะจงชาติพันธุ์ที่มักสื่อสารกันด้วยภาษาไทย ในบริเวณลุ่มน้ำเจ้าพระยาและลุ่มน้ำโขงตอนบนที่คนต่างถิ่นใช้เรียกด้วยสำเนียงที่ต่างกันออกไป ภายหลังขอบเขตความหมายแคบลงเหลือเฉพาะลุ่มน้ำเจ้าพระยา(แต่บางครั้งก็ต่อเนื่องไปถึงนครศรีธรรมราช) และไม่ใช่แค่เฉพาะชาวจีนเท่านั้นแต่ยังมีเพื่อนบ้านอย่างชาวพม่า, มอญ, เขมร, มลายู เป็นต้น ที่ใช้คำนี้ด้วย ขณะที่คำว่า "Siam" อาจมีรากมาจาก "Sciam" ในภาษาโปรตุเกสซึ่งเป็นชาวยุโรปชาติแรกที่เข้ามาติดต่อกับกรุงศรีอยุธยา โดยอาจเกิดจากความพยายามเลียนเสียงคำว่า "သေမ်" (Syem) ที่ชาวมอญโบราณในคาบสมุทรมลายูใช้เรียกตนเองอีกทีหนึ่งครับ ...

อ้างอิง:
https://www.matichonweekly.com/column/article_82031
https://en.wikipedia.org/wiki/Thailand#Etymology