โดนบูลี่ เลือกเกิดไม่ได้.

เอาจริงๆนะเราคิดว่าเรื่องรูปร่างของเราไม่อยากให้คนอื่นมาพูดถึงอะ เพราะถ้าเรามองตัวเองแล้วไม่ได้รู้สึกว่ามันน่าเกลียด เราก็จะไม่ใส่ใจค่ะว่าคนอื่นจะคิดยังไง ต้องเปลี่ยนที่ตัวเองแหละค่ะ เราไม่รู้ว่าความอ้วนที่เกิดจากกรรมพันธุ์มันเป็นยังไงนะคะ แต่เราเป็นคนชอบกินค่ะ(โดยเฉพาะของหวาน-*-)และใช่เพราะแบบนี้เราก็เลยอ้วน ถ้าถามว่าโดนพูดเกี่ยวกับรูปร่างมั้ยแน่นอนว่าโดนค่ะ จากครอบครัว ญาติที่มาหาเป็นครั้งคราวก็ไม่อยากเจอเพราะโดนพูดเรื่องนี้ใส่ไปซะทุกที หนักสุดก็พี่ชายค่ะไม่รู้จะพูดอะไรก็ด่าเราอ้วนอยู่ทุกวันๆ และเราก็มีช่วงนึงที่มองว่าตัวเองน่าเกลียดมากๆอะ แล้วก็ไม่ยอมออกจากบ้านไปเจอใครเลย(ช่วงที่ทุกโรงเรียนสอนออนไลน์) จนได้มาคิดว่าถ้าอ้วนแล้วมันน่าเกลียดเราก็จะเลิกอ้วนเราต้องคุมอาหารและก็ลดของหวาน+ออกกำลังกายเท่าที่ทำได้ จนน้ำหนักลดลงมาราวๆ15กิโล(ทำif16/8)เมื่อเดือนที่แล้วนี้เอง
แต่เราก็รู้สึกว่าถ้าผอมแล้วมันไม่ได้กินของหวานที่ตัวเองชอบ เราก็ไม่ได้รู้สึกดีขึ้นนะ และที่สำคัญเลยถึงเราจะสูง155 น้ำหนัก45
พี่ชายเราก็ยังว่าเราว่าอ้วนอยู่ดี="= เพราะเป็นแบบนี้เราก็เลยกลับมากินแบบเดิมค่ะ(รู้ทั้งรู้ว่าจะกลับมาอ้วนอีกอะ555)แต่เรามัความสุขมากกว่า และเราไม่แคร์คำพูดของคนที่ว่าเราอ้วนแล้ว
ถ้ากรรมพันธ์มันเปลี่ยนไม่ได้ คุณต้องมองส่วนดีๆและให้คุณค่าของตัวคุณมากกว่าเรื่องรูปร่างค่ะ คนเราไม่ได้หยุดอยู่แค่ถูกมองว่าอ้วนหรือผอมน้า สำหรับเราอ้วนแล้วมันไม่เป็นไรเลย ถึงเราจะลดน้ำหนักจนดูดีขึ้นได้ แต่เราดันเลือกเป็นเด็กอ้วนที่มีความสุขกับการกิน และให้คุณค่ากับตัวเองมากกว่าคนที่บุลลี่ในรูปร่างของเรา
สรุปแล้วมันขึ้นอยู่กับว่าคุณมองตัวเองยังไงนะคะ อ้อสุดท้ายต่อให้เราลดน้ำหนักไป ตอนนี้น้ำหนักอยู่ที่62กิโล(งดขนมไม่ได้แล้วค่ะ^^) ****การที่เราหายไปไม่ได้ช่วยให้อะไรต่ออะไรดีขึ้นเลย
ถ้ารู้สึกแย่ก็ลองหาเพลงที่ชอบฟังสักเพลงนะคะ ชีวิตนี้ยังทำสิ่งที่อยากทำได้อีกเยอะะ ยังสามารถมีความสุขได้มากกว่าการใส่ใจคำพูดของคนอื่นหรือปัญหาในชีวิต เชื่อเถอะ อยู่ต่อไป สักวันที่เราใส่ใจตัวเองได้มากกว่าคนอื่น เราก็จะมีความสุขมากขึ้นและคุณจะขอบคุณตัวเองที่ผ่านช่วงเวลานี้มาได้ เราโกรธมากเลยนะที่เมื่อก่อนตัวเองคิดอยากจะหายไปเพราะสิ่งที่คนอื่นพูดใส่ หรือทำร้ายเรา เขามาทำร้ายเราเราเจ็บ และเราทำร้ายตัวเองเราก็เจ็บเองทำไมสิ่งที่คนอื่นพูดกับเราถึงต้องเป็นสาเหตุที่ทำให้เราอยากจะหายไป เอาเป็นว่าตอนนี้คุณไม่ค่อยให้คุณค่ากับตัวเองเลย คุณคิดถึงคนอื่นก่อน ถึงจะไม่รู้จักกันแต่เราไม่คิดว่าคุณเป็นคนที่สมควรจะหายไปนะคะ ชีวิตนี้อยู่ต่อไปเพื่อตัวเองและ เพื่อคนอื่นที่เราจะสามารถช่วยเหลือได้ตราบใดที่เรายังมีชีวิตอยู่ ไม่รู้ว่าที่พิมพ์ไปจะช่วยให้คุณนึกถึงตัวเองมากขึ้นสักนิดนึงมั้ย แต่ถ้าใช่ เราคิดว่าประสบการณ์เลวร้ายที่เราเจอมาและไม่เลือกที่จะหายไปตั้งแต่ตอนนั้นช่วยคุณได้นะคะ ถ้ามันช่วยให้คุณรู้สึกดีกับตัวเองมากขึ้น เราก็ถือว่าได้ช่วยแบ่งเบาภาระในใจคุณสักนิดก็ยังดี
และเมื่อคุณผ่านเรื่องราวนี้ไปได้ คุณก็จะสามารถช่วยคนที่เจอเรื่องราวคล้ายๆกับคุณได้เพิ่มอีกสักคนก็ยังดีนะ^^