สาเหตุที่เรายากเลิกกับแฟน คือ เค้าเเทบไม่มีเวลาให้เราเลย เราว่าเราอดทนมากพอเเล้ว เเละยอมเค้าในหลายๆเรื่อง
เราคบกับเเฟนมาได้ 7 ปีเเล้ว จะเรียกว่าเเฟนคนเเรกเลยว่าได้ ปีนี่เราก็อายุ 30 ปีเเล้ว แฟนห่างจากเรา 12 ปี เริ่มต้นคบดันชีวิตดีมาก เเต่ตอนนี้ชีวิตมีเเต่หนี้ ตอนเเรกคิดว่าคบคนที่อายุมากกว่าจะโอเคร 7ปีที่คบกันมา พี่เเกมีข้อดีหลายอย่าง ยอมเราเลยว่าเราติดเเฟนมากเเละเชื่อฟังสุดๆ เพราะตอนนั้นเค้าดีกับเราหลายๆ อย่าง เเต่ตั้งเเต่มีโควิดมา 3 ปี พี่เเกเริ่มเปลี่ยนไป ปีเเรกของการเจอพิษโควิด พี่เเกขาดรายได้ เเละทางครอบครัวพี่เเกเดือดร้อน เราเลยต้องขอยืมเงินทางบ้านมาให้ก้อนนึง เเละคิดว่าภายใน 1 ปีคงใช้หมด เเต่เลวร้ายกว่านั้นพอไม่มีเงิน พี่เเกเริ่มเล่นการพนัน จากเสียหลักพันเป็นหลักหมื่น เริ่มต้องไปจำนำของ เเละขาย จนไม่มีเงินใช้หนี้ เเละทางบ้านเราก็จุนเจือมาตลอด พอเริ่มทำงานได้จากที่เเต่ก่อนไม่เที่ยว ไม่ดื่ม ไม่กลับดึกมีวินัยมาก เเต่นี่กลับดึกเเทบทุกวัน อยู่บ้านหลังเดียวกันเจอกันเเค่เวลาก่อนไปทำงาน เป็นเเบบนี้มาตลอด 3 ปี คิดว่าสักวันนึงพี่เเกคงจะเปลี่ยน เเต่ไม่เปลี่ยนเลย เเละเหมือนจะหนักขึ้นทุกวัน ซึ่งนี่ก็อดทนจนเดือน 2 เดือนที่เเล้วต้องโทรคุยกับจิตเเพทย์เเพราะ 7 ปีที่คบกันมา ชีวิตเรามีเเต่พี่เค้า สังคมพี่เค้าเท่านั้น เพราะ เราทำงานอยู่บ้าน หลังจากที่ต้องโทรคุยกับจิตเเพทย์ เหมือนจะช่วยได้มาก ไม่เครียดไม่ร้องไห้คนเดียว เเละทำใจ้เละพยามตัดใจให้มาก พยามหาเหตุผลมาเปรียบเทียบข้อดี ข้อเสียของพี่เค้า เเต่ก็ไม่กล้าตัดสินใจ ทุกวันนี้ก็ได้เเต่ถามเค้าทุกวันก่อนออกไปทำงานว่า รักหนูบ้างไหม กอดกันหน่อยได้ไหม เค้าก็ทำเเบบเต็มใจบ้างไม่เต็มใจบ้าง ยิ่งช่วงนี้เเยกห้องนอนกัน เรายิ่งเครียดไปใหญ่ สาเหตุที่เค้าบอกคือต้องใช่สมาธิในการเล่นพนัน ซึ่งก็เสียตลอด ทุกวันนี้เราจะใช่เงินคือต้องคิดเยอะคิดมาก ทั้งที่เราก้อนนั้นมาเอง
เราอยากเลิกกับเค้าเเต่ยอมรับว่ายังรักเค้าอยู่ เเต่คงน้อยลง หลายๆอย่างในชีวิตที่ผ่านมาพี่เค้าช่วยเเก้ปัญหา สนับสนุนมาตลอด เเต่ถ้าเลิกกับเค้าไป ถามว่าเราอยู่ได้ไหม ก็คิดว่าคงอยู่ได้เเระ เเต่มันก็เหมือนกับครึ่งชีวิตที่หายไป เราเเค่ยากมาหาเหตุผล หรือถามประสบการณ์ในการตัดใจจากใครสักคน ต้องทำไง รบกวนด้วยนะ ตอนนี้เหมือนชีวิตไม่ใความสุขเลย เเค่ยู่อดทนไปวันๆ
อยากเลิกกับเเฟน เเต่กลัวทำใจไม่ได้
เราคบกับเเฟนมาได้ 7 ปีเเล้ว จะเรียกว่าเเฟนคนเเรกเลยว่าได้ ปีนี่เราก็อายุ 30 ปีเเล้ว แฟนห่างจากเรา 12 ปี เริ่มต้นคบดันชีวิตดีมาก เเต่ตอนนี้ชีวิตมีเเต่หนี้ ตอนเเรกคิดว่าคบคนที่อายุมากกว่าจะโอเคร 7ปีที่คบกันมา พี่เเกมีข้อดีหลายอย่าง ยอมเราเลยว่าเราติดเเฟนมากเเละเชื่อฟังสุดๆ เพราะตอนนั้นเค้าดีกับเราหลายๆ อย่าง เเต่ตั้งเเต่มีโควิดมา 3 ปี พี่เเกเริ่มเปลี่ยนไป ปีเเรกของการเจอพิษโควิด พี่เเกขาดรายได้ เเละทางครอบครัวพี่เเกเดือดร้อน เราเลยต้องขอยืมเงินทางบ้านมาให้ก้อนนึง เเละคิดว่าภายใน 1 ปีคงใช้หมด เเต่เลวร้ายกว่านั้นพอไม่มีเงิน พี่เเกเริ่มเล่นการพนัน จากเสียหลักพันเป็นหลักหมื่น เริ่มต้องไปจำนำของ เเละขาย จนไม่มีเงินใช้หนี้ เเละทางบ้านเราก็จุนเจือมาตลอด พอเริ่มทำงานได้จากที่เเต่ก่อนไม่เที่ยว ไม่ดื่ม ไม่กลับดึกมีวินัยมาก เเต่นี่กลับดึกเเทบทุกวัน อยู่บ้านหลังเดียวกันเจอกันเเค่เวลาก่อนไปทำงาน เป็นเเบบนี้มาตลอด 3 ปี คิดว่าสักวันนึงพี่เเกคงจะเปลี่ยน เเต่ไม่เปลี่ยนเลย เเละเหมือนจะหนักขึ้นทุกวัน ซึ่งนี่ก็อดทนจนเดือน 2 เดือนที่เเล้วต้องโทรคุยกับจิตเเพทย์เเพราะ 7 ปีที่คบกันมา ชีวิตเรามีเเต่พี่เค้า สังคมพี่เค้าเท่านั้น เพราะ เราทำงานอยู่บ้าน หลังจากที่ต้องโทรคุยกับจิตเเพทย์ เหมือนจะช่วยได้มาก ไม่เครียดไม่ร้องไห้คนเดียว เเละทำใจ้เละพยามตัดใจให้มาก พยามหาเหตุผลมาเปรียบเทียบข้อดี ข้อเสียของพี่เค้า เเต่ก็ไม่กล้าตัดสินใจ ทุกวันนี้ก็ได้เเต่ถามเค้าทุกวันก่อนออกไปทำงานว่า รักหนูบ้างไหม กอดกันหน่อยได้ไหม เค้าก็ทำเเบบเต็มใจบ้างไม่เต็มใจบ้าง ยิ่งช่วงนี้เเยกห้องนอนกัน เรายิ่งเครียดไปใหญ่ สาเหตุที่เค้าบอกคือต้องใช่สมาธิในการเล่นพนัน ซึ่งก็เสียตลอด ทุกวันนี้เราจะใช่เงินคือต้องคิดเยอะคิดมาก ทั้งที่เราก้อนนั้นมาเอง
เราอยากเลิกกับเค้าเเต่ยอมรับว่ายังรักเค้าอยู่ เเต่คงน้อยลง หลายๆอย่างในชีวิตที่ผ่านมาพี่เค้าช่วยเเก้ปัญหา สนับสนุนมาตลอด เเต่ถ้าเลิกกับเค้าไป ถามว่าเราอยู่ได้ไหม ก็คิดว่าคงอยู่ได้เเระ เเต่มันก็เหมือนกับครึ่งชีวิตที่หายไป เราเเค่ยากมาหาเหตุผล หรือถามประสบการณ์ในการตัดใจจากใครสักคน ต้องทำไง รบกวนด้วยนะ ตอนนี้เหมือนชีวิตไม่ใความสุขเลย เเค่ยู่อดทนไปวันๆ