สวัสดีค่ะ เราขอแนะนำตัวเองก่อนนะคะ เราชื่อ S ตอนนี้ท้องได้ 4 เดือน ที่บ้านทราบแล้วยกเว้นคุณแม่ ที่เราไม่กล้าบอก อยากให้บ้านแฟนมาทำพิธีให้เรียบร้อย (เคยตกลงเรื่องของหมั้น เมื่อต้นปี เป็นทอง2บาท) แต่ตอนนี้บ้านแฟนหาไม่ได้ แม่เราก็ถามมาเรื่อยๆ ...
เราถามแฟนว่าเมื่อไรแฟนเราให้คำตอบว่าไม่รู้ เราเลยบอกแม่ว่าตอนนี้แฟนยังติดธุระไปสอบที่บ้านของเขา แก้ตัวแทนเขามา 4 เดือน เมื่อวานเราทะเลาะกันและเขาพูดเรื่องเงินที่เคยให้เรา ว่าถ้าเราเอาเงินตัวนั้นมาคืนเขาได้ เขาจะมาทำพิธี เราเลยรู้สึกว่าทุกเรื่องที่เกิดขึ้นมันเป็นเพราะเรา อยากรีบหาเงินมาใช้คืนเขา แต่ไม่อยากหมั้นแล้ว อยากจะเลี้ยงเด็กคนนี้ด้วยตัวเอง
พอเราบอกเขา..เขาก็บอกว่าเราไม่คิด เราแค่ไม่อยากจมอยู่กับความรู้สึกผิดแบบนี้ สักวันถ้าเราคืนเงินเขาหมดเราอาจจะกล้าเป็นครอบครัวเดียวกับเขา (ปัจจุบันเราทำงานนะคะ ส่วนแนฟยังไม่กลับไปทำงานเคยขอให้เขากลับไปทำ แต่เขาไม่อยากไปเลยไม่บังคับ) ตอนนี้รู้สึกแย่มากค่ะ ไม่อยากกิน นอนร้องไห้มาตั้งแต่เย็น หรือมันเป็นเพราะท้องอารมณ์เราถึงอ่อนไหวง่าย แต่ตอนนี้เราอยากเลี้ยงเด็กคนนี้เองจริงๆนะ ได้คุยกับพ่อแล้วพ่อบอกหลานคนเดียวเขาเลี้ยงได้ ถ้าแนนเราเขาไม่มาทำอะไรที่ชัดเจน
เราอาจจะเป็นคนผิดจริงๆแหละค่ะ ขอบคุณนะคะที่อ่านจนจบ ที่ให้เราได้ระบาย พยายามทำให้ตัวเองหยุดคิดมาก เพราะเป็นห่วงลูกอยู่
ขอพื้นที่ระบายหน่อยค่ะ
เราถามแฟนว่าเมื่อไรแฟนเราให้คำตอบว่าไม่รู้ เราเลยบอกแม่ว่าตอนนี้แฟนยังติดธุระไปสอบที่บ้านของเขา แก้ตัวแทนเขามา 4 เดือน เมื่อวานเราทะเลาะกันและเขาพูดเรื่องเงินที่เคยให้เรา ว่าถ้าเราเอาเงินตัวนั้นมาคืนเขาได้ เขาจะมาทำพิธี เราเลยรู้สึกว่าทุกเรื่องที่เกิดขึ้นมันเป็นเพราะเรา อยากรีบหาเงินมาใช้คืนเขา แต่ไม่อยากหมั้นแล้ว อยากจะเลี้ยงเด็กคนนี้ด้วยตัวเอง
พอเราบอกเขา..เขาก็บอกว่าเราไม่คิด เราแค่ไม่อยากจมอยู่กับความรู้สึกผิดแบบนี้ สักวันถ้าเราคืนเงินเขาหมดเราอาจจะกล้าเป็นครอบครัวเดียวกับเขา (ปัจจุบันเราทำงานนะคะ ส่วนแนฟยังไม่กลับไปทำงานเคยขอให้เขากลับไปทำ แต่เขาไม่อยากไปเลยไม่บังคับ) ตอนนี้รู้สึกแย่มากค่ะ ไม่อยากกิน นอนร้องไห้มาตั้งแต่เย็น หรือมันเป็นเพราะท้องอารมณ์เราถึงอ่อนไหวง่าย แต่ตอนนี้เราอยากเลี้ยงเด็กคนนี้เองจริงๆนะ ได้คุยกับพ่อแล้วพ่อบอกหลานคนเดียวเขาเลี้ยงได้ ถ้าแนนเราเขาไม่มาทำอะไรที่ชัดเจน
เราอาจจะเป็นคนผิดจริงๆแหละค่ะ ขอบคุณนะคะที่อ่านจนจบ ที่ให้เราได้ระบาย พยายามทำให้ตัวเองหยุดคิดมาก เพราะเป็นห่วงลูกอยู่