เลือกเกิดไม่ได้ เลือกตายได้ไหม

ทักครั้งที่เป็นวันหยุดเทศกาล เราคนหนึ่งไม่อยากกลับบ้าน ทำงานหาเงินเหนื่อยมาทั้งปี ซับพอร์ทคนที่บ้าน แต่กลับมาบ้านละเหนื่อยกว่าเดิม สร้างบ้านให้พ่อแม่อยู่แบบสวยงามทรงโมเดริน ไม่น้อยหน้าใคร แต่พอกลับมาบ

สร้างโอกาสให้คนมากเท่าไหร่ คนที่ช่วยขับเคลื่อนก็มีมากขึ้นเท่านั้น สร้างโอกาสให้คนไม่กี่คน ก็มาได้เท่านั้น ฝืนไปต่อก็ต้องเหนื่อยเพิ่ม ซู่ๆ ครับ

อยากทราบพอมีวิธีแก้คิดอะไรสั้นและก็พูดก่อนคิด การรับมือกับคนที่อายุต่างจากเราและคิดแบบ หัวโบราณคิดตื้นๆคิดว่าเก่งอยู่คนเดียวในบ้าน แบบนี้ควรทำไงคับ?เหนื่อยมากๆ TT

คนที่หาก็ทำไป ทั้งหนักทั้งเหนื่อย ส่วนญาติที่ขอ ก็ขออยู่ร่ำไป อ้างว่าเป็นญาติกัน

หลังจากเรียนจบและก่อนเริ่มหางาน เราเริ่มหมดไฟและเหนื่อยลงมานิดนึง แล้วพอเริ่มทำงานเราก็หมดไฟลงไปทุกวันๆ มันทำให้เราเหนื่อยล้า และความเหนื่อยมันทำให้เราทำงานออกมาได้ไม่เต็มที่ ส่งผลให้พี่ที่ทำงานด่า เร

คนนี้คุยด้วยแค่ 1 เดือนแล้วก็ตัดสินใจคบเลย ที่คบไวขนาดนี้เพราะส่วนตัวคิดว่าจะคุยกันนานแค่ไหนสุดท้ายพอเป็นแฟนกันก็ต้องเรียนรู้กันเหมือนตอนเป็นแฟนอยู่ดี และถ้าคนในความสัมพันธ์โอเคกันทั้งคู่ก็ไม่เห็นเป็น

เรื่องคืองี้คือคุณยายอ่ะเข้าโรงบาลแล้วคือพ่อเราอ่ะวอแวว่าให้ไปเยี่ยมแต่ เราไม่ไป คือคนมันเหนื่อยอ่ะเราเรียนแบบเรียนทุกวันไม่ได้หยุดเลยละคือวันนี้มันหยุดเทศกาลเราก็ต้องการพักเปล่าว่ะ บวกกับที่ว่าเป็นคน

มีแฟนชอบใช้คำพูดรุนแรง อารมณ์รุนแรง ขี้หงุดหงิด หน้าตาก็งั้นๆ เป็นคุณเลือกไปต่อไหม รู้สึกเหนื่อย แทบไม่อยากคุยด้วยเลย พอเราช่วยทำธุรกิจ พอวันนึงดังขึ้นมา มีชื่อเสียงขึ้นมา ทำเป็นเหมือนพูดไม่เห็นความสำ

ทุกคนเคยเหนื่อยกับตัวเองไหม ทำอะไรก็ไม่ได้ดั่งที่หวังทุกอย่าง ทั้งที่ตัวเองตั้งใจมาก ทุกคนมีการจัดการความเฟลนี้ยังไง มาแชร์เราหน่อย นอยส์มาก?