หมดไฟกับการเรียน..!!!!

ตอนนี้อยู่ ม.4 ค่ะ สาย ศิลป์-ภาษาอังกฤษ ที่เลือก เพราะว่าอยากพูดอังกฤษได้ ตอนเเรกลังเลระหว่าง วิทย์-คณิต กับ ศิลป์-ภาษา เเต่เพราะความไม่ชอบคณิตศาสตร์+เรียนไม่เก่งด้วย เเต่ใช่ว่าอังกฤษจะเรียนเก่ง ใช่ความที่ว่าเราชอบ เรียนไปมันคงจะไม่เครียด เลยมาจบที่ ศิลป์อังกฤษ เเต่ตอนนี้ ทั้งสังคมในโรงเรียน เพื่อนใหม่ หลักสูตร การสอน ไหนจะการบ้านอีก มันเฟลไปหมดเลยค่ะ ที่บ้านไม่กดดันเลย เเต่เราดันมากดดันตัวเอง ยิ่งเรียนไปยิ่งกดดันตัวเอง เหมือนเเบบว่า เรียนไปพอจบขึ้นมหาลัยจะเรียนไรต่อ ไม่รู้อยากเป็นอะไร พอรู้ว่าอยากเป็นอะไร  ปัจจัยหลายๆอย่างดันไม่เอื้ออำนวย(เงินนั้นเเหละค่ะ) เครียดอยู่ทุกวัน+เหนื่อยด้วย เเล้วยิ่งเห็นพี่ๆเด็ก65 บางคนยังไม่มีที่เรียน เเล้วมานึกถึงตัวเอง เเล้วมันกะเครียดมากๆ เคยคิดอยากลาออกมาจริงจังกับความฝัน เเต่ก็นึกถึงคนที่ส่งเราเรียน เขาจะเข้าใจเหมือนเรามั้ย 

ปล.1 ถ้าให้คิดว่ามหาลัยอยากเรียนอะไร มีในใจ อยู่2คณะ คือ ดุริยางคศิลป์ กับ นิเทศศาสตร์ ( คือๆ อยากเป็นนักร้อง นักเเสดงคับ😆😅 ) 
#เเต่ก็นั้นเเหละค่ะ ทุกอย่างต้องมาพร้อมกับเงิน 
#เงินมันหมุนเวียนชีวิต 

จากทั้งหมดที่ว่ามา ควรทำไงต่อไปดีค่ะ ในความคิดของทุกๆคนเลย อยากลองเเลกเปลี่ยนความคิดดูคับบ☺️