แชร์ประสบการณ์ที่จมอยู่กับความสัมพันธ์แบบ TOXIC

สวัสดีครับ 
กระทู้นี้จริงๆ ไม่ได้ต้องการจะให้ยาวมาก เป็นกระทู้เชิงระบายให้ฟัง
กับผมเป็นชายคนนึงอายุใกล้เลข 3 
ต้องเกริ่นไปก่อนหน้าก่อนการคบกับแฟนคนปัจจุบัน แฟนคนก่อนๆของผม 
ล้วนแต่ทำให้ผมเจอกันสถานการณ์ "แอบคุย" "คบซ้อน" ทั้งสิ้น 
ในช่วง 10 ปีที่ผ่านมา ผมเจอการแอบคุยกับคนอื่น หรือ การโดนหักหลังจากแฟนคนเก่าๆผมทั้งหมด
ซึ่งผมเองก็ไม่อยากให้ทุกๆคนที่อ่านตรงนี้ ไปโทษหรือตัดสินอะไรในตัวพวกเธอเหล่านั้น
เพราะมันอาจจะเป็นที่ผมเองไม่ได้ดีมากพอ เลยต้องจบแบบนั้นทุกครั้งไป
แต่สิ่งที่ส่งผลตามมา คือมันทำให้ผมเป็นคน "กลัว" "ระแวง" การถูกนอกใจเป็นอย่างมาก
จนผมได้มาเจอกับแฟนคนปัจจุบันของผมเมื่อ 2 ปีก่อน
เราเริ่มต้นสถานะจากการเป็นเพื่อนของเพื่อนที่มีโอกาสได้เจอกนั
ผมได้ฟังเรื่องเล่าของเธอจากเพื่อน จากเธอ
ทำให้รู้สึกได้เลยว่าเธอเป็นคนที่น่าสนใจมากๆ คนนึง
.
.
ผมใช้เวลาจีบเธออยู่พักนึง จนความสัมพันธ์เราดูเหมือนจะไปได้ดี
แต่สิ่งนึงที่เริ่มต้นทำให้เกิดความระแวงคือ หลังจากที่เราตกลงคบกันไปแล้ว
เธอไม่อนุญาตให้ผมเปิดตัวเธอ หรือเธอเองก็ไม่เปิดตัวผมในพื้นที่ส่วนตัวของเธอ 
ว่าเราคือแฟนกัน ซึ่งในช่วงแรกผมรับได้นะ ผมเข้าใจดีเลย 
เธอตกลงกับผมไว้ว่า "จะบอกแค่เพื่อนๆ ของเธอเท่านั้น"
ซึ่งตอนนั้นผมก็ยินดี เพราะเธอเองก็ดูเล่าอะไรให้ฟังเยอะ
ไปไหนมาไหนก็บอก จะทำอะไรก็บอก หายไปนานๆ กลับมาก็จะบอกว่าไปทำไรมา
หรือแม้กระทั่งการให้ไอดีและรหัสผ่านเฟสบุ๊คของเธอกับผม
และไม่เรียกร้องของผมไป โดยให้เหตุผลว่าเชื่อใจผม(ผมไม่ได้ขอ แต่เธอให้ไว้เข้ากับคอมผมเองเลย)
.
ในช่วงแรกของการคบกัน เรามาๆ ไปๆ ไม่ได้อาศัยอยู่ร่วมกัน
ซึ่งปัญหาก็คือว่า มันมีแชทหลายอย่าง หรืออะไรหลายอย่างที่ดูมีพิรุธ
หรือมีการลบแชทเกิดขึ้นบ่อยครั้ง (ประวัติแชทหาย) 
คือผมเองก็ไม่ได้ส่องอะไรบ่อยขนาดนั้น ยอมรับว่ามีบ้าง 
.
จนผมได้รับรู้แชทอะไรหลายอย่างที่ตัวผมไม่โอเค
ถ้าจะให้พูดกันตรงๆ คือ มีการหยอกล้อกันระหว่างชายหนุ่มอีกคน(หรือ2คน)
โดยที่มีการพูดพาดพิงถึงผม ว่าผมเป็นแค่ "เพื่อน"
.
ความไม่สบายใจข้อแรกได้เริ่มขึ้น
1. เพื่อน ในมุมมองของคนอื่น ผมถูกนำเสนอแบบนั้น 
มีบางครั้งที่ผมรับรู้ว่า เขาบอกกับเพื่อนคนอื่นๆของเขา 
ว่าผมกับเขาเป็นแค่เพื่อนกัน หรือ ผมเป็นแค่เกย์ที่เขาสนิทด้วย
.
ปัญหาคือไม่ได้จบแค่ตรงนั้น ผมเริ่มจับได้ถึงหลายๆอย่างที่เขาได้ "โกหก" ไว้ 
หลักฐานชัดเจนมาก แต่สิ่งที่เธอทำคือ "ปฏิเสธ" และไม่อธิบายอะไรเพิ่มเติม
ยกตัวอย่างเช่น การโกหกว่าไปทำธุระ แต่ไปอีกที่นึง ไปเจออีกคนนึง ทำนองนี้
พร้อมทั้งบอกว่าผมเองนั่นหละ ที่ไม่เชื่อใจ
จนเกิดมีการทะเลาะกันบ่อยครั้งขึ้น (เถียงเฉยๆนะครับ ไม่มีลงมือ)
.
2.พอเริ่มเห็นว่ามีการโกหก "ความไว้ใจ" เลยยิ่งหายไป
กลายเป็นผมระแวงทุกการกระทำของเขา เขาโกหกแม้กระทั่งเรื่องเล็กๆ ยันเรื่องใหญ่
ตอนแรกผมคิดว่าปัญหาชีวิตคู่ สามารถแก้ได้ด้วยการย้ายมาอยู่ด้วยกัน
ผมเลยเสนอให้เธอมาอยุ่ร่วมกันที่บ้านผม 
ปัญหาก็คือว่า มันยิ่งแย่ลงครับ
ดีแค่ช่วงแรกๆ แต่ช่วงหลัง ไม่ว่าอะไรก็ทะเลาะกันไปหมด
แต่ที่สำคัญที่ผมรับไม่ได้มากๆ "คือการโกหกไปเที่ยว แล้วไม่กลับบ้าน"
ค้างที่ไหน ค้างกับใคร กลับยังไง ไปยังไง คำพูดดูไม่น่าเชื่อถือเลย
และ ไม่ใช่ครั้งเดียว
.
3. การใส่ใจในคำพูดหรือการกระทำ
สิ่งที่เจอมา ตั้งแต่ช่วงแรกของความสัมพันธ์ 
เขาไม่ได้สนใจเลยว่าสิ่งที่เขาพูด จะกระทบจิตใจผมอย่างไร
ยอมรับว่าตัวผมเองก็ไม่ได้ดีอะไร อาจจะมีพูดอะไรรุนแรงไปบ้าง(ตอนทะเลาะ)
แต่เขา มักจะทำอะไรขวานผ่าซาก โดยที่ไม่ได้คิดเลยว่า ผมจะฟังแล้วรู้สึกยังไง
เช่น การพูดถึงแฟนเก่า คนรักเก่า ความประทับใจในคนคุยคนอื่นๆของเขาในอดีต (ที่ปัจจุบันบอกว่าเป็นเพื่อน)
.
4.ทำอะไรก็ผิดไปซะหมด
จับอะไร หยิบอะไร ทำอะไร ก็เป็นคนผิด 
เรื่องเล็กๆน้อยๆ ทำให้ผิดหวัง ก็ด่าเป็นฟืนเป็นไฟ 
ยิ่งหลังๆ แสดงออกถึงการเบื่อกันอย่างชัดเจน
ผมเองก็ยิ่งไม่สบายใจ
.
5.เล่าเรื่องความสัมพันธ์ให้คนอื่นฟัง ผมกลายเป็น "ตัวร้าย" ในสายตาเพื่อนๆเขา
ผมเองก็เคยเอาเรื่องเขามาปรึกษาเพื่อนนะ 
จนเขามาเห็นแล้วไม่โอเค ผมเลยเลิกทำ
อาจจะมีบ้างเวลาโทรคุย หรือนั่งดื่มเหล้า ปรึกษาอ้อมๆ ไม่ลงรายละเอียด 
แต่ผมยอมรับเลยว่า ผมเล่าตามสิ่งที่เกิดขึ้นทั้งหมด
แต่สิ่งที่ผมเจอ หรือ รับรู้จากเพื่อนของเขาเองก็คือ
"เรื่องที่เขาเล่า มันไม่ตรงกับที่ผมเจอมา" เขากลายเป็นคนน่าสงสารในความสัมพันธ์นี้
กลายเป็นคนที่ยอม และทนทุกเพราะคำพูดผม กลายเป็นคนที่ยอมเปลี่ยนตัวเอง
ทั้งๆที่จริงๆแล้ว.. เขาไม่เปลี่ยนอะไรเลย
สิ่งที่ผมเคยขอ เคยหวัง
เขาทำให้ผมน้อยมาก สิ่งที่ผมต้องการที่สุดคือการแสดงความบริสุทธิ์ใจ 
เขาไม่ได้ให้ตรงนั้นเลย 
เช่น เอาเพื่อนเขาที่เขาบอกว่าผมเป็นเกย์ มานั่งคุยกันเลยได้มั้ย ว่ามันไม่ได้จีบ = ไม่ทำ
หรือ การพิสูจน์ความบริสุทธิ์ใจกับคนคุยอื่นๆ ว่าเราคบกัน ก็ทำไม่ได้
หรือแม้กระทั่งการโกหกเรื่องอื่นๆ 
.
.
สิ่งที่เกิดขึ้นทำให้ผมเครียด และจมดิ่งกับความรู้สึกมาก
หรือจริงๆ ผมเป็นคนผิดเองตั้งแต่ต้น
หรือผมคาดหวังมากไป
หรือผมทำอะไรผิดตั้งแต่แรก
ผมรักเขานะ รักมากๆ 
เคยรักมากกว่านี้มากๆ เช่นกัน
แต่ผมเหนื่อยกับการเป็นคนผิดกับทุกเรื่องที่เกิดขึ้น
เหนื่อยกับการได้เป็นแค่เพื่อนในสายตาบางคน
เหนื่อยที่ความสำคัญไม่เท่าเพื่อนเขา
เหนื่อยที่เขาไม่กลับบ้านทั้งที่ควรจะกลับ
เหนื่อยทุกครั้งที่เขาหายไป
เคยถามเขานะ
เขาบอกเขารักผมนะ แต่ทำไมเขาแสดงออกมาเป็นแบบนี้
หรือผมคาดหวังมากไปจริงๆ
หรือแบบนี้มันคือปกติ

ปัจจุบันนี้ ณ ตอนนี้
พยายาม Move on ออกมาให้ได้อยู่
ผมอาจจะเป็นคนผิดเองจริงๆก็ได้ 

แค่อยากมาแชร์ให้เข้าใจว่า มันทรมาณมากเลยนะครับ
ความรู้สึกที่เป็นคนผิดในทุกเรื่องของคนที่เรารัก
เป็นรอยยิ้มให้คนที่เรารักมากไม่ได้แล้ว
เป็นที่รองรับอารมณ์ ความเหนื่อยจากงาน 
เป็นที่ที่ๆ เขาไม่แคร์ความรู้สึก 
หลังๆมาผมสัมผัสความรักจากเขาไม่ได้เลย
แต่ก็ยังต้องอยู่ เพราะทุกครั้งที่จะมูฟออก เขาก็จะอ้างว่า
อุตส่าย้ายมาด้วยกัน อุตส่ามาตั้งขนาดนี้ ทำไมไม่ปรับ (แต่เขาเองก็ไม่ปรับ)

หลังๆมาเหมือนเป็นแค่คนใช้ชีวิตด้วยกัน แต่ไม่ได้รักกันแล้ว