ไม่แปลกใจเลยทำไมญี่ปุ่น ถึง "พุ่งรับบอล" กันแบบไม่แขยงพื้นเลย เขาให้ความสำคัญเรื่องพื้นสนามตั้งแต่ระดับโรงเรียนเลย

ด้วยความสงสัยของเราเลยลองหาข้อมูล ไปถึงระดับโรงเรียนเลย โรงเรียนญีปุ่นจะมีมาตรฐานเดียวกันทั่วทั้งประเทศ พื้นสนามในโรงยิม ของโรงเรียนเป็นแบบไวนิล หรือพื้น PVC แผ่นยางที่ทาเคลือบผิวด้วยโพรียูรีเทนเรซิน 

ข้อดีของการใช้พื้นยางคือ ซัพพอร์ตร่างกายตอนกระแทกพื้น ช่วยกระจายน้ำหนักได้ดีเวลากระโดด พื้นมีความยืดหยุ่นเวลาล้มเวลาไถลไปกับพื้นนักกีฬาก็ไม่ต้องกังวลมากว่าจะเจ็บตัว เพราะพื้นออกแบบมาเพื่อรองรับและซัพพอร์ตร่างกายอยู่แล้วเรียกว่าปลอดภัยในระดับนึงเลย

ต่างจากพื้นปูนในยิมทั่วไปของโรงเรียนบ้านเราหรือที่อื่นๆ มวลของพื้นปูนนั้นแน่นแข็งเวลาล้มหรือไถลไปกับพื้นแน่นอนว่าร่างกายมีแผลมีช้ำในอย่างแน่นอน
แล้วเราเป็นเด็กอ่ะ เด็กประถม มัธยม เวลาเจอเหตุการณ์แบบนี้แล้วทำให้แขยงพื้นไปเลยความมั่นใจก็หายไปแล้วจะเกิดความกังวล ความเต็มที่ในการเล่นก็มีโอกาสที่จะลดลง

การใช้พื้นยางเป็นมาตรฐานแรกที่ต้องทำให้ทุกโรงเรียนในญี่ปุ่น เพื่อรองรับการออกกำลังกายในร่มในทุกชนิดกีฬา  เป็นนโยบายด้านความปลอดภัย ระดับกระทรวงเลยค่ะ หน่วยงานที่ดู คือฝ่ายวางแผนสิ่งอำนวยความสะดวก ฝ่ายวางแผนสถานศึกษาและป้องกันภัยพิบัติ ของกระทรวงศึกษาธิการ วัฒนธรรม กีฬา วิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี  

ทุกๆปีจะมีการรายงานตัวเลขการเกิดอุบัติเหตุในโรงเรียนจากพื้นที่มีการชำรุดตามการใช้งานทุกปีก็จะเร่งแก้ไขโดยด่วน เพราะเขาใส่ใจด้านความปลอดภัยของเด็กๆในการออกกำลังกาย เพื่อให้เด็กๆได้แสดงออกได้อย่างเต็มที่แบบไร้กังวล 
***ภาพประกอบจากในเน็ตค่ะ