"เรื่องการมีครอบครัว"อยากได้คำแนะนำ และ อยากระบายค่ะ กระทู้นี้ยาวหน่อยนะคะ ขอบคุณล่วงหน้าที่อ่านจนจบค่ะ

สวัสดีค่ะ
             *** กระทู้นี้ เป็นแค่มุมมอง และ ความรู้สึกของเราคนเดียวนะคะ ***

    ก่อนอื่นเลยต้องบอกว่า ที่เลือกมาตั้งกระทู้ในพันทิป เพราะว่า ถ้าโพสต์อะไรลง facebook นิดๆหน่อยๆ สามีชอบร้อนตัว คิดว่าเราว่าเค้าตลอด เราเลยเลือกที่จะมาโพสต์ในนี้แทน จากกระทู้ที่แล้ว " ผู้ชายไม่ใช่คนเดียวที่หาเงิน แต่ทำไมต้องเป็นผู้หญิงคนเดียวที่ดูลูก " ใช่ค่ะ เรากำลังเผชิญกับปัญหานี้อยู่ 

   เรากับสามีอยู่กินด้วยกันมา 2 ปีกว่าๆ และมีลูกด้วยกัน 1 คน จดทะเบียนค่ะ แต่ไม่มีงานแต่ง เรากับสามีอายุห่างกัน 10 ปี เรา30+ สามี40+ (ลูกเป็นความต้องการของสามี และ แม่สามีเป็นหลักค่ะ ก่อนจะมีลูกเราพูดกับสามีตลอดค่ะ ว่าเรายังไม่พร้อม แต่สามีก็รับปากว่าดูแลไหวค่ะ ตอนเรายังไม่ได้มาอยู่กับสามี แม่สามีบอกกับเราว่า ให้มาอยู่บ้านนี้ จะได้ช่วยสามีดูแลบ้าน แล้วก็อยากให้รีบมีลูก สามีอายุเยอะแล้ว เดี๋ยวถ้ามีลูกแล้วเดี๋ยวแม่มาช่วยเลี้ยงเอง(แม่สามีอยู่ต่างจังหวัด) พอเอาเข้าจริง เราท้องยังไม่ทันคลอด ก็พูดกับเราแล้วว่ามาเลี้ยงให้ไม่ไหว) 

    ปัญหามันเริ่มมาจากที่ ตอนที่เราท้องได้ประมาน 4 เดือน เราจับได้ว่าสามีแอบติดต่อกับแฟนเก่า โดยการส่งข้อความหากันพร่ำพรรณาถึงช่วงเวลาที่คบกัน และยังคงบอกคิดถึงกันอยู่ แต่ว่ามันคงเป็นไปไม่ได้แล้ว(สาเหตุที่เลิกกัน สามีบอกว่าแม่ผู้หญิงไม่ชอบเค้า เลยให้เลิกกันและผู้หญิงก็เชื่อแม่ แต่เรามารู้ทีหลังว่ามันมีอะไรมากกว่านั้น ขอไม่ลงรายละเอียดนะคะ) เราเลยถามสามีเราว่า ถ้ายังคิดถึงกัน รักกันมาก ดึงเราเข้ามาในชีวิตทำไม มาบอกให้เรามีลูก มาบอกว่าอยากสร้างครอบครัวกับเราทำไม วันนั้นทะเลาะกัน สามีบอกว่าจับได้ว่าเราโกหก แล้วไม่สบายใจก็เลยเลือกที่จะไปคุยกันแฟนเก่า เราบอกสามีว่า"ถ้าคิดว่าเราโกหก ทำไมไม่คุยกับเราไปคุยกันคนอื่นจะได้ความจริงมั๊ย" วันนั้นสามีเลือกที่จะไม่กลับบ้าน พอสามีกลับมาเค้าก็พยายามทำตัวดี แล้วก็ทำเหมือนกันไม่มีอะไรเกิด ไม่มีแม้แต่คำว่าขอโทษ หลังจากนั้นไม่ประมานเดือนกว่าๆ สามีก็ได้นัดเจอกับแฟนเก่าอีก (จริงๆเราไม่รู้หรอก เราแค่ถามว่าเค้าไปไหนมา คนมีความผิด มักจะร้อนตัว) เราก็ไม่คุยกับสามี ได้แต่บอกตัวเองว่า ท้องอยู่ สุขภาพจิตของตัวเองสำคัญที่สุด ตอนนี้ควรโฟกัสแค่ที่ลูก

    พอเราคลอด เราก็นึกว่าจะดีขึ้นแต่กลับกลายเป็นว่า มีเรื่องให้รู้สึกแย่กับสามีมากกว่าเดิม ตั้งแต่เราคลอด สามีช่วยดูลูกในตอนกลางคืนแค่ช่วงอาทิตย์แรกที่เราลุกไม่ไหว เพราะเจ็บแผล แต่ตลอดเวลาเค้าจะพูดให้แม่เค้าฟังทุกครั้งที่โทรคุยกันว่า"ไม่ได้นอนเลยเนี่ย หลานร้องทั้งคืนเลย"พูดเหมือนเลี้ยงลูกอยู่คนเดียว แม่สามีเราเลยถามว่า แล้วเราล่ะไปไหน ให้เราช่วยดูซิ (เราต้องปั๊มนมทุกๆ 3 ชั่วโมง ทั้งกลางวันและกลางคืน ขนาดลูกร้องช่วงที่เราปั๊มนมอยู่ เรายังต้องปั๊มนมไป อุ้มลูกไป สามีนั่งกินข้าวสบายใจ พอเราให้ช่วยดูลูกก็ทำท่าทางหงุดหงุด แบบทำงานนอกบ้านก็เหนื่อยแล้วยังต้องกลับมาเลี้ยงลูกอีกหรอ) ช่วงลาคลอด 3 เดือนเราเลี้ยงลูกคนเดียว ทำงานบ้านคนเดียว เวลาจะกินข้าวแทบไม่มี พอสามีกลับมา บอกบ้านรก(อันนี้ยอมรับ เพราะทำไม่ไหว)

    พอครบ 3 เดือน เรากลับไปทำงาน แต่ก็ยังมี WFH เราก็เลือกที่จะส่งลูกไปเนอร์สเซอร์รี่ แค่วันที่เราต้องเข้าออฟฟิศ เพราะ เราอยากดูแล้วเค้าให้ได้มากที่สุดเท่าที่เราจะหาเวลาได้ ยอมรับค่ะว่าเหนื่อยมาก เพราะต้องทำคนเดียวเองทุกอย่าง เราทำงานเงินเดือนหมื่นกว่าบาท ด้วยความที่ว่าเราเห็นว่าค่าใช้จ่ายมันเพิ่มมากขึ้น เราก็เลยอยากจะหารายได้เพิ่มขึ้นโดยการรับออเดอร์ และ ส่งที่ต่างๆ เราขายของได้เดือนกว่าๆ ได้กำไรมาหมื่นกว่าบาท เรามองว่าเยอะมาก แต่สามีกลับไม่ให้เราทำ เพราะเราต้องตื่นแต่เช้ามืด มาเตรียมของ และช่วงเช้าที่ลูกตื่นเค้าจะต้องเป็นคนดูแลลูก(ซึ่งเราคิดเองว่าเค้าไม่อยากดูแลลูกให้เราเลยไม่อยากให้เราขายของ หรือ ถ้าคิดดีเค้าคงไม่อยากให้เราเหนื่อย) เราเป็นคนดูแลบ้าน ดูแลลูก จัดการเองทุกอย่าง รับส่งลูกเอง
     
     จนมาถึงวันที่ ทะเลากันจนเข้าหน้ากันไม่ติดดีกว่า วันนั้นเราเหนื่อยมากๆ(เหนื่อยทุกวัน) ไหนจะต้องไปรับลูกหลังเลิกงาน หาซื้อกับข้าวกลับบ้าน กลับมาจัดการขวดนมลูกหาข้าวให้ลูกกินเก็บกวาดบ้านช่อง พอสามีกลับมาถึงบ้าน"ทำไมบ้านรกอย่างนี้เนี่ย" เราที่เพิ่งถูบ้านเสร็จ ถึงกับน้ำตาตกในเลยค่ะ เราเลือกที่จะไม่พูด และเราก็ทำเฉย สามีอุ้มลูกเดินขึ้นบ้านไป เรานั่งดูหนังอยู่ชั้นล่าง พอลูกร้องเพราะง่วงนอน ก็ตะโกนลงมาด่าเรา หาว่าเราไม่สนใจลูก มัวแต่ทำสัตว์เลื้อยคลานอะไรอยู่ (ทุกครั้งที่ทะเลาะกัน สามีชอบขึ้นกู และ พูดหยายคาย) เราก็ขึ้นไปพาลูกนอน แล้วเราก็พูดกับสามีว่า"เป็นคนอยากมี ก็ช่วยเลี้ยงให้สมกับที่อยากมีด้วย" แล้วเราก็กลับมานอนข้างล่างเหมือนเดิม คืนนั้นสามีเราเก็บของใช้ลูกทุกอย่าง เพื่อที่จะพาลูกไปต่างจังหวัดให้แม่เค้าเลี้ยง(เค้าอาจจะแค่ประชด) แต่เราไม่ใจแข็งพอให้เค้าเอาลูกไป สามีพูดกับเราว่า"ถ้าเหนื่อยมาก ก็ไม่ต้องเลี้ยง ถ้าไม่อยากมีจะปล่อยให้มันเกิดมาทำไม" แล้วเราก็เถียงกันอีกหลายเรื่อง จนสามีสรุปว่า "เราเป็นคนที่ไม่ฟังใคร ถ้าพูดไม่ได้เตือนไม่ได้ จะไม่พูดอีก เค้าเปลี่ยนเราไม่ได้ เค้าจะเปลี่ยนความคิดเค้าเอง เค้าขอยุติความเป็นสามีภรรยา ต่างคนต่างทำหน้าที่แม่และพ่อก็พอ) เราเลยถามเค้าไปว่า"ถ้าพูดดีๆกับเราไม่ได้ไม่ต้องพูด ถ้ารับฟังความคิดต่างของเราไม่ได้ไม่ต้องมาสอนเรา แล้วอีกอย่าง แค่ช่วยเราเลี้ยงลูกมันยากมากเลยหรอ ถ้าเลี้ยงไม่ได้จะอยากมีทำไม เลิกงานเราต้องรีบไปรับลูก ไหนจะต้องหาซื้อกับข้าวอีก เคยสงสารหรือเห็นใจเราบ้างมั๊ย งานนอกบ้านเราก็ต้องทำ งานในบ้านเราก็ต้องทำ พูดจาดูถูกเราทุกอย่าง ทั้งงานที่ได้เงินเดือนน้อยกว่าสามี ทั้งอาชีพเสริม"

      หลังจากนั้นมา เราและสามี ก็ไม่คุยกันอีกเลย พูดแค่เรื่องที่จะต้องพูด(เรื่องลูก เรื่องค่าใช้จ่าย) ถ้าจะถามว่าสามีไม่มีข้อดีเลยหรอ ถ้าไม่มีความดีจะเลือกเค้ามาเป็นสามีทำไม ตอนคบกันเราก็มีความรู้สึกว่าเค้าคือคนที่เข้าใจเราที่สุด แต่พอหลังจากจดทะเบียน และ มีลูก สามีไม่เป็นเหมือนตอนที่คบกันเลยค่ะ

       ขอบคุณที่อ่านมาจนถึงตรงนี้นะคะ ส่วนรายละเอียดเรื่องอื่นๆ เดี๋ยวมาต่อให้ในคอมเมนท์ถัดไปค่ะ
      รบกวนแสดงความคิดเห็น และ คำแนะนำแบบสุภาพนะคะ
       
      ขอบคุณค่ะ

แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่