ผมเริ่มรู้สึกเกลียดหมามากขึ้นไม่รู้สึกเอ็นดูพวกมันเหมือนแต่ก่อน

กระทู้นี้เหมือนมาระบายตัดพ้อเสียมากกว่า
คือคิดว่าเรื่องพวกนี้ถึงมีทางแก้ก็คงอยู่ไม่ทันเห็นวันนั้นหรอกครับ

ส่วนตัวแล้วผมมีประสบการณ์ไม่ดีเกี่ยวกับสุนัขค่อนข้างมากซึ่งทุกวันก่อนหน้านี้ก็ยังทำใจดีสู้เสือมาโดยตลอด ต่อให้หมามันมาร้าย นิสัยเสีย จะทำร้ายเรา ก็พยายามจะผูกมิตรกับมัน พยายามปรับตัวกับมัน เพราะเข้าใจอยู่แล้วว่าธรรมชาติของสัตว์มันใช้สัญชาตญาณมากกว่า มันไม่ได้มีสติปัญญาเหมือนคนที่จะมาเข้าใจเหตุผลหรือหลักการของการกระทำขนาดนั้น

แต่เหมือนยิ่งทำยิ่งเหนื่อยครับ หมาประเภทที่ทำให้ผมหมดกำลังใจไม่อยากอยู่ร่วมด้วยที่สุดคือ 2 แบบนี้ครับ
1) หมาจรจัด
2) หมาที่เจ้าของไม่ใส่ใจเลี้ยงดู / เลี้ยงดูผิดวิธี

ทั้ง 2 ประเภทนี้ในมุมมองของผมก่ออันตรายและสร้างความเสียหายเหมือน ๆ กัน
- ห่วงถิ่น > ขู่ เห่า > วิ่งไล่กัด > คนบาดเจ็บ  เสียทรัพย์ เสียชีวิต > ผู้เสียหายเสียความรู้สึก/ถ้ายังไม่ตายอะนะ
ตรงส่วนหลังนี้แหละครับที่ทำให้ผมเริ่มเกลียดหมามากขึ้นเรื่อย ๆ แม้จะรู้ธรรมชาติของมัน แต่อย่าลืมว่าธรรมชาติของมนุษย์อย่างเราเองต่อให้เป็นสัตว์สิ่งของไม่ใช่คนด้วยกันความรู้สึกมันก็ไปได้เหมือนกันครับ ยิ่งไม่มีคนมารับผิดชอบ เจ้าของหมาปล่อยเบลอ คนให้อาหารหมาข้างถนนก็เบลอ คนทิ้งหมาก็เบลอ หน่วยงานรัฐก็เบลอ ผมก็ยิ่งเสียความรู้สึก คิดเอาเองว่าหากเก็บไว้แบบนี้นาน ๆ อะไรจะเกิดขึ้นบ้าง ตัวอย่างตามข่าวมีมากมาย ขีดจำกัด ทักษะการควบคุมอารมณ์ของแต่ละคนมันไม่เท่ากันครับ ผมเคยโมโหมากจนเกือบจะซื้อยาเบื่อแล้วด้วยซ้ำ

หมาจรจัด พวกนี้ถ้าไม่ได้มาจากป่าจากเขาจริง ๆ ก็เกิดมาจากคนที่เคยเลี้ยงหมา อยากได้นักได้หนา แล้วก็ทิ้งมันแบบนักหนาจนเกลื่อนเต็มประเทศไปหมด หมาพอถูกปล่อยปะละเลยไม่มีเจ้าของมันก็เริ่มใช้สัญชาตญาณการเอาตัวรอด ต้องหาอาหาร ต้องรวมกลุ่ม ต้องดุร้าย และต้องสืบพันธุ์ กลายเป็นลูกหลานหมาจรจัดรุ่นถัด ๆ นับวันยิ่งมีมาก สิ่งที่ทำให้พวกนี้ยังอยู่ได้คือมันมีข้าวกิน มันมีคนให้ มันไม่ต้องย้ายไปไหน อยู่ไหนสบายก็อยู่ที่นั่นและเริ่มสร้างถิ่นอาณาเขต ตอน ม.ต้น ผมเคยโดนวิ่งมา 10 กว่าตัว โดนตัวหนึ่งกัดเข้า ผมเดินผ่านประตูรั้วห้องสมุดครับไม่สามารถตรัสรู้ได้หรอกว่าที่ประตูเปิดอยู่คือมีหมาอยู่ในนั้น ไม่งั้นผมเลี่ยงเส้นทางแล้ว โชคดีมีคนขับมอเตอร์ไซค์มาช่วยไล่ โตมาก็ยังเจอตามซอยผมเดินเยอะครับดักไว้หมดจนน่ารำคาญและกลัวด้วย บางตัวก็วิ่งไล่ นี่ผมต้องเดินถอยหลังหันหน้ามองตลอดรึไงบ้ารึเปล่า ต้องทำเสียงจุ๊ ๆ หรอ ไหวปะล่ะตัวคนเดียว ไม่ใช่คนกล้าขนาดนั้นนะ ไม่ Trauma ยังลูบหมากอดหมาปกติได้ก็บุญแค่ไหนแล้ว

หมาที่เจ้าของไม่ใส่ใจเลี้ยงดู / เลี้ยงดูผิดวิธี ประเภทนี้เจ้าของมักคิดว่าการให้ "อิสระ" น้องหมา คือสิ่งที่ถูกต้อง แล้วก็ปล่อยเตล็ดเตร็ดเตร่ไปไล่กัดชาวบ้าน ขี้ตรงนั้นตรงนี้ทีไม่เว้นวัน สร้างอาณาเขตหวงถิ่น แล้วไม่เคยมาดู สงสัยคงจะติดภาพจากหมาจรจัดรึเปล่าว่ามันจะขี้เยี่ยวเที่ยวที่ไหนทำอะไรก็ได้ ขอโทษทีเลี้ยงหมาจริง ๆ คุณต้องคุมจูง และถ้าปล่อยต้องอยู่ในสายตาเจ้าของ อยู่ในพื้นที่ที่เหมาะสม ขี้หมาคือต้องเก็บเองไม่ใช่ปล่อยมันเน่าข้างทาง เลี้ยงแบบนี้เท่ากับคุณปล่อยน้องหมาเป็น หมาจรจัด โดยปริยาย จากประสบการณ์คือปล่อยมานอนหน้าบ้านผมแล้วขู่ไม่ให้ผมออกบ้าน เจ้าของมัวแต่เล่นมือถือเรียกชื่อหมากวักมือลวก ๆ ต้องรอมันวิ่งมาถึงตัวผมแล้วผมตะโกนถึงจะพาหมาเข้าบ้าน

กับอีกแบบหนึ่งคือเลี้ยงไม่เป็น ให้ข้าวให้น้ำ ขังไว้ ไม่เล่นด้วย ไม่ได้ออกกำลังกายโดยเฉพาะหมาพันธุ์ที่มีแรงเยอะ ๆ ดุ ๆ ไม่ให้ความรัก  วันไหนมันหลุดมาก็รับรู้นะครับว่าจะเกิดอะไรขึ้นเพราะผมเคยโดนมาแล้วตอนเด็ก ๆ 8 ขวบ พิทบูลวิ่งไล่ตอนปั่นจักรยานผ่านหน้าบ้านล้มเป็นแผลถลอกเต็มไปหมด เกือบโดนกัดแล้วถ้าแม่ไม่ออกมาช่วย ล่ามโซ่ได้ทุเรศมาก แถมรั่วบ้านเวลาเปิดปิดคือโคตรไม่ใส่ใจว่าถ้าหมาหลุดแล้วจะเป็นยังไง

คือนอกจากจะเริ่มไม่สนุกกับการเล่นกับหมาปกติ รู้สึกเกลียดมากขึ้นแล้ว พวกมีมหมา ๆ อะไรต่าง ๆ เช่น คลิปหมาวิ่งไล่ ภาพหมาแยกเขี้ยวดุ ๆ ผมก็ไม่เอ็นจอยเลยสักนิด ไม่สนุกด้วย สำคัญที่สุดคือผมเกลียดคนที่ปล่อยละเลยหมา เลี้ยงหมาแบบไม่ศึกษา ตัดหางปล่อยวัดหมา พวกที่ให้ข้าวให้น้ำแต่ไม่ยอมเคลมเอาไปเลี้ยงเองสักที พวกที่บอกว่ามันไม่กัด บลา ๆ ๆ จะรักหมาไม่ว่านะครับมันทำได้หลายแบบ ช่วยคิดถึงผลกระทบระยะยาวด้วย แนะนำให้ไปดู Gluta Story นะว่าเขาจัดการหมาจรจัดยังไง ไม่ใช่งู ๆ ปลา ๆ ทำมั่ว ๆ

โอเคว่าหมาไม่ผิดหรอกครับ แต่ผมจะเริ่มเกลียดพวกมันไปแล้ว ทั้งเกลียดทั้งกลัว เริ่มตัดสินไปโดยอัตโนมัติแล้วว่าเมื่อไหร่ที่เห็นหมา ขู่ เห่า วิ่ง กัด คือหมาที่ไม่ดีทั้งที่มันเป็นธรรมชาติ รู้ตัวครับว่ากำลังเหมารวม สติมีอยู่ แต่ระบบสมองมันไปเองอัตโนมัติแล้ว ทุกวันนี้เห็นหมาวิ่งเล่นกันยังไม่ชอบเลยครับ