คือเราเลิกกับแฟนเก่าได้ประมาณ3-4เดือนค่ะ บอกเลยว่า คนแรก ครั้งแรกจริงๆที่เสียใจได้มากขนาดนี้ เจ็บมาก โครตทรมานเลยเลิกกันเดือนแรกเรายังคุยกันปกติค่ะ คุยกันดี แต่เลิกกันแล้ว พอซักเริ่มเดือนที่2-3ก็ยังคุยกันนะคะ แต่เขาก็ถอยห่างมากขึ้น พอเริ่มมาช่วงเกือบจะเดือนที่4 ประเดือนครึ่งได้ ก็เหมือนจะกลับมาดีกันค่ะ (แค่เหมือน🥹)  เหมือนเรากลับมาคบกัน ทำทุกอย่างเหมือนแฟนเลย แต่เขาก็ยังให้เป็นได้แค่สถานะพิเศษ ที่ไม่ใช่เพื่อน แต่ก็ยังไม่เรียกว่าแฟน ตลอด4เดือนที่ผ่านมา เราแทบไม่เจอกันเลยค่ะ แต่พอมาช่วงนี้ เราได้มาเจอกัน เช่นที่รร. คสพก็เหมือนจะกลับมาแย่อีกช่วงเปิดเรียนแรกๆ จากคสพ.พิเศษ ก็ลดมาเป้นแฟนเก่าอีกครั้ง  พอมาช่วงนี้อีกตอนนี้ เราก็ยังเป็นแค่แฟนเก่ากันอยู่  แต่เราไปไหนมาไหนด้วยกันตลอด  เขามีแอบชอบคนอื่นบ้าง แต่เราก็ยังรักและชอบ รอแค่เขาคนเดียว เราไปหากันที่บ้านทุกอาทิต เลิกเรียนเราก็จะอยู่ด้วยกันทุกวัน แต่ก็ไม่ใช่แฟนกัน เวลาอยู่ต่อหน้าคนอื่นเราก็ทำตัวเหมือนเพื่อนปกติเลย แต่พออยู่ด้วยกันสองคนเราก็ทำตัวคล้ายแฟน แต่ทุกครั้งที่เห็นเขาชอบหรืออยู่กังคนอื่นเรายังเสียใจนะคะ เรายังร้องไห้ทุกวันอยู่เลย เรายังเพ้อ รอให้เขากลับมาอยู่เลย ทุกวันนี้เราไม่มีความสุขเลยค่ะ ความสุขเดียวของเราคือเวลาที่ได้อยู่กับเขาสองคนเท่านั้น  เรายังดูแลเขาทุกวันเหมือนตอนคบกันเลย ต้องการอะไรเราก็จะหาให้ ถือกระเป๋า ให้ทุกวัน อยากกินอะไรก็พาไปกิน อยากไปไหนก็พาไปได้ทุกที่


ปล.หลายๆคนคงคิดนะคะ ทำไมไม่มูฟออน ไม่แฟร์เลย เขาชอบคนอื่นได้ แต่เรากลับจมอยู่ที่เดิม   เราอาจจะจมมากพอสมควรเลยจริงๆแหละ คนอื่นอาจจะอยากมูฟออน อยากลืม แต่เรากลับ อยากอยู่กับเขา อยากดูแลเขามากเลย ถึงบางเวลาที่ตรงนั้นไมาใช่เรา เราก็ยังเจ็บ แต่ก็มีความสุขทุกครั้งเลยที่ได้ดูแลเขาอยู่ตลอด หันมาเมื่อไหร่ก็เจอ เรามีความสุขมากๆที่ได้ดูแลเขาแบบนี้ เราไม่เคยเหนื่อยเลยที่จะทำใหัเขาทุกอย่างแบบนี้