ไม่รู้จะทำยังงัยดี

เรื่องมีอยู่ว่า ครอบครัวผมมีพี่น้อง2 คนคือผมกับพี่ชาย วันนึงลูกของน้าเกิดไปท้องกับผู้ชายตอนเรียนซึ่งยังไปจบ ทำให้คลอดลูกออกมาเป็นผู้หญิง ภาระจึงตกมาอยู่กับน้าและแม่ของผม และส่วนใหญ่จะเป็นแม่ของผมที่เลี้ยงดู แม่ผมก็ได้ส่งเสียให้เรียน  เลี้ยงดูเปรียบสเหมือนลูกอีกคนไปแล้วและผมกับพี่ชายก็รักน้องคนนี้มากจนคิดว่าเป็นน้องผมจริงๆ ก็คิดในใจว่าจะพยายามให้ความรัก และพยายามทำสิ่งที่ดีที่สุดให้เพื่อไม่ให้เค้ารู้สึกว่าขาดความอบอุ่น จนจบ ป6 น้องก็ได้ย้ายไปอยู่กับน้าซึ่งเป็นยายของน้องสาว 
ต่อมา พ่อและแม่ของน้องก็แยกทางกัน และต่างคนต่างมีลูกใหม่ ปล่อยให้ลูกอยู่กับยาย ซึ่งตอนนี้ผมเรียนจบ แต่งงานมีครอบครัวแล้ว ทำธุระกิจส่วนตัวเล็กๆ จึงคุยกับแฟนผมว่าอยากรับน้องสาวมาเลี้ยงดูส่งเสียให้เรียน จนกว่าเค้าจะไม่อยากเรียน เพราะที่ที่น้องอยู่เรียกได้ว่าเป็นชุมชนแออัด คนติดยา คนขี้เมาเยอะมากคงนึกภาพออก เลยตัดสินใจย้ายน้องมาตอนอยู่ ม.2เทอม 2  ปัญหาเกิดตรงนี้ครับ😞😞😞
คือตอนที่น้องยังอยู่กับยาย ผมว่างก็จะไปรับน้องพาไปเที่ยวกินโน่นกินนี่ น้องก็ดูจะว่านอนสอนง่าย  แต่พอได้มาอยู่ด้วยกันจริงจัง กลับออกอาการ บอกยาก เช่นบอกให้ทำงานบ้านช่วยก็ไม่ค่อยจะอยากทำ ให้ทำอะไรก็อืดอาด ต้องบอกซ้ำๆกว่าจะลุกไปทำ ให้ช่วยงานบ้านก็ต้องบอกย้ำๆซ้ำๆทุกวันถึงจะทำ ติดมือถือติดเพื่อน

งานที่มอบหมายให้ทำก็ไม่ละเอียดทำแค่ให้เสร็จๆไป แฟนผมก็จะบ่นและเตือนบ่อยๆจนขึ้นเสียงเพราะบอกแล้วไม่ทำ 

ก็มักจะแสดงสีหน้าไม่พอใจใส่ และไปคุยกับเพื่อนว่าผมกับแฟนไม่เข้าใจบอกว่าผมเข้าข้างแฟน ไม่เห็นเค้าเป็นน้อง ตอนนี้อยู่ด้วยกันมา 1ปีกับอีก 5-6 เดือน พฤษติกรมมไม่เปลี่ยน จนตอนนี้เรากับแฟนเริ่มจะทนไม่ไหวแล้ว เราพยายามพูดให้คิดเอง พยามไม่บอก กลับกรายเป็นไม่ทำ 

เวลาเราพาไปกินไปเที่ยวเค้าจะไม่เคยโพสหรือบอกให้ใครรู้ว่าเราพาไป  ยังแถมไปพูดกับเพื่อนว่าเราไม่เข้าใจเอาแต่ด่าว่า ทุกข์ใจทรมานใจ จนตอนนี้กำลังจะหมดความอดทนเเล้ว  ตอนนี้เหนื่อยกับการที่จะ 
ต้องคอยบอกให้ทำ 

ท่านใดเคยแก้ปัญหาแบบนี้ไหมครับ หรือมีวิธีดัดนิสัยยังงัย ตอนนี้ทุกข?ใจพอสมควร ถ้าเค้าไม่ปรับปรุงตัวก็จะให้เค้าย้ายไปอยู่กับกับน้าผมเหมือนเดิม