สวัสดีค่ะ วันนี้อยากมาปรึกษาหนุ่มๆสาวๆเรื่องปัญหาความรักหน่อยค่ะ ถ้าแท็กผิดห้องต้องขออภัยด้วยนะคะ พึ่งเขียนกระทู้ครั้งแรกค่ะ 🙏🏻
ย้อนไปเมื่อ 3-4 ปีก่อน มีผู้ชายคนนึงตอบกลับ story facebook เรามา ทั้งๆที่เราไม่ได้เป็นเพื่อน/ติดตามกัน เราสองคนเหมือนกันมาก ชอบทานอาหารเหมือนกัน ฟังเพลงเหมือนกัน แนวคิดเหมือนกัน และนิสัยเหมือนกัน เราคุยกันทุกวัน ทุกเวลา อยู่ในสถานะเพื่อน เขาโพสต์รูปเราใน fb / ig เขียนชื่อเราไว้ คอยเล่าชีวิตประจำวันให้กันฟังตลอดเลยค่ะ พอเวลาผ่านไปสักพักเขาเริ่มไปติดเพื่อนกลุ่มนึง หลงผิด และอารมณ์ไม่แน่นอน เราขอให้เขาเลิกคบเพื่อนกลุ่มนี้ด้วยความเป็นห่วง ครอบครัวเขาก็เหมือนกัน แต่เขาพูดจาใส่เราค่อนข้างรุนแรง ไม่ดี และหาว่าเราเข้าไปก้าวก่ายชีวิตเขา ช่วงนั้นเราเสียใจมาก กลายเป็นคนติดเที่ยวกลางคืน ตั้งแต่ 5 โมงเย็นถึง 6 โมงเช้า เป็นแบบนี้เป็นเดือนเลย และเราก็ตัดสินใจมีแฟน (ผู้ชายอื่นที่ไม่ใช่เขา) *เรากับเขาไม่เคยมีอะไรกันนะคะ ไม่เคยคบกันเชิงชู้สาว/แฟน และเราไม่ได้แอบมีคนอื่นลับหลังเขา* หลังจากนั้นเขาก็เงียบหายไป อยู่ในฐานะเพื่อนเหมือนคนปกติ เราย้ายไปเรียนต่างประเทศ 2 ปี ติดต่อเขาบ้างนานๆที ถามไถ่ชีวิตโดยรวม เขาเลิกคบเพื่อนกลุ่มนั้น มีสาวๆมาติดเพียบเลยค่ะ เราเลิกกับแฟน และมีหนุ่มๆเข้ามาตลอดเหมือนกัน แต่เราสองคนไม่เคยเปิดตัวใครเลย ส่วนมากจะมาแล้วก็ไป เรื่อยๆกับชีวิต ปีนี้เรากลับมาเมืองไทย มาเจอเขาในรอบ 3-4 ปี เราสองคนโตขึ้นเยอะเลย ตัวเขามีงานทำ ส่วนเราก็ใกล้จะจบปริญญาแล้ว เราเห็นว่าเขายังคงเก็บรูปและชื่อของเราไว้ ทั้งใน facebook / ig ตลอดหลายปีที่ผ่านมานี้ ถึงเราจะไม่ค่อยได้ติดต่อกัน เขาก็ไม่เคยเอาใครมาแทนที่เราเลย ตัวเราก็ไม่มีใครแทนที่เขาได้ เราเลยตัดสินใจลองมาคบกันดู แบบจริงจังค่ะ เรื่องมันเริ่มจากตรงนี้แหละค่ะ เราสองคนชอบดื่ม เที่ยวป่า ขึ้นดอย ตะลุยทริปกัน แต่ทุกครั้งที่เมา เขาจะพาลหาเรื่องเรา คิดว่าเราอยากจะเจอคนที่ดีกว่านี้ คิดว่าเรามีคนชอบเยอะแยะมากมาย คนที่ดีกว่าเขา หรืออยู่ใกล้ชิดกับเรามากกว่าเขา (ลืมบอกว่าแฟนเราทำงานต่างจังหวัดค่ะ เขาจะขับรถมาหาเราเดือนละ 1 ครั้งและไปออกทริปด้วยกัน) เราพยายามใจเย็น และอธิบายให้เขาฟังว่าเราไม่มีใคร เราเปลี่ยนตัวเองให้เขาทุกอย่าง และจริงจังกับเขาจริงๆ บางครั้งเขาก็บอกเราว่าไม่มีผู้หญิงคนไหนดีและทนเขาได้เท่าเราแล้ว ไม่งั้นเขาคงไม่รอเรามานานขนาดนี้ บางครั้งเขาก็พูดประชดเราว่าถ้าเป็นผู้หญิงคนอื่นเขาคงไม่ต้องคิดมาก ผู้หญิงคนอื่นคงปรนเปรอความสุขให้เขาได้ดีกว่านี้ ซึ่งมันบั่นทอนจิตใจเรามากๆเลยค่ะ เราไม่เคยพูดถึงอดีตแม้แต่ครั้งเดียว และไม่เคยเอาใครมาเปรียบเทียบกับเขาเลย เราเป็นผู้หญิงห้าว แมนๆคุยกัน เคลียร์แล้วจบ แต่เขาไม่จบ นิสัยผู้หญิงงี่เง่าดันไปตกที่เขาแทน ปกติเราไม่ได้ออกบ้านนะคะ ทำอาหารกินที่บ้าน ดื่มที่บ้าน ไม่เที่ยว ไม่ไปไหน เขารับรู้ทุกอย่างแต่ยังไม่เลิกพาลหาเรื่องเรา เมื่อไหร่ที่เราบอกว่าเรารู้สึกแย่ เขาจะบอกเราว่าอย่าเอาเรื่องเก่าๆมาพูด ทั้งๆที่มันพึ่งจะเกิดขึ้นเมื่อคืน และเรายังไม่ได้เคลียร์กันเลย เราใจเย็นกับเขา ให้พื้นที่ส่วนตัวเขา รับมือและเข้าใจกับอารมณ์ของเขา จนเรารู้สึกว่าเราแบกไว้ไม่ไหว หลังๆมาเราเริ่มปิดสวิตซ์ความรู้สึกตัวเอง บอกตัวเองช่างมันเถอะ เดี๋ยวก็ผ่านไป เรารักเขามาก แต่เราเริ่มกลับมาสร้างกำแพงต่อตัวเอง แบบนี้เราเห็นแก่ตัวเกินไปไหมคะ ไม่ว่าจะพยายามแค่ไหน เราก็อดสงสัยไม่ได้ว่าเขาอยู่เพราะตั้งใจหรือเสียดายเวลาที่รอ ทุกอย่างที่เราตั้งใจทำให้ ความหวังดี ความซื่อสัตย์ ความเชื่อใจ มันเหมือนไม่มีค่าเลยค่ะ